Saat 6 civarlarıydı artık. Ben tekrar geçtim kent park a. Bu sefer onun benimle konuşmak icin oturduğu salıncağa oturdum. Birinin hayatına girip onu yerin dibinden çıkarmakla kalmayıp ayaklarını yerden kesen şey ne olabilirdi? Insan olması olanaksız geliyordu bana.

Daha dün burada biçare sızlanırken şimdi kalbim bambaşka birisi için bambaşka bir ritimde atıyordu. Halimden memnunmuydum ?

Sanırım öyleydim. Balkonlarına baktım belki çıkar da birdaha gorurum diye.

Icimden dedim 1 saat gecti dayanamıyormusun.

Aklıma bir anda söyleyeceği şarkı geldi. Acaba ne soyleyecekti. Telefonumu çıkardım açtım mesajları bir şey yoktu. Neden yoktu acaba ?
Çünkü internetim yoktu. (Paketim mi yoktu yoksa çekmemiş miydi hatırlamıyorum)

Internete kavuşmak için eve gidesim vardi ama bir yandan da ona bu kadar yakinken uzaklaşmak beni bitiriyordu. Bir yarim saat kadar daha orada bekledim. Balkonda bir hareketlilik olmayinca yavaş yavaş durağın yolunu tuttum.

En arkaya geçtim otobüste. Kafamı cama dayadım onu düşünüyorum hala. Her kapı açılışında hayallerimi bırakıp etrafa baktım gelmişmiyim diye. Onu düşünürken ne kadar uzun sürebilirdi ki eve gelmem? Hemen geçmişti zaman. Kapı açıldı. Etrafıma baktım evet gelmiştim.

Eve girdim baktım hala kimse yok evde. Mutfağa geçtim baktım yemekler falan duruyor. Sanırım tekrar gitmişler düğün hazırlıklarına.

Evde tek olmanın rahatlığı yine üzerimdeydi. Yatağıma uzandım ve yastığıma sımsıkı sarıldım. Burnumda hala onun kokusu vardı kegib kegib geliyordu. Hiç gitmemişti ki.. Yastık onun yerini tutamasa da ben hayallerim ile ona destek çıkıyordum. Tam ona dalmıştım uyuyacaktim ki telefonumdan mesaj sesi geldi.

Bakalım nasıl bir şarkıymış bu dedim gülerek açtım telefonumu. Açtığım gibi mustafanın onlarca aramasını gordum. Sonra arardım onu sıkıntı değildi.

Mesajlara geldim. Baktım onun mesajı yok.
Gözüm onu aradığından bana gelen mesajı çok sonra gördüm.

Bilmediğim bir numaradan mesaj gelmişti;
"Aşağı gel seninle beş dakika konuşucaz"

Ne alaka dedim içimden. Yanlış gelmiştir falan diyorum . Pencereden bakayım dedim aşağıda gercekten birisi var mı diye.

Kamelyada tek ayağını diğer bacağının ustune atmış biri gözüme çarptı. Sanırım bana mesajı atan kişiydi.

Kim bu acaba ya diye merak ederken üzerime ceketimi alıyordum tekrardan. Kendimi tutamamıştım. Ah şu merak yok mu merak.

Merdivenlerden iniyordum. Inerken aklımda türlü sorular vardı. Kimdi bu neyin nesiydi. Ne 5 dakika konuşması. Başıma ne gelecekti acaba.

Kamelyaya yaklaştıkça yüzünü daha iyi seçiyordum. Biraz baktım ve hemen çıkardım kim olduğunu. Unutmak mümkün müydü o şerefsizleri. Huur un yanındaki gelmiş.

"Ne var lan ne konuşucaz seninle 5 dakika" dedim.
"Ağır ol. Sen kimin yanında kimi dövmeye kalkıyorsun lan" dedi.
"Bunun için mi geldin lan züt. O zaman gösterseydin erkekliğini bu işlerin rövanşı olmaz" diye bağırdım.
"Göstericem ben sana şimdi rövanşı" dedi.
"Hadi göst.." sözümü bitirmeden çenemde bir soğukluk hissettim ve geriye doğru sendeledim.

Erkek olmadığını tekrardan kanıtlamıştı şerefsiz. Muşta getirmiş yanında.

Sendelememden faydalanıp elmacık kemiğime doğru bir tane daha vurdu. Sersemlemiştim yavaşça yere düştüm.

Yere düştüğümü gördü ve hemen üzerime çullanmak istedi. Iyice bana yaklaştığında ayak bileğinin üzerine vurdum yerde olmama rağmen.
Motorcuların kavşağı dönerken yana yatması gibi yattı yana doğru. Tam düşecekken yerden destek aldı. O bunlar ile oyalanırken ben çoktan ayağa kalkmıştım.

Tam doğrulmuşken karın boşluğuna geçirdim bir tane. Büzüştü öne doğru. Büzüşmesinden faydalanarak dizimle de karın boşluğuna vurdum. Itince hemen yere düştü. Üzerine çıktım .

O anki sinirle ne kadar vurdum neresine vurdum bilmiyorum.

Birisi beni arkadan çekti ve zorla kaldırdı üzerinden.

"Gibtirin gidin lan bir rahat uyutmadınız. Gidin başka yerde dövüş edin burayı mı buldunuz" diyip suratıma tokadı geçirdi. Afalladım.

Derken kapıcı da geldi beni eve sürüklemeye başladı. Zorla kapıdan beni eve sokarken elimde serefsizin muştası olduğunu farkettim çok az da kan vardı üzerinde. O hatırlamadığım bölümde almışım sanırım.

Begüm ün bir anlığına bile aklımdan çıkmasıyla ne kadar acı hissedebilecegimi farkettim. Bu kavga unutturmuştu sanki onu biraz. Onu unuttugum gibi hemen heryerim sızlamaya başladı. Pencereden baktım o şerefsizi de zorla kaldırıp gönderiyorlardı.

Elimi yıkadım kemiklerin üstü kızarmıştı biraz. Aynaya baktım vurduğu yerler şişmeye ve morarmaya başlamıştı hemen. Yüzüm dağılmış gibi görünüyordu. Az vurmuştu ama öz vurmuştu şerefsiz.

Dünkü dondurmacı dayağının acısı da şimdi çıkıyordu sanırım. Yatağa uzandım heryerim sızlıyordu ve uyuya kalmışım.

Gece 10 gibi kalktım. Yüzümde hafif bir sızı vardı. Telefonum aklıma geldi. Açtım baktım begümden mesajlar var. Ama onları okumadım çünkü huur un attığı mesajlar dikkatimi çekmişti.
Küfredip açtım ne yazmış diye okumaya başladım.

"Saat kaç oldu uyuyan güzel kalkmıcakmısın artık"
Saate baktım 11 buçuk. Normalde erken kalkardım. Dünkü yorgunlukla baya baya uyumuştum.
"''Kalktım kalktım Günaydın""'
"Sana da günaydııın öğlen oluyor ama tünaydın mı deseydim" dedi.
"Ne öğleni ya daha var" dedim.
"Ee bugün buluşuyor muyuz?" dedi.
Beni bu halde gormesini istemiyordum. Suratım dağılmış gibi duruyordu resmen. Onu gormeyi ne kadar çok istesem de bu halde yanına gidemezdim. Olanları da hiç anlatasım yoktu açıkçası. Ortamı bozmak istemiyordum böyle çok tatlıydı. Bahane bulmam gerekiyordu gitmemek için ancak ne bulacaktım. Ne bahanem olabilirdi ki şimdi. Yataktan kalktım içeriden sesler geliyordu.
Allah allah dedim. Biraz dinledim annemin sesiydi. Aha dedim yağmurdan kaçarken doluya yakalanıcaz şimdi.

Olaya girmeden begüme mesaj attım.
"Annem eve gelmiş düğün hazırlıkları için yardım etmem gerekiyormuş bilmiyorum işim bitince belki buluşuruz"dedim.

"Aa düğün mü vardı kimin düğünü?" Dedi.
"Amcamın" dedim.
"Tamam tamam boşver sonra buluşuruz sen yardım et. Selam söyle annene. Şaka şaka sen söylersin şimdi unut onu" dedi. Şu ikilemde bile beni guldurebiliyordu ya ne diyeyim ben bu kıza.
Kalktım içeriye geldim allahtan babam yoktu. Tek sıra top atışına tutulacaktım.
"Riseofevil ? Oglum bu ne hal kiminle kavga ettiniz nasıl dövmüşler seni böyle kim yaptı bunu?" dedi.
"Hayret" dedim. "Kuşlar söyleyemedi sana herhalde bu sefer". Komşularımızı kastediyordum her taku yetiştirirlerdi normalde. Ama bu sefer yetiştirmemişlerdi.

"Bırak şimdi kuşu heryerin şişmiş başımıza iş mi açıcan sen" dedi.
Ulan dedim icimden beni dusundugunu sanmistim ama o basina gelecek işten korkuyordu.
Daha fazla devam etmek istemedim bunu duyduktan sonra. Ne dedigi umrumda degildi. Giyindim aldım telefonumu çıktım evden. Arkamdan birşeyler dedi ama ben takmıyorum. Devam ettim. Kızın yanına gidemezdim bu halde. Eve de gidemezdim artık. Telefonumu çıkardım baktım şarjım da baya azalmış. Hasgibtir ya dedim. Herşey üst üste gelmek zorunda mı?

Dere vardı bizim orda. Derenin yanına doğru gittim. Pek tekin değildi orası. Gündüz de olsa tinercisi iti kopuğu her turden olma ihtimali vardi. Hangi kafayla gidiyorsam artık bilmiyorum. Ama o suyun sesini duymaya ihtiyacım vardı. Bana huzur veriyordu.

Derenin kenarına geldim suyun sesi cidden iyi geliyordu ruhen.

Yandan sesler gelmeye başladı. Inleme sesleri.
Tinercidir dedim bitaraflarim hafif tutuşmaya başladı. Ama merak.. başımın belası merak..

Çalının arkasına doğru gittim. 3 kişi vardı sanırım aralıktan fazla birşey gorunmuyordu.

Inleme sesleri artmıştı. Neyin nesi bu dedim içimden.

Kafamı iyice kaydırdım bakmak için. Gordüğüm şey beni çok şaşırttı aralarından birisini tanıyordum.

Kollarını sıyırmış 3 kişi gördüm. Oturmuşlardı inleme sesleri onlardan geliyordu. Uyuşturucu tayfasıydı bunlar. Normalde hiç bulaşmam gordugumde direk tüyerim ama aralarındaki bir kişi gitmeme engel oldu. Normal bir tanidigim olsa yine giblemezdim tüyerdim ama Mustafaydı oradaki.

Mustafanın bu işlere sardığını biliyordum bana söylemişti. Garip bir çocuktu tumblr takılırdı. Tumblr dan tanistigi cocuklarla bulustugunu soylerdi. Sevdigi bir kiz vardi buna yuz vermiyordu. Kafami dagitiyorum kanka iyi geliyor diyordu. Uyusturucu mevzusuna da kuş öttürüyoruz diyordu. Ben espri yaptigini dusunuyordum ta ki onu boyle canli gorene kadar.

Yanindakiler ben yaklasinca kim lan bu gibisinden hareketler yaptılar. Mustafanın hali hic iyi gozukmuyordu. Beni tanıyamamıştı uyusturucunun etkisiyle.

"Ne yaptınız oglum siz böyle ambulansı arıyorum durun" dedim
Olaya alışık olan bitanesi bilincindeydi. Bana donup cevap verdi.
"Arasan da kimse seni giblemez artık böyle şeylere gelmiyo o ambulans" dedi.
Tabi ben inanmadım ve aradım. Çocuğun kıcı da tutusmuyor degildi. "Dur ugrastirma bizi simdi polis molis girerse ise" diye kem küm etti.

"Alo 112 ?"
"Evet" demişti ki lafını bolüp adresimizi verdim durumu anlattım.
"Aramayın bizi artık böyle şeylerle meşgul etmeyin şu servisi başlarım sizin şakanıza" dedi ve kapattı.
Durdum öyle mal mal kaldım mustafaya baktım.
Yaklaşmaya çalıştım ama çocuk çakısını çıkardı elinde sallamaya başladı.
"Sen az uzak dur bakıyım" dedi.

Bu işten bir tak çıkmayacağını anladım. Kapıcılar genelde zemin katta kalırlardı ama her binada kapıcı olmazdı bizim sitede. Allahtan derenin yakınında bir bina vardı kapıcısı olan. Aklıma tek çare o geldi. Koştum hemen kapılarını çaldım.

Kapıyı birisi açtı. Kapıcıyı sordum şuan yok dedi buyur ben yardimci olayim?

Mevzuyu özet geçtim. "Biliyorum onları bekle sen" dedi. iceriye girdi yanında birisiyle geldi.
Doğululardı. Yapılı uzun boylu iki kişiydiler. Beraber mustafanın yanına doğru gidiyorduk. Gittik gitmesine ama ortada ne diger cocuklar vardi ne de mustafa. Zeki olan goturmustu bunları sanırım. O halde nasıl gittiler hicbir fikrim yoktu.

Gitseler bile ne kadar uzağa gitmiş olabilirlerdi.
Ah ulan mustafa ne işler çeviriyorsun sen dedim.
Çocuk her işimde bana yardimciydi onu öylece bırakamazdım şimdi.

Bizimle taşak mı geçiyorsun oğlum hani nerdeler dedi kapıya ilk çıkan.

Burdalardı vallahi dedim az baksak etrafa. Ikisi birbirine baktı kapıya çıkan dönelim dercesine işaret yaptı. Allahtan diğeri dur dedi
"Bu işte bir takluk var az daha bakalım" dedi. Kenara çekip sarılasım geldi o an ona.

Neyse devam ettik dere boyu gittik yoklar. Artık diğeri de donelim dedi. Tam donuyorlar falan karşı tarafa baktım bir kırmızılık gördüm o çocugun ceketiydi sanırım. Sessizce bunlara söyledim. Karşı tarafa geçmek icin kopru yoktu su borulari vardi derenin bi tarafindan diger tarafina uzanan. O borulara basıp sessizce yaklaştık.

Yanlarina vardigimizda 2 si hemen kaçtı. Uyuşturucunun etkisi gecmiş demekki az once büzüşen itler şimdi nasıl da koşuyordu. Mustafa da yavaş yavaş kendine gelmişti.
"Napıyon la sen burda" dedi bana.
"Gibtir olup gidiyoruz burdan" dedim. Yanımda gelen abilere teşekkür ettim. Birşey yapmasalar da o itlerin kaçmalarını sağlamışlardı.

Mustafa birşeyim yok geçti de sen nasil geldin buraya falan diye sorarken ben onu zorla bindirdim otobuse hastahaneye goturuyorum.

Ne kullandin dedim. Hap da kullandin mi?

Salak tabi dedi. Sazan gibi atladı hemen. Burnundan getirecektim birazdan onun haberi yoktu.

Indik otobusten utana sıkıla girdik hastaneye acil bolumundeyiz. Kadın diyor ön kayıt almamız lazım. Icimden başlarım ya ne on kaydı dedim. Sıra vardı biraz bekledik kaydolduk. Çağırdılar bizi ben anlattım durumu mustafa yeri kesiyor bakamiyor adama falan. Bana dedi sen çık midesini yıkıyıcaz.

Mustafa duymadı tabi keriz ben cikarken nereye lan dedi bekle dedim cikarsin sen de birazdan.

Nah çıkardı. Mide yıkama tahlil falan en az 1.5 -2 saatlik işi vardı onun. Normalde devlet hastahanesine gitmezdim. Özelin acili bizim eve daha yakindi. Gitmemde farkli bir maksat vardi. Devlet hastanesi begüm ün evine 10 dakikalık yoldu.

muallaklik yapıp yine kendi çıkarımı düşünmüştüm. Icimden dedim bugun buluşmasak bu surat yarına sanki geçecek. Ben nasil dayanicam bu kızla okadar ayrı kalmaya.

Begümün evine doğru gidiyordum. Kendi kendime söylendim; anasını satayım gören beni dejavu falan zanneder. Böyle rastlantı hayatın ta dıbına koyayım. Düzensizlik içinde düzen vardı hayatımda iyice taka sarmıştı herşey huzurlu 2 dakika geciremiyordum son zamanlarda çok sıkılmıştım.
Hayatımı yaşanır yapan tek şeye gidiyordum.
Meleğime..

Saat Öğlen 1 i geçmişti sanırım artık. Begümün evine doğru yürüyordum. içim kıpır kıpırdı çok heyecanlıydım. Bugun de okadar şey yaşamama ragmen bu kız hala beni heyecenlandırabiliyordu. Telefonuma baktım belki TL vardır içinde arayıp haber vereyim bari dedim. Ama şarjım bitmişti. Biliyordum böyle gib gibi ortada kalacağımı. Neyse dedim yola devam ettim.

Az kalmıştı evlerine bir sokak ötedeydi. Köşeden döndüm tam ben döndüğüm sırada karşı tarafta Bim'den çıkan bir çift gördüm. Kızın üstündeki hırka ne kadar da begümünkine benziyordu. Hızlı hızlı yürüdüm yanlarına doğru arkalarına geçtim yetişmiştim onlara. ikisinin de elinde Bim poşedi vardı. Cipsler kolalar mı dersiniz doldurmuşlar gidiyorlar. Konuşmalarına kulak verdim.
Kız : K , Erkek: E
K: Ne yeriz şimdi bunları dimi
E: Aynen bir film açarız izlerken gömeriz
K: Gömeriz diyorsun ama fazla nasipleneceğini sanma sana bırakmıyıcam
E: (Güldü)
K: ( Buna karşılık o da güldü)

Ses begümün sesine çok benziyordu hatta oydu. Kafamdan kaynar sular akıyordu. Şakalaşıyorlardı el kol hareketleri yapıyorlardı birbirlerine sevgililer gibi.

Ulan dedim hayır olmasın lutfen olmasın. Bu sefer olmasın. Allahım ne olur bu da olmasın.
Evlerine 5 dakika falan kaldı. Gözlerim doldu artık tutamıyorum kendimi bıraktım yavaş yavaş göz yaşı süzülüyor yanaklarıma sıcak sıcak hissedebiliyorum.

Gözlerim buğulandı eğildim sileyim dedim baktım yoklar. Nereye gitti bunlar falan derken yandaki mağazada gördüm. Mağaza dediğim de öyle Bilgisayarcı tarzında biryerdi. Belli oluyordu dışarıdan.
Kapıdan beri dinledim bunları.
Begüm: Korku filmi izleyemem ben olmaz
Erkek: Ee ne izliyicez oturup komedi falan izletmiyiceksin dimi bana
Begüm: Ne komedisi be romantik film izliyoruz
Erkek: Yapma bunu bana ya
Begüm: Köpek gibi izliyiceksin kaçarın yok
Erkek: Aman iyi tamam izleriz gönlün olsun

Ya inanamıyordum bunlar bide başbaşa oturup romantik film izleyeceklerdi ? Dünyalar başıma yıkılmaya devam ediyordu. Elektrik direkleri kafama ineceklerdi sanki sallanıyorlardı. Başım dönüyordu kaldıramıyordum bukadarını da artık. Onca şeyden sonra bu bana çok koymuştu. Çıkıp atlayacaktım karşımdaki binaya. Kötü kötü düşünüyordum. Ben yarına sağ çıkmayacaktım. Yaşamak istemiyordum artık. Son bulsun bu işkence diyordum içimden. Bu hayatta ne tak varsa beni buluyordu. Başka kimse yokmuş gibi neden her halt benim başıma gelirdi şu dıbına koydugumun dunyasında?

Derken içeriden çıktılar ben başımı çevirdim görmediler beni.
"Çok sıkıldım al şu poşeti de ben önden gideyim" dedi begüm.
"Ne kadar hamarat oldugunu da görüyoruz begüm hanım" dedi çocuk.

Çantaları çocuga verip koşar adım gidiyordu karşıya geçince artık onların binaya gireceklerdi. Ben ise hayallerimin nasıl gitgide yok olduğunu izliyordum sadece elimden gelen birşey yoktu çaresizdim.

Begüm karşıdan karşıya geçerken çocuk arkasından hızlıca koştu. Kolundan tutup çekti begümü. Ardından bir motorgiblet geçti.
"Önüne baksana" diye bağırdı adam rüzgarın da boğduğu bir sesle.

"Aşkım dikkatli olsana biraz, sağına soluna bak kaç kere söyliyicem sana" dedi çocuk.
Beynimden vurulmuşa döndüm bukadarını nasıl kaldıracaktım artık.
Binadan içeriye girdiler onlar gözden kaybolurken yavaş yavaş,
Benim hayallerim, hislerim, umutlarım da kayboluyordu onlarla beraber yavaş yavaş.
Ve apartman kapısı kapandı. Beni yalnız bırakmıştı tekrar. Onun için atan bir yürekle. Ama busefer Yapayalnız...

Çökmüştüm yolun ortasına öylece kalakalmıştım. Bir yarım saat oylece baktım arkalarından. Cevreme baktım atlayabilecegim biryer var mı diye. Dıbına koydugumun sehrinde büyük depremden sonra evlere fazla kat çıkmak yasaktı. Atlasam ölmezdim orayi burayi kirardim en fazla. Bide onunla ugras dur hayat daha da taka donsun. Gibtir ettim amcamı aradım. 3 amcam vardı en kucugu tam kafaydı dedemin şahini vardı onunla geldi. Gel atla ne oldu falan dedi.
Olaya fazla girmeden aldattı beni dedim.
Ona anlatmakla ugrasamazdim 2 saat. Aklima birdaha gelecekti cunku hersey.
Ulan her nefes bana haramdi. Kazigin en buyunu yemistim hem de yagli yagli.
"bir yere gitmek ister misin kafa dagitalim" dedi.
Aslinda onu kafa dagitmak icin cagirmamistim. Kafa dagita dagita nereye kadar amk. Gorduk dagitinca ne tak oldugunu. Bana o da haram.
"Sizinkiler de babannende badana yaptırdık ya biz annen temizlige yardim ediyormuş" dedi.
Bunu duyunca hemen eve gitmek istedim boştu ne de olsa.
"Eve goturebilirsen iyi olur" dedim.
Bana biraz bakıp "iyi hadi oyle olsun" dedi.

"Gorusuruz" dedim. Eve gelmiştik. Hemen koştum eve girdim attim kendimi yataga. Ağladım. Yastık boylu boyuna ıslanmıştı. Sonra telefonu sarja taktım. Biraz dolsun hemen mesaj aticaktim olayı bitiricektim.

Şarjım yuzde 5 e çıktığı gibi hemen aldım elime telefonu açtım baktım begümden mesaj var.

"Napıyosun bitti mi işin bakalım" yazmış.
Gorunce cok fena sinirlendim başladım yazmaya.
Begüm: O, Ben: B
B: Ne yüzle yazıyorsun bana ya
O: Efendim anlayamadım?
B: Ne anlayamadım ne demek anlayamadım. Görmeyecegimi sandın degil mi?
O: Neyi gormeyecektin dur bir dakka benim bilmedigim bişey mi oldu?
B: Bilmemen imkansız olayın içinde sen varsın zaten.
O: Ne olayıymış bu anlatır mısın
B: Bugün beraber yuruyordunuz ya hani hatırladın mı?
O: Kimle yuruyormuşuz?
B: Yanında bir erkek vardı maşallah şakalaşmalar izleyeceginiz filmi seçmeler aşkımlar falan?
O: Hee o mu
B: Heh çaktın mevzuyu sonunda evet o
O: Söylemiyicem. Sen bana güvenmiyor musun şimdi?
B:Görünen köy kılavuz istemez neyine guveneyim ki bu durumdan sonra kendi gozlerimle gördüm
O: Tamam söylüyorum söyledikten sonra birdaha bana yazma olur mu? Istemiyorum.
B: Ben çok meraklıydım zaten 1 haftada 2 kere aldatılıp aldatanların peşinden koşmaya hadi söyle?

O: Aldatmak ha Peki. Abimdi o benim. Bana ara sıra aşkım der evet doğru. Canımız sıkıldı evde film izleyelim birşeyler yiyelim dedik. Az önce de abime sevgilim mesaj attı deyip filmin ortasında böldüm biliyor musun? Mutlu musun şimdi. Mesaj atma bana bir daha tamam mı?
B: Abin olduğunu nerden bilicem? Bunca şeyden sonra buna inanmamı mı bekliyorsun benden?
O: Ona da inanmıyorsun demek. Bekle geliyorum
(5 Dakika Sonra)
O: Bana bunu yaptırdın ya yazıklar olsun sana.
Goruntulu mesaj atmıştı. Açtım. 2 Tane kimlik vardı. Birisi turuncu diğeri mavi. Turuncu olan onunkiydi. Mavi olana baktım evet gerçekten de abisiydi. Ben ne yapmıştım amk? Sorup sormadan önyargı ile ortalıgı darmaduman etmiştim. Güzel giden tek şeyin de içine sıçmıştım resmen. Onca şeyden sonra belki haklıydım ama Meleğim dediğim kıza neden önyargı ile yaklaşmıştım ki. Benim derdimi dinlemişti hiç tanımamasına ragmen beni teselli etmişti. Ben ise onu şuan tanımama onu sevmeme ragmen dinlemeden peşin hüküm vermiştim.

Kafamı duvara hızlıca vurdum. Giberim böyle işi ne yapıyorum ben diye bağırdım.

Gerçekten Yazıklar Olsun u haketmiştim. Neydi şimdi bu yaptığım? Kendi boynuma taş bağlayıp suya atlamak mı? Hayır daha beteriydi bu ölümden bile daha beterdi.

B: Oha özür dilerim allah benim belamı versin ne olur affet vallaha bilmiyordum
O: Sana söylerim ama mesaj atma bana demedim mi ?
B: Dedin ama napayım yapma anla beni bilmiyordum ne olur sensiz yaşayamam
O: Mesaj atma dedim. istemiyorum!
B: Sabaha kadar yalvarırım sana lütfen böyle deme
O: is-te-mi-yo-rum!
B: Ya yapma amk. Çok seviyorum seni herşeyden çok

Evet gerçekte söylemediği şeyi telefonda söyleyen ergenler gibi olmuştum. Onu sevdiğimi söylemiştim tabi züt korkusuyla söylenen birşeydi bu.

O: Tamam dedi.
B: Tamam derken? yazıyordum ki tam yazarken engel yedim. Beni engellemişti.
Kendi kendime yemin ettim bu kızın peşine düşücem sonuna kadar yalvarıcam eğer aramız olmazsa bu dünyayı gibtir edicem ilk aklıma gelen yolla tahtalı köy bileti alıcam diye.

Saatlerce nasıl yalvaracağımı düşündüm nasıl affetirebileceğimi kendimi.. Sonunda bulmuştum evet veya bulduğumu sanıyordum bu işi apaçık kesin bir yolla çözecektim ya olacaktı ya olacaktı.
Her zamanki gibi aleti edevatı topladım ceketi aldım ve çıktım..

Bir yandan pişmandım bir yandan üzülüyordum. Keşkeler arasında boğuluyordum. Ama onu kaybetmeye hiç niyetim yoktu. Şansımı zorlayacaktım. Eğer başaramazsam bu dünya gözüyle 1 günü daha kaldıracak halim yoktu.

Otobüs hiç aklıma gelmedi o kafayla bildiğin koşuyorum ben. Daha önce söylemedim benim astımım da var alerjik. Ota taka alerjim var alerjim tutunca astımım da artıyor falan herneyse. Koşarken astım beni zorluyor nefes nefese kalıyorum ama o kafayla umrumda degıl tabi 10 dakika aralıksız koştum. yolu baya baya yarıladım sayılır. gözlerim karardı yanlamaya başladım ve yerdeyim. Şimdi olmaz dedim gidecektim vaktinde yetişmeliydim oraya. Kalktım hafiften yürümeye başladım. Nefes alırken sanki çim kokusu geliyordu ciğerlerimden kanla karışık. Boğazımda ve ciğerlerimde sogukluk hissettim aynı zamanda çok zorlanıyordum nefes alırken. Sanki daraağacında sallanıyorum da son son nefes alıp veriyorum. Bir 5 dakika sonra giderek azaldı rahatsızlığım ve benim o son duraktan önce ugramam gereken yerler vardı. Ucuzluk mağazaları olur onlardan birine girdim 2-3 birşey alıp çıktım. Ardından başka biryere girdim 1 poşetle oradan da çıktım. Son durağa doğru gidiyorum. Astımın beni iyice zorlamasına rağmen yılmıyorum. Son bir gayretle sonunda varmıştım oraya. Güneşe baktım batmasına fazla kalmamıştı. Evlerinin arkasındaydı güneş. Görünmemesine rağmen tam istediğim gibiydi. Tezgahı kurup ;
"Begüm !" diye bağırdım. Tülün arkasından bakıyordu görmüştüm ama yüzü seçilmiyordu. Sonra içeriye girdi sanırım kayboldu. Birdaha aynı şekilde bağırdım yine tülün arkasından gözüktü ve gitti. Üçüncüye bağırdım en son balkondan çıktı. Gözleri şişmişti. Kıpkırmızıydı heryeri. içim burkuldu. Çok canım yandı o an. Kendime birkez daha küfrettim içimden.
"Ne var?" dedi sesi gidip geliyordu. Biraz kısık çıkmıştı.
"Sen şuan görmüyorsun arkandaki güneşi tam ufukta. Battı batıcak. Güneşin etrafı kırmızılaşmış. Kırmızı. Beni ölüme zütüren de o renk olacak dedim.
ikimiz de birbirimize mal mal bakıyorduk. Söylediklerimden bir anlam çıkaramamıştı sanırım.

ilk girdiğim dükkandan aldığım meyve bıçağını çıkardım. Gözleri biraz büyüdü. Daha sonra diğer dükkandan aldığım poşet dolusu şeyi çıkardım. Komik gelebilir biliyorum ama o poşet ağzına kadar Domates ile doluydu. Çıkardım bir domatesi bıçakla kese kese yedim. Heryerim domates suyu olmuştu. Begüm hala beni seyrediyordu. Hatta oturdu izliyor. Anlam veremiyor yaptığıma. ikinci domatesi çıkardım onu da bitirdim. Ağlıyorum bir yandan. Göz yaşlarım domates sularıyla karışmış bir şekilde soytarı gibi duruyorum oturuyorum orda. Üçüncü gitti, dördüncü gitti derken mevzuya girdiğimizi farkettim. Beşinci ve son olan domatesi aldım elime ve Begüm'e Bağırdım
"Seni Seviyorum" Evet sonunda söylemiştim ona canlı canlı. Onu sevdiğimi söylemiştim ama artık çok geçti herşey bitmişti benim için planladığım şey olmazsa cidden gibi tutmuştum. Domatesi yedim ve devam ettim "Hem de çok..

Not: Bu partta biraz muallaklik yapayım dedim bazı ayrıntıları vermedim diğer partta vericem bu part şuan saçma gelebilir ama ayrıntıyı verdikten sonra anlayacaksınız domates mevzusunu.

Son sözümü de söyledikten sonra gözlerim karardı. Zar zor nefes alabiliyordum. Hatta hiç alamıyorum da denebilir. Begüm'ü duydum.
"Ne oluyor?" diye uzatarak bağırıyordu.
Ondan sonra bende ekran gitti. Biraz sonra tekrar ekran gelir gibi oldu hafif sarsılmamla beraber.
"Uyansana" diye ağlamaklı bir ses duydum. Ve ekran tekrar gitti.

AraNot= Domates mevzusunu anlatıyım devam ediyorum gençler.

Lise 1 dim sanırım. Anneannemin günü varmış annem pastalar börekler yapmıştı. Hepsini toplayıp apar topar gitti. Bana bir tane bile bırakmamıştı. Bu çocuk evde ne yiyecek falan hiç umrunda bile değildi.
Her neyse ben dedim yemesem de olur ne olacak falan. Çok büyük konuştum sanırım 1 saat sonra açlıktan gebericek pozisyona geldim. Buzdolabına baktım. Aşağıda bir sürü domates var. Normalde domates sevmem hayatta yemem.
Ama o an aldım içinden bir sürü oturdum hepsini yedim. Geceye kadar hiçbirşeyim yok gece bir anda ölecek gibi oldum. Nefes alamıyorum falan. Dedim ölüyorum galiba. Annem eve geldi beni gördü normalde giblemez inanmaz ama o an noldu bilmiyorum babamı aradı durumumu anlattı. En küçük amcam da babamın yanında çalışıyor o sıralar iş bulamadığından. Bizim doblo ile geldi beni almaya hastaneye gidicez. Hastaneye gittik yarım saat Oksijen yedim eve yolladılar. Yollarken de demişler bizim bu hastaneden ayrılan bir göğüs hastalıkları uzmanı arkadaş var ona bir uğrayın demişler. Annem babam olsa giblemez hastalık geçtigi gibi salarlar ilgilenmezler. Ama amcam.. Allah ondan razı olsun zütürdü beni evvelsi gün doktora. Doktor baktı sende astım var dedi. ilaç verdi. Çekmecesinden fısfıs tarzı birşey çıkardı. Bilirsiniz ya çocuklar duymasında Laz vardı bir tane sürekli ağzına fısfıs sıkardı. Aynı o tarz birşey işte bundan sıkacaksın falan dedi. Sonra alerji testi yaptı sizce neye alerjim vardı? Evet her bir taka alerjim vardı ama sonra doktor şöyle dedi ;
"En çok domatese alerjin var yakınından geçme sakın" .
Tabi bunu dedikten sonra benim neden fenalaştıgım da belli oldu.
Bu olaydan sonra ilerleyen yıllarda da aynı doktora gittim diğer alerjilerim azalırken bu domates illeti artmış sürekli. Son haddeye gelmiş artık falan.

Evet domatesi neden yediğimi açıklığa kavuşturdum artık sanırım. Biraz farklılık yapayım dedim bu son 2 partta.
---
Ekran gittikten sonrasını da yazıcaktım gereksiz uzatmışım sanırım birdahaki parta yazıcam onu. Yazış tarzı olarak bu partlarda saçmaladıysam kusura bakmayın

Evet gözümü açtığımda artık kendimi evimde gibi hissettiğim acil servisteydim. Baktım mustafa için konuştugum adam başımda duruyor.
"Ne oluyor size kardeşim musallat mı oldular ne bu çifter çifter geliyorsunuz dedi"
Ulan amk düşündüm de zilyon tane olay başıma gelmişti mustafayı ben tamamen unutmuştum o pekekent kendi başının çaresine bakmıştır dedim içimden.
"Vallaha abi sorma" dedim.
"Buraya gelmeden önce ne yapıyordun?" dedi. Sanırım neden bu hale geldiğimi soruyordu.
"Domates yiyordum" dedim açık açık. Tabi o ne bilecekti ortada tahlil yok test yok.
"Domates?" dedi. Mal mal bakarak.
"Evet alerjim var" dedim. Adam bana pgibopatmışım gibi bakıyordu. Benim mevzuyu bilmiyordu tabi.

Ben aslında bana bir gib olmayacagını biliyordum. Yani olacaktı tabi ama tahtalı köy tarzı birşey olmayacagından emindim. Yaptığım oyun işe yaramıştı. Bir an züt korkusuyla gib i tutmayız inşallah da demedim değil hani domatesleri gömerken. Ama hastanedeydim. Ve emindim ki Begüm oradaydı. Hayatımın şerefsizliğini yapmıştım. Bazen böyle oyunlar yapmak zütü kurtarmayı sağlamıyor da değil. insan çok sevdiği bir şey için diğer şeylerden fedakarlık yapmaktan kaçınmıyor. Benim de yaptığım fedakarlık sağlığımdı. Her ne kadar senaryoya dayalı olsa bile.
"Bu gece misafirsin burda" dedi adam.
Hakikaten saat kaç olmuştu ya ? En son güneş batıyordu.

"Saat Kaç?" dedim.
"Sıfır" dedi.
"Ne sıfırı?" dedim mallığımdan ödün vermeyerek.
Aldı masadaki dijital saati bana gösterdi; "00.??" (Küsüratı tam olarak hatırlamıyorum okadarı da fazla amk)

Sesli bir OHA çektim. Gece yarısı olmasına şaşırmıştım şaşırmasına ama az sonra soracağım sorunun cevabına şaşıracakmıydım acaba çok merak ediyordum.

"Dışarıda kimse var mı?"
"Evet senin için iki kişi bekliyor dışarıda" dedi.

Birini tahmin edebiliyordum sanırım. Evet Begüm olması muhtemeldi.
Ee diğeri kimdi ?
"Haber vericem şimdi onlara" dedi. Bileğimde boru tarzı birşey vardı ince. mavi bantımsı birşey ile yapıştırılmış. Onu çıkardı. Sanırım serumdan derken serumu değiştirdi ve perdenin arkasına çıktı.
Fazla geçmeden perde açıldı ve tahmin ettiğim gibi Begümü gördüm. Bana taktığı lakap şuan tam olarak onun üstüne cuk diye oturmuştu "Kızılgöz".
Derken arkasından birinin daha geldiğini farkettim. Kim olduğunu aşırı derecede merak ediyordum. Kafamı sola doğru çevirdim perdenin arkasından geleni hemen görebilmek için.