"Saat kaç oldu uyuyan güzel kalkmıcakmısın artık"
Saate baktım 11 buçuk. Normalde erken kalkardım. Dünkü yorgunlukla baya baya uyumuştum.
"''Kalktım kalktım Günaydın""'
"Sana da günaydııın öğlen oluyor ama tünaydın mı deseydim" dedi.
"Ne öğleni ya daha var" dedim.
"Ee bugün buluşuyor muyuz?" dedi.
Beni bu halde gormesini istemiyordum. Suratım dağılmış gibi duruyordu resmen. Onu gormeyi ne kadar çok istesem de bu halde yanına gidemezdim. Olanları da hiç anlatasım yoktu açıkçası. Ortamı bozmak istemiyordum böyle çok tatlıydı. Bahane bulmam gerekiyordu gitmemek için ancak ne bulacaktım. Ne bahanem olabilirdi ki şimdi. Yataktan kalktım içeriden sesler geliyordu.
Allah allah dedim. Biraz dinledim annemin sesiydi. Aha dedim yağmurdan kaçarken doluya yakalanıcaz şimdi.

Olaya girmeden begüme mesaj attım.
"Annem eve gelmiş düğün hazırlıkları için yardım etmem gerekiyormuş bilmiyorum işim bitince belki buluşuruz"dedim.

"Aa düğün mü vardı kimin düğünü?" Dedi.
"Amcamın" dedim.
"Tamam tamam boşver sonra buluşuruz sen yardım et. Selam söyle annene. Şaka şaka sen söylersin şimdi unut onu" dedi. Şu ikilemde bile beni guldurebiliyordu ya ne diyeyim ben bu kıza.
Kalktım içeriye geldim allahtan babam yoktu. Tek sıra top atışına tutulacaktım.
"Riseofevil ? Oglum bu ne hal kiminle kavga ettiniz nasıl dövmüşler seni böyle kim yaptı bunu?" dedi.
"Hayret" dedim. "Kuşlar söyleyemedi sana herhalde bu sefer". Komşularımızı kastediyordum her taku yetiştirirlerdi normalde. Ama bu sefer yetiştirmemişlerdi.

"Bırak şimdi kuşu heryerin şişmiş başımıza iş mi açıcan sen" dedi.
Ulan dedim icimden beni dusundugunu sanmistim ama o basina gelecek işten korkuyordu.
Daha fazla devam etmek istemedim bunu duyduktan sonra. Ne dedigi umrumda degildi. Giyindim aldım telefonumu çıktım evden. Arkamdan birşeyler dedi ama ben takmıyorum. Devam ettim. Kızın yanına gidemezdim bu halde. Eve de gidemezdim artık. Telefonumu çıkardım baktım şarjım da baya azalmış. Hasgibtir ya dedim. Herşey üst üste gelmek zorunda mı?

Dere vardı bizim orda. Derenin yanına doğru gittim. Pek tekin değildi orası. Gündüz de olsa tinercisi iti kopuğu her turden olma ihtimali vardi. Hangi kafayla gidiyorsam artık bilmiyorum. Ama o suyun sesini duymaya ihtiyacım vardı. Bana huzur veriyordu.

Derenin kenarına geldim suyun sesi cidden iyi geliyordu ruhen.

Yandan sesler gelmeye başladı. Inleme sesleri.
Tinercidir dedim bitaraflarim hafif tutuşmaya başladı. Ama merak.. başımın belası merak..

Çalının arkasına doğru gittim. 3 kişi vardı sanırım aralıktan fazla birşey gorunmuyordu.

Inleme sesleri artmıştı. Neyin nesi bu dedim içimden.

Kafamı iyice kaydırdım bakmak için. Gordüğüm şey beni çok şaşırttı aralarından birisini tanıyordum.

Kollarını sıyırmış 3 kişi gördüm. Oturmuşlardı inleme sesleri onlardan geliyordu. Uyuşturucu tayfasıydı bunlar. Normalde hiç bulaşmam gordugumde direk tüyerim ama aralarındaki bir kişi gitmeme engel oldu. Normal bir tanidigim olsa yine giblemezdim tüyerdim ama Mustafaydı oradaki.

Mustafanın bu işlere sardığını biliyordum bana söylemişti. Garip bir çocuktu tumblr takılırdı. Tumblr dan tanistigi cocuklarla bulustugunu soylerdi. Sevdigi bir kiz vardi buna yuz vermiyordu. Kafami dagitiyorum kanka iyi geliyor diyordu. Uyusturucu mevzusuna da kuş öttürüyoruz diyordu. Ben espri yaptigini dusunuyordum ta ki onu boyle canli gorene kadar.

Yanindakiler ben yaklasinca kim lan bu gibisinden hareketler yaptılar. Mustafanın hali hic iyi gozukmuyordu. Beni tanıyamamıştı uyusturucunun etkisiyle.

"Ne yaptınız oglum siz böyle ambulansı arıyorum durun" dedim
Olaya alışık olan bitanesi bilincindeydi. Bana donup cevap verdi.
"Arasan da kimse seni giblemez artık böyle şeylere gelmiyo o ambulans" dedi.
Tabi ben inanmadım ve aradım. Çocuğun kıcı da tutusmuyor degildi. "Dur ugrastirma bizi simdi polis molis girerse ise" diye kem küm etti.

"Alo 112 ?"
"Evet" demişti ki lafını bolüp adresimizi verdim durumu anlattım.
"Aramayın bizi artık böyle şeylerle meşgul etmeyin şu servisi başlarım sizin şakanıza" dedi ve kapattı.
Durdum öyle mal mal kaldım mustafaya baktım.
Yaklaşmaya çalıştım ama çocuk çakısını çıkardı elinde sallamaya başladı.
"Sen az uzak dur bakıyım" dedi.

Bu işten bir tak çıkmayacağını anladım. Kapıcılar genelde zemin katta kalırlardı ama her binada kapıcı olmazdı bizim sitede. Allahtan derenin yakınında bir bina vardı kapıcısı olan. Aklıma tek çare o geldi. Koştum hemen kapılarını çaldım.

Kapıyı birisi açtı. Kapıcıyı sordum şuan yok dedi buyur ben yardimci olayim?

Mevzuyu özet geçtim. "Biliyorum onları bekle sen" dedi. iceriye girdi yanında birisiyle geldi.
Doğululardı. Yapılı uzun boylu iki kişiydiler. Beraber mustafanın yanına doğru gidiyorduk. Gittik gitmesine ama ortada ne diger cocuklar vardi ne de mustafa. Zeki olan goturmustu bunları sanırım. O halde nasıl gittiler hicbir fikrim yoktu.

Gitseler bile ne kadar uzağa gitmiş olabilirlerdi.
Ah ulan mustafa ne işler çeviriyorsun sen dedim.
Çocuk her işimde bana yardimciydi onu öylece bırakamazdım şimdi.

Bizimle taşak mı geçiyorsun oğlum hani nerdeler dedi kapıya ilk çıkan.

Burdalardı vallahi dedim az baksak etrafa. Ikisi birbirine baktı kapıya çıkan dönelim dercesine işaret yaptı. Allahtan diğeri dur dedi
"Bu işte bir takluk var az daha bakalım" dedi. Kenara çekip sarılasım geldi o an ona.

Neyse devam ettik dere boyu gittik yoklar. Artık diğeri de donelim dedi. Tam donuyorlar falan karşı tarafa baktım bir kırmızılık gördüm o çocugun ceketiydi sanırım. Sessizce bunlara söyledim. Karşı tarafa geçmek icin kopru yoktu su borulari vardi derenin bi tarafindan diger tarafina uzanan. O borulara basıp sessizce yaklaştık.

Yanlarina vardigimizda 2 si hemen kaçtı. Uyuşturucunun etkisi gecmiş demekki az once büzüşen itler şimdi nasıl da koşuyordu. Mustafa da yavaş yavaş kendine gelmişti.
"Napıyon la sen burda" dedi bana.
"Gibtir olup gidiyoruz burdan" dedim. Yanımda gelen abilere teşekkür ettim. Birşey yapmasalar da o itlerin kaçmalarını sağlamışlardı.

Mustafa birşeyim yok geçti de sen nasil geldin buraya falan diye sorarken ben onu zorla bindirdim otobuse hastahaneye goturuyorum.

Ne kullandin dedim. Hap da kullandin mi?

Salak tabi dedi. Sazan gibi atladı hemen. Burnundan getirecektim birazdan onun haberi yoktu.

Indik otobusten utana sıkıla girdik hastaneye acil bolumundeyiz. Kadın diyor ön kayıt almamız lazım. Icimden başlarım ya ne on kaydı dedim. Sıra vardı biraz bekledik kaydolduk. Çağırdılar bizi ben anlattım durumu mustafa yeri kesiyor bakamiyor adama falan. Bana dedi sen çık midesini yıkıyıcaz.

Mustafa duymadı tabi keriz ben cikarken nereye lan dedi bekle dedim cikarsin sen de birazdan.

Nah çıkardı. Mide yıkama tahlil falan en az 1.5 -2 saatlik işi vardı onun. Normalde devlet hastahanesine gitmezdim. Özelin acili bizim eve daha yakindi. Gitmemde farkli bir maksat vardi. Devlet hastanesi begüm ün evine 10 dakikalık yoldu.

muallaklik yapıp yine kendi çıkarımı düşünmüştüm. Icimden dedim bugun buluşmasak bu surat yarına sanki geçecek. Ben nasil dayanicam bu kızla okadar ayrı kalmaya.

Begümün evine doğru gidiyordum. Kendi kendime söylendim; anasını satayım gören beni dejavu falan zanneder. Böyle rastlantı hayatın ta dıbına koyayım. Düzensizlik içinde düzen vardı hayatımda iyice taka sarmıştı herşey huzurlu 2 dakika geciremiyordum son zamanlarda çok sıkılmıştım.
Hayatımı yaşanır yapan tek şeye gidiyordum.
Meleğime..

Saat Öğlen 1 i geçmişti sanırım artık. Begümün evine doğru yürüyordum. içim kıpır kıpırdı çok heyecanlıydım. Bugun de okadar şey yaşamama ragmen bu kız hala beni heyecenlandırabiliyordu. Telefonuma baktım belki TL vardır içinde arayıp haber vereyim bari dedim. Ama şarjım bitmişti. Biliyordum böyle gib gibi ortada kalacağımı. Neyse dedim yola devam ettim.

Az kalmıştı evlerine bir sokak ötedeydi. Köşeden döndüm tam ben döndüğüm sırada karşı tarafta Bim'den çıkan bir çift gördüm. Kızın üstündeki hırka ne kadar da begümünkine benziyordu. Hızlı hızlı yürüdüm yanlarına doğru arkalarına geçtim yetişmiştim onlara. ikisinin de elinde Bim poşedi vardı. Cipsler kolalar mı dersiniz doldurmuşlar gidiyorlar. Konuşmalarına kulak verdim.
Kız : K , Erkek: E
K: Ne yeriz şimdi bunları dimi
E: Aynen bir film açarız izlerken gömeriz
K: Gömeriz diyorsun ama fazla nasipleneceğini sanma sana bırakmıyıcam
E: (Güldü)
K: ( Buna karşılık o da güldü)

Ses begümün sesine çok benziyordu hatta oydu. Kafamdan kaynar sular akıyordu. Şakalaşıyorlardı el kol hareketleri yapıyorlardı birbirlerine sevgililer gibi.

Ulan dedim hayır olmasın lutfen olmasın. Bu sefer olmasın. Allahım ne olur bu da olmasın.
Evlerine 5 dakika falan kaldı. Gözlerim doldu artık tutamıyorum kendimi bıraktım yavaş yavaş göz yaşı süzülüyor yanaklarıma sıcak sıcak hissedebiliyorum.

Gözlerim buğulandı eğildim sileyim dedim baktım yoklar. Nereye gitti bunlar falan derken yandaki mağazada gördüm. Mağaza dediğim de öyle Bilgisayarcı tarzında biryerdi. Belli oluyordu dışarıdan.
Kapıdan beri dinledim bunları.
Begüm: Korku filmi izleyemem ben olmaz
Erkek: Ee ne izliyicez oturup komedi falan izletmiyiceksin dimi bana
Begüm: Ne komedisi be romantik film izliyoruz
Erkek: Yapma bunu bana ya
Begüm: Köpek gibi izliyiceksin kaçarın yok
Erkek: Aman iyi tamam izleriz gönlün olsun

Ya inanamıyordum bunlar bide başbaşa oturup romantik film izleyeceklerdi ? Dünyalar başıma yıkılmaya devam ediyordu. Elektrik direkleri kafama ineceklerdi sanki sallanıyorlardı. Başım dönüyordu kaldıramıyordum bukadarını da artık. Onca şeyden sonra bu bana çok koymuştu. Çıkıp atlayacaktım karşımdaki binaya. Kötü kötü düşünüyordum. Ben yarına sağ çıkmayacaktım. Yaşamak istemiyordum artık. Son bulsun bu işkence diyordum içimden. Bu hayatta ne tak varsa beni buluyordu. Başka kimse yokmuş gibi neden her halt benim başıma gelirdi şu dıbına koydugumun dunyasında?

Derken içeriden çıktılar ben başımı çevirdim görmediler beni.
"Çok sıkıldım al şu poşeti de ben önden gideyim" dedi begüm.
"Ne kadar hamarat oldugunu da görüyoruz begüm hanım" dedi çocuk.

Çantaları çocuga verip koşar adım gidiyordu karşıya geçince artık onların binaya gireceklerdi. Ben ise hayallerimin nasıl gitgide yok olduğunu izliyordum sadece elimden gelen birşey yoktu çaresizdim.

Begüm karşıdan karşıya geçerken çocuk arkasından hızlıca koştu. Kolundan tutup çekti begümü. Ardından bir motorgiblet geçti.
"Önüne baksana" diye bağırdı adam rüzgarın da boğduğu bir sesle.

"Aşkım dikkatli olsana biraz, sağına soluna bak kaç kere söyliyicem sana" dedi çocuk.
Beynimden vurulmuşa döndüm bukadarını nasıl kaldıracaktım artık.
Binadan içeriye girdiler onlar gözden kaybolurken yavaş yavaş,
Benim hayallerim, hislerim, umutlarım da kayboluyordu onlarla beraber yavaş yavaş.
Ve apartman kapısı kapandı. Beni yalnız bırakmıştı tekrar. Onun için atan bir yürekle. Ama busefer Yapayalnız...