hayatımda iyi giden tek şey

panpalar iyi geceler,

Dalga geçecekler cidden okumasın, yorum falan da yapmasın, tamam canım dan sonrasını okumadınız. (rica)

canım sıkkkın bir iki gündür ben de size yazayım dökeyim içimi istedim. Kasım celbinde askere gidecek bir üniversite mezunuyum, kendimi bildim bileli hep ekonomik sıkıntı ekonomik darlık yaşıyoruz. Hani böyle ucu ucuna kimi zaman yetmeyen kimi zaman da azıcık artırılabilen durum vardır ya ekonomik olarak öyleyim işte. Çocukluk döneminde ailem biraz rahat dönemler yaşamış ama onları da ben pek hatırlamıyorum. Neyse panpalar üniversite okumak için istanbula geldiğim ilk dönemlerde fukaralığın dibine vurmuştum ama daha sonra burs falan araştırınca biraz rahatlamıştım. Hepiniz benim gibi şeyler az ya da çok yaşamışsınızdır, bir gün gelecek şunu yapacağım bunu yapacağım gibi hayalleriniz olmuştur. Benim de böyle düşüncelerimin hepsi ekonomi ile ilgili olurdu, nitekim hala da aynı düşüncelere sahibim. Beyler henüz istanbuldayım, okul bitmiş olmasına rağmen memleketime dönmedim. Askerliğe kadar burada vakit geçireyim dedim, memlekette zaten babamla falan sorunlarım olduğu için çok daha kötü olacağım. Hem burada çalışan bir arkadaşım temel masraflarımı karşılıyor askere gidene kadar ama tabi cebime harçlık neyin koyacak değil ya, cepte 5 kuruş parasız geziyorum. Bir de kız arkadaşım var istanbulda onunla falan görüşüyorum arada, aslına bakarsanız istanbulda kalmamın bir sebebi de o diyebiliriz. Şimdi böyle anlatınca pek de sorun yokmuş gibi duruyor da beyler hayatımda istediğim şeylere ulaşamıyorum, hiçbirine ama. Tamam bir sağlık problemim yok, yaşamaya yetecek kadar para da buluyorum ama insan çevresinde çok çok daha iyilerini görünce kendi hayatına isyan ediyor beyler. Kız arkadaşıma bir yemek ısmarlayamıyorum, istediğim yiyecekleri yiyemiyorum, gece gezmeleri eğlenceleri falan desem zaten onları gözden çıkaralı çok oldu. Beyler hayatımı kendi istediğim gibi yaşayamıyorum. Ailemde sorunlarım var, param yok, sosyal statü için okul okuduk mühendis olduk ama elimize ne geçti, koca bir 6 ay askerlik. Geleceğe dair hiç bir şekilde plan dahi yapamıyorum. Çok kötü hissediyorum kendimi, bir hayat amacım da kalmadı gibime geliyor; planım yok amacım yok gereksiz adamın teki olduğumu düşünüyorum hatta bazen bu dünyada fazlalık yarattığımı bile düşünüyorurum. 1 aydır falan kendimi lol ve knight a vermiş durumdaydım çünkü yapacak başka elimde bir şey yok. Onları da artık yapamıyorum çünkü bilgisayarımın ekran kartı bozuldu, kısa bir süre önce telefonum da bozuldu. Hayatta iyi giden tek tük şeylere sahibim, onları da kaybettiğimde kendimi kaybetmekten korkuyorum.

bu arada kız arkadaşım ekonomik olarak benden kat ve kat yükseklerde olmasına rağmen, anlayışlı birisi. ancak bilmem aynı hisleri hiç yaşadınız mı ama bazen onun keşke paraya pula önem veren biri olmasını istiyorum, bu yüzden beni bırakıp gitmesini. çünkü inanın ona da acıyorum benim gibi bir loser ile uğraşıyor belki bir aile kurma hayalleri kuruyor. belki benim baba olduğumu hayal ediyor, benim hayalim ise bir lokantaya gidip fiyatına bakmadan yemek yiyebilmek. hadi diyip biletleri alıp fener maçına gidebilmek, arkadaşlarınla bir yere gidince ayda yılda bir bile olsa o hesabı ödeyebilmek, jest yapabilmek. her seferinde ödenen hesaba dur abi yapma diyen olmamak amk !!

Aynı durumda olan, aynı şeyleri hayatının bir noktasında bile yaşamış olan birisi varsa, ne olur bu durumdan nasıl kurtulabilirim, nasıl aşabilirim. En azından işin pgibolojik yanında ne yapabilirim yardımcı olsun, ilk kez bir şeyi kendim aşamayacakmışım gibi geliyor. Ya yukarıdan bir el gelip beni bu durumdan kurtaracak, ya da ben bu karanlığın için yok olup gideceğim.

cumartesi günü arkadaşımla görüşeceğimiz bir gündü ve benim bir işim çıktı, pazartesiye ertelemek zorunda kaldık. pazartesi günü de o görüşmemek için bir ton bahane uydurdu, ulan nadir iyi giden işlerim de tersine gidiyor, son zamanlarda her geçen gün daha kötüye gittiğimi hissediyorum. tüm gün evde boş boş oturdum, ne oyun oynadım ne film izledim ne tv izledim. geriye dönüp bakınca kendimden de korkuyorum, önceden bir insanı bana anlatırlarken bu tarz hareketleri onun yaptığından bahsetseler kişi için kötümser yorumlar yapardım. kendim için de mi böyleyim yoksa zaten yoruma gerek bir durum mu yok, herşey ortada mı ?

korkuyorum arkadaşlar, şimdi için de korkuyorum sonrası için de. askere gideceğim, her gün gazetelerde, haberlerde izliyoruz askerde kendini vuran insanları. onlar da mı benim geçtiğim yoldan geçiyorlar, inanın çok korkuyorum, gün gelip de kendime hakim olamam kendimi bilmeden bir şeyler ederim diye korkuyorum.