Merhaba arkadaşlar yıllardır sözlükteyim, ilk ve tek hesabımdır, pek aktif değildim burada ama beni hatırlayanlarınız olucaktır.

Geçen yıl Eylül’de işten çıkmıştım, param bitmişti, sağlık sorunlarım vardı, ailem/arkadaşlarım/evim yoktu, yalnız ve çaresizdim, pgibolojim kötüydü, o gece intihar etmek istedim, müzik dinliyordum, tribe girmiştim bile, başlık açıp içimi döktüm ilk kez, pek çoğunuz okuyup gerek entry girerek gerekse pm atarak yardımcı olmaya çalıştınız, benimle konuştunuz, sağolsunlar Türkiye’nin bir ucundan da olsa evlerinin kapsının açık olduğunu hissettirdi bazılarınız bana her şey için minnettarım, ciddiye almayanlarda oldu ama kızmadım hiç, herkesin sorunları var elbet, benzer şeyleri yaşmadan anlamak da zordur, bana çok iyi geldi hepsi ve o gece ağlarken gülmeye başladım, beraber güldük hatta, başlıklar açıldı, sohbetler edildi sabahladık beraber. Sözlüğün sadece eğlence için ciddiyetsiz bir ortam değilde, yalnız ve benzer durumdaki insanların bir araya geldiği buluştuğu yer olduğunu hatırladık bu vesileyle.

Ertesi sabah uyandım tabi söz verdim kendime toparlanıcam diye.
Planlarımı yaptım, dikkat edeceğim, uzak duracağım şeyleri listeledim vs. kısaca çözüm odaklı düşündüm, çabaladım.
Ay sonuna kadar gezdim, dolaştım, kitap okudum bol bol, film izledim, müziğe, resime, yeni şeyler keşfetmeye başladım, önce kötü ruh halinden çıkmayı denedim.
Bir yandan da iş arıyordum, yeniden başlayacaktım, her şey güzel olacaktı.
Haftasonları bir kaç günlüğüne part time işlerde çalıştım, kalıcı bir yer bulamadım, tam umudumu kestiğimde eski iş yerimden telefon geldi, aynı gün gittim görüştük anlaştık, işe başladım, sigortam yapıldı, vs. her şey iyiydi.

Ayrı bir eve çıkmak, uğraştığım şeylerde kendimi geliştirmek, yeniden başlamak istiyordum, yeni insanlar, yeni bir hayat.
Askerliğim geldi, gidip uzman kalmayı denemeyi düşündüm, kendimi ayarlamam lazımdı, her şeyi geride bırakıp gitmeliydim, bir sene bekleyeyim deyip 2020’yi es geçtim, tecil ettirdim.
Çalışmaya devam ediyordum, eski bir iki arkadaşla barıştım, yeni bir kaç kişiyle tanıştım, çok güzel para harcıyordum bir yandan da, ne birikim, ne kendime yatırım.

Her şeyin boş ve yalan olduğunu hatırladım yine, insanların, mekanların, gülüşlerin, sevgilinin, paranın, yalnız kaldım yine, bir şeyler olunca akıllandım, kendimi işe verdim.

Ben yıllardır derdim ki bir şeyler olucak dünya’nın sonu 2030 gibi gelicek, bende en fazla bir kaç yıl yaşarım diye.

Para biriktirmeye başladım, dedim ki yazın özele gider tedavi olurum.
Kanser, Ms, olduğumdan şüpheleniyorum, Kalp rahatsızlığım da var, devlet hastanesi ilgilenmedi, pek bir şeyde çıkmıyor ama rahatsızlanıp duruyorum.

Tedavi olumlu olursa okumak yada bir iş kurmak vardı kafamda, olumsuz olursa gezmek, evet artık daha sosyal olmak istiyorum, standart bir hayat algım hiç olmadı, düzenli bir iş, ev, okul, evlilik, bunlar benim gerçeğim değildi, biriktirdiğim parayla bir motor alıp Türkiye turuna çıkmayı düşünüyordum Klüp ile yada kendimle, motor, çadır, belki bir artçı...

Her şey güzel gidiyor derken virüs çıktı ve Mart 15’de işyerim kapandı, durumun ciddiyetini Nisan gibi anladık tabi, ölümün olduğunu hatırladık.
Ben tam düzeltiyorum, toparlanıyorum derken bir kez daha darbe yedim ve yıkıldım, kaybettim.

Her şey bitti, herkes gitti, tüm birikimimi harcamak zorunda kaldım, hala umudum var, kalacak yerim, yiyeceğim, okuyacak kitaplarım, seyredeceğim şeyler, göreceğim yerler, sohbet edecek bir kaç güzel insan.

Ama son bir aydır rahatsızlanmaya başladım, kapalı alanda duramıyorum, kalp spazmı, krizler geçirip duruyorum sürekli, stresten uzak durmam, kafaya takmamam, beslenmeme, uykuma dikkat etmem ,spor yapmam gerekiyor ama başaramıyorum.

Kimseye tavsiye verebilecek biri değilim ama kısa bir kaç şey daha söyleyeyim, her şeye rağmen gülümseyin, hayat o kadar da ciddiye alınacak bir şey değil, gibtir edin, düşünmeden yapın bazen, boşverin, kendiniz için yaşayın, herkes bireysel artık bunu unutmayın, mutlu olduğunuz şeylerden uzaklaşmayın, kimseye bağlanmayın, 10 senelik kardeşliklerinde bittiğine şahit oldum, yaptığınız iyilikle kalırsınız ve insanlar nankördür, memnun olmazlar, fazlasını isterler, kullanırlar.

Aslında çokta karamsar değilim, güzel şeyler anlatıcaktım ama başladıktan sonra kendimi kaybettim ve çok uzun oldu üzgünüm.
Umarım her şey çok güzel olacak...