Telefonu açar açmaz biliyordum neler diyeceğini o yüzden kulaklarımı kapattım. Aralıksız küfür ediyordu, geri döneceksin diyordu, derdin ne eşkiya mı olacaksın başıma gibi cümleler kuruyordu. Yüzüne kapattım. Sıkılmıştım, her şeyden sıkılmıştım; sadece güneşim vardı aklımda.

Attım kafayı uyudum, uyanasım yoktu, hayatımın amacı da uyuyorken hiç yoktu. Kafayı bozduğumu düşünmüyordum, her şey açelya için değer diye düşünüyordum.

Ertesi günlerde 3 gün uzaklaştırma aldım. Her gün okul çıkışı açelyam için geldim okula; onu gördüm, mutlu oldum. Babam günde 4-5 kere arıyordu, annem arıyordu ağlıyordu. Ama mutluydum, açelyamı her gördüğümde mutluydum.

Okula geri döndüğümde her şey güzeldi, güneşim olayı unutmuş, ben de babamın aramalarına alışmıştım. Günlerimiz yine beraber geçiyor, onun o saf melek yüzüne gün geçtikçe daha da aşık oluyordum.

Ben kendimden her şeyi koparıp açelyaya vermeye hazırdım, verdim de. Ama şimdi dönüp düşününce, o problemler gerçekten çok önemsizmiş...

Şimdi üzerinden 3 yıl geçmiş bu olayları neden anlattığımı anlatayım.

Bana sormanız gereken soru ne oldu değil, bana sormanız gereken soru "Pişman mısın?"

Ben onun yüzü düşmesin, sırf o güzel yüzü bir gün daha gülsün diye her gün saatlerce babamla kavga ettim ama o günü gelince "Bence arkadaş olarak kalsak daha iyi; sorunlarımız var, aşamıyoruz" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

Ben onun için arkama bakmadan bıraktığım basketbol takımını, sigarayı ve daha saymadığım bir çok şeyi bir kere bile dile getirmemişken o "Arkadaşlarıma zaman ayıramıyorum" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

O kadar özel şey yaşamışken; saatlerce kollarımda uyuyup, yine saatlerce sevişmişken o "Benim için bir anlamı yoktu" demekten çekinmedi. Pişman mıyım?

Ben onun bileği incindiğinde ölmeyi istediğim halde o benim kalbimi paramparça edip beni sakat bırakmaktan bir an bile çekinmedi. Pişman mıyım?

Hepsinden önemlisi ben onu en ufak şeyden kıskanırken, onun için her şeyi gibtir edip okulun ortasında çocuğun tekini öldüresiye dövdükten sonra bile o ben en yakın arkadaşımla, okanla çıkmaktan çekinmedi. Pişman mıyım?

Gerçekten pişmanım, yaptığım her şeyden pişmanım.

-SON-