Ve kalktım. Etrafıma baktım sabah olmamıştı. Oysa ki ben sabah olmasını çok istiyordum. Yani içimde kalktığımda sabah olacak diye bir şey kalmıştı. Onun verdiği üzüntüyle kalktım. Telefonuma baktım "Pişt orda mısın?" "Neyse değilsin galiba iyi geceler ben yatıyorum sevgilim" diye iki mesaj gelmiş begümden.
Salaklığıma yanıyordum oturup. Eve geldiğimde uyumuştum. Kalkıtığımda da polis molis gelmişti aklımdan çıkmıştı telefonu elime alıp ona birşeyler yazmak veya mesaj atmış mı diye bakmak. Saate baktım;
"04:30" (Onu da tam hatırlamıyorum saatlere karşı zaafım var bir türlü aklıma gelmiyor)

[AraNot= Çok fena öksürük tuttu. Ne bitmek bilmeyen hastalıkmış anasını satayım 1 ay aralıksız öksürük mü olur.]

Ne yapıcam bu saatte ya dedim içimden. Açtım pencereyi baktım hiç ışık yoktu dışarıda.
Gittim odaları gezdim evde hala kimse yoktu. iyice alışmışlardı bunlar evin yüzünü görmemeye. Sanırsın ev benim tek kalıyorum bunlar ara sıra misafir olarak gelip gidiyor.

Neyse dedim içerideki koltuğa uzanıp. Birazcık uyuyayım kalkarım. Yatağa gitmeye üşenip orada kıvrıldım ve uyudum.

Uyandım baktım bu sefer etraf aydınlıktı. Hem de fazla fazla. Saate baktım 10 a geliyor. Yine mi uykuculuğum tuttu diyip kendime sövdüm. Saat 7 den sonra uyuduğum her saat bana boş geliyordu hayatımda. Alışkanlık olsa gerek.

Yapacağım ilk iş telefona bakmaktı. Unutmayacaktım bu sefer. Telefona baktım begümden mesaj yoktu. Hemen ona mesaj yazdım ;
"Bugün uyuyan güzel olma sırası sende miydi?" diye.
Hemen mesaj yazayım derken aramaları görmemiştim. Aramaları açtım baktım. Bayağı şaşırdım. (Rakamı net hatırlamıyorum ama sanırım 7 idi) : 7 Cevapsız arama..

Kim olduğunu merak ettim tabi.
- Özel numara (5)
- 05** *** ** ** (2)

Özel numarayı aşırı merak etmiştim ama elimden gelen birşey yoktu geri arama yapılmıyordu sonuçta, bekleyecektim bir daha aramasını. Görünen numarayı anımsıyordum ama çıkaramamıştım. Arayayım bari dedim. Arıyordum arıyordum kimse açmıyordu son kez bir daha arayayım dedim. Telefon açıldı ve bir kadın sesi geldi;
"Alo kimsiniz?"
"Asıl siz kimsiniz" dedim "Beni 2 kere aramışsınız"
"Hayır ben aramadım" dedi.
"imkansız" dedim "Cevapsız aramalardan dönüş yaptım beni arayan numaraya"
"Bir dakika benden başkası almış mı telefonumu sorayım geliyorum" dedi.
Fazla sürmedi 1-2 dakika sonra kadın cevap verdi.
"Kızım almış" dedi. Kadının sesi de baya baya tanıdık geliyordu hani. Allah allah dedim.
"Kızınızın adını söyleyebilirmisiniz sorun olmazsa." dedim. "Arkadaşımdır belki"
"Ahu" dedi.
Giberim böyle işi dedim. Huur a bak sen. Kendisini engelledim diye annesinin telefonundan arıyor. Annesini de tanıyorum ben ısrar edince mecburen tanıştırmıştı huur. iyi insanlardı böyle bir evlatları olması onlar için büyük şanssızlıktı. Ee ne demişler Alimden zalim, zalimden alim doğar .
"Naziye teyze siz misiniz?" dedim.
"Evet benim sen kimsin?" dedi.
"Ben Riseofevil" dediğim gibi kadın;
"Ne? Seni köpek . insan gibi konuşuyorum bir de seninle. Kızımı ne hale getirmişsin ödeteceğim bunu sana. Kapat şu telefonu hınzır. Sesini duymak istemiyorum" diye bağırdı.
"Hop bir dakika ben mi dövmüşüm kızınızı?" dedim.
"Bak hala konuşuyor bide inkar mı ediyorsun? Kızın omzu çıkana kadar vurmuşsun kıza. Bunu senin yanına bırakırsam benim adım da Naziye değil. Haram zıkkım olsun sana elimden yediklerin" dedi ve kapattı.

Şerefsiz, asıl köpek kim belliydi. Annesine olayı nasıl anlatmıştı huur. Kesin kıçımı yırttım sandığım bu polis olayının devamı olacaktı. Bu sefer bana gelecekti ama polis. Artık nasıl ödeteceklerse bana bunu fena faka basmıştık. Bir yandan da huur u bu pozisyona getiren Begüm' ü düşünüyordum. Vay anasını amk. Keramet botta mı kızda mı bilmiyorum ama nasıl vurduysa artık huur un omzu çıkmıştı.

Kadın telefonu yüzüme kapatalı 5 dakika ya oldu ya olmadı. Telefonum çalıyordu. Baktım;

Özel numara.

Hasgibtir bir bu ekgibti şimdi dedim sesli bir şekilde. Açacağım demiştim önceden ama huur un annesiyle konuştuktan sonra açasım yoktu bu telefonu. Yine merak üstün geldi ve açtım.

Zütüm tutuşmuştu. Polis ne alakaydı şimdi derken aklıma o huur geldi. "Senden şikayetçi olucaz" mesajı ve bugün "sen şimdi bittin" demesi.

Aha dedim gib i tuttuk şimdi gerçekten. O huur un beni şikayet etmek için bir ton uğraşacağına ihtimal vermiyordum. Ama bugün olanlardan sonra kesin etmiştir dedim içimden. Tekrardan bir hasgibtir çektim. Balkondan mı çıksam pencereden mi çıksam yoksa kapıyı hiç mi açmasam falan düşünürken yine dürüstlüğü seçtim nasıl seçtiysem amk. Kapıyı açtım karşımda tek kişi vardı. Züt tutuşmasından bir tak diyemedim adama mal mal bakıyorum gözlerim açıldı falan.
Soğuk soğuk terliyorum artık ne diyecek diye bakıyorum adamın ağzının içine. Yan komşu da çıkmış ne oluyor diye bakıyor iyice stres ediyor adamı. Bir an koyverdim sandım benim fantayı.
Ve adam ağzını açtı. Hayatımı giben cümleleri kuracaktı birazdan. Tüm dünya başıma yıkalacaktı. 5 dakika soğuk su içeyim diyip içeri girecek, kafa üstü balkondan atlayacaktım. Yüzdeyüz ölürdüm herhalde.

"Mahkemeniz var" dedi.
Afalladım. Ne mahkemesi lan. Bu postacının işiydi. Postacının gelip söylemesi gerekiyordu ulan bunu. Boşuna stres mi yaptırıyorlardı adama şimdi polisi dikip. Polis ne alaka abi. Hayat bana ekşın mı yaşatmayı seçmişti. Yoksa canı mı sıkılmıştı ne Polisi. Adama ne alaka dercesine bakış attım ve adam devam etti;
"Yalnız ondan önce karakola alıcam sizi" Heh şimdi oldu. Polisin neden geldiği anlaşılmıştı sonunda.
Anasını satayım bir soğuk ter indi aşağıya sel gibi. Çısmıştım artık emindim.
"Karakola mı? Beni mi?" dedim çaresizce.
"Siz *** değil misiniz?" dedi.
"Hayır ben değilim babam" dedim. Ulan yarım saattir kendim zannediyorum altıma çısıyorum burada. Be adam baştan söylesene ismi. içimden sövüyorum adama falan.
"Kendisi nerede çağırabilir misiniz?" dedi.
"Evde yok" dedim.
Numarasını istedi. Hiç güvenim kalmamıştı ülkemizin emniyet teşkilatına her ne taksa artık. Ulan polissin adamın telefon numarasını mı bilmiyorsun? Ne tutucam ben babamın numarasını aklımda? Zorundamıyım yani?
"Bir dakika" dedim. Açtım telefonu başladım söylemeye. "05** *** ** **"
"Peki iyi geceler" dedi.
iki dakika dur da ne olduğunu öğrenelim dedim içimden. Bu merak bu kafada varken o adamın öyle hemen çekip gitmesi mümkün müydü? Hayır.
"Bir dakika, bu mahkeme ve karakola çağırma ne içindi?" dedim.
"icra" dedi. Anasını satayım bu işlere de postacı bakıyordu. Önceden haber vermesi gerekirdi daha sonra da icra personeli falan gelmesi gerekiyordu. Hiç başımıza gelmeyen şey değildi ki bu bizim. Daha önceden de gelip benim PC yi zütürmüşlerdi. Ödemesek PC de gidiyordu fazlası da. Ödeyince verdiler de neyse.
"icra için siz mi geliyorsunuz?" dedim. Gelmediğini biliyordum. Emindim yani.
"Gerisini kendileri size anlatırlar" dedi.
Adam lafı koymuştu 2 dakikada. Kayboldu gitti sonra zaten. Ben dalmıştım.
Ulan en ufak ilgi görmememe rağmen çocuklugumdan beri, sonuçta babamdı. Merak ediyordum. Babam için de endişeleniyordum biraz.
Babamı aramak aklıma geldi. Haber verme ihtiyacı duymuştum bir an.
"Alo baba eve polis geldi icra falan dedi mahkeme mi ne varmış seni de karakola alacaktı" dedim.
"Evet" dedi.
"Ne karakolu?" dedim.
"Boşver ben hallederim" dedi. Sanarsın Ramiz Dayı. iki el kol yapacak halledecek etrafındakiler. Altı üstü esnafsın adam sen. Neyi hallediyorsun? Sinirlendim birşey gelmiyordu elimden ama yapasım vardı buna rağmen. Sonra dedim madem halledecekmiş bırak halletsin anasını satayım. Ne takıyorsun kafana dedim. Gibtir ettim. Küçükken azıcık birşeyler verselerdi bana belki şuan onlar için uğraşıyor olacaktım ama ciddi manada gibtir etmiştim. Gittim yattım aşağıya Uyu uyu dedim. Boşver.

Ne söyleyeceğini büyük merakla bekliyordum. Onu hiç bu kadar kızgınken görmemiştim. Kaşlarının çatıklığı içimi parçalıyordu. Kesin kötü birşey söyleyecekti derken;
"Salak!" diye bağırdı.

Korktuğum başıma gelmişti sanırım. Gerçekten gib i tutmuştum. Bekliyordum bunun sonu ne olacak diye. Bu lafı yiyince ne yapabilirdi ki insan en çok sevdiği kişiden?

Kaşlarının çatıklığı aynı oranda iken yüzünde bir değişim oldu. dudağının sağ tarafı hafif hafif geriliyordu. Sonra tüm ağzına yayıldı bu gerginlik. Ve ağzı açıldı. Dişleri görünüyordu artık iyice. Kahkaha atmaya başladı.

"Şaka yaptııım" dedi uzata uzata. "Sen otobüse binmeden yetişeyim diye elime ilk gelen şeyi giydim. Ben bile az önce farkettim ne giydiğimi" dedi.
"Hem ablamın bu baksana hayvan gibi ben böyle şeyler giymem" diye ekledi.

Hala şok etkisindeydim. Hala altıma çısacak gibi hissediyordum. Kötü olanı bekliyordum ben. Bu dediklerini idrak etmem biraz zaman aldı. Şaşırmıştım bayağı.

"Nasıl korkuttun beni sensin salak" dedim tamamen ciddiyetsiz bir şekilde.
"Aa şuna bak lafımı ağzıma tıkıyor" dedi o da gülerek.

Ulan az önce kız Chun-Li modundaydı şimdi hello kitty ye geçiş yaptı. Anlamıyordum bu kızı ben ya.

(Chun-Li : Küçükken ataride street fighter oynardım en uyuz olduğum karakterdi bacaklarını sağa sola açar helikopter gibi dönerek gelirdi. Genelde tekme atan bir kız kardeşimizdi.)

"işin yoksa şimdi eve kadar bunlarla yürü" dedi.
Baktım ayağındakilere gerçekten Hayvan gibiydi. Arkasında birşey yazıyordu sanırım. Dikkatimi botun boyutuna verdiğimde farketmiştim.
"Ne yazıyor arkasında?" dedim
"Ne mi yazıyor hani ?" dedi.
Sağa doğru yattım biraz ve gösterdim işaret parmağımla.
Ayağını havaya kaldırıp arkasına baktı.
"Ha o mu" dedi ve güldü. "Mal bu kız ya arkasına Müge yazmış işsiz" dedi.
Tabi benim içimi yine merak sardı her zaman olduğu gibi. Rahat durur mu hiç o içim.
Sorma gereği duydum hemen;
"Müge kim ki ?" .
"Kim olucak be ablam" dedi. "Annem çok takıntılı bir kadındır kelimelerle uğraşmayı sever. Ondan bana geçen çok huy olmuş sanırım" diyip güldü sesli sesli.
Of yine merak içinde bırakmıştı beni. Herşeyi bir anda söyleyemiyordu. Bir ara kasıtlı mı yapıyor bunu diye düşünmedim de değil hani.

"Kelimelerle uğraşmak?" dedim.
"Benim adım ne?"dedi.
"Niye soruyorsun şimdi" dedim.
"Yok hayır söyle bi"
"Begüm" dedim.
"Tersten oku bakıyım şimdi onu?" dedi.
Beynimi biraz zorladım. Faaliyete geçmesi uzun sürmedi;
"Mügeb" dedim ve ardından " Yok artık" diyerek ben de gülmeye başladım.
"Evet annem ablamın ismini tersten okumuş Egüm diye. Sonra buna benzeyen hangi isim var?" diye sordu heyecanlı heyecanlı. "Begüüüm" diye uzatarak ekledi ve kahkaha attı.
"Biz ailecek garibiz" dedi.
"Ne yalan söyleyeyim öyleymiş biraz" dedim.

Yine soru soracaktım. içimi yiyen kurtlar daha dökülmemişti.
"Ee annenle tanıştırıcakmısın bakalım bizi" dedim şakaydı tabi.
"Annem burda değil ki" dedi.
"Geçen onun şalını değiştirmedin mi Avm de?" dedim.
"''Evet değiştirdim istanbul'a gidecekti o gece alelacele almış burdan giderken yanına almak için" dedi.
"Ne var ki istanbul'da" dedim.
"Ohoo herkes orda biz sülalecek ordayız" dedi.
"Nasıl yani onlar orda siz burda mısınız?" dedim.
"Yoo bizim ev orda ben küçüklükten buralıyım ordaki okullar beni açmadı burda okuyorum" dedi.
"Babanın dükkanı?" dedim.
"Dedim ya küçüklükten buralıyım. Babamın dükkanı burdaydı dedemden yadigar. Öyle duruyor ama kimse kullanmıyor orayı. Babam istanbul'dan geldiğinde siparişleri vardı. Yanında getirdi malzemesini. Gidecekleri geceye yetiştirmek için orada dikiyordu siparişlerini" dedi.
Hemen hemen oturmaya başlamıştı anlattıkları ama hala yerinde olmayan taşlar vardı kafamda.
"Ee eviniz?" dedim halbuki önceden cevaplamıştı salak kafam.
"istanbul'da. Ben burda teyzemin yanında kalıyorum okulum için. Yarıyıl tatilindeyiz ya onlar o yüzden geldi, ziyarete." dedi.
Taşlar oturmuştu. Beynimi kurcalayan fazla birşey kalmamıştı sanırım.

Derken gelmiştik yine apartmanın önüne.
"Bu sefer öpücük yok bugün hakkını doldurdun" dedi.
"Hadi ya" dedim.

Hafif güldü ve merdivenleri çıkmaya başladı. Bu sefer hızlı çıkamıyordu çünkü ayağında o botlar vardı. Çok komik geldi istemsizce güldüm ve yine kapı kapandı. Dürdüncü kez sanırım.Onun için atan bir yürekle beni yalnız bırakmıştı

Eve girdim yatağıma uzandım ve bugünü düşünüyordum.
Yine herzamanki gibi huzura dair tek şey oydu. Gerisi berbattı. Birden uyku bastırdı gözlerim kapandı.

Kapının çalmasıyla uyandım kapıya yaklaştım ve "Kim O ?" dedim. Ve cevap geldi.

"Polis ''"