hayatım sikildi ne yapayım amk

@61 sağol panpa, şurada bu kadar rahat anlattığım şeyleri yüzyüze anlatabilecek kadar cesaretim olsa şu an bu durumda olmazdım zaten.

@1 Dostum seni anlıyorum 2 yıl önce bende kilo yüzünden özgüven yoksunu, hayatı tak gibi geçen bilgisayarında ömrünü çürüten bir salaktım. Evet salaktım dışarıya cıktıgımda giydiğim t-shirt gömleğimden sarkan o göbek beni gerçekten moralmen çökertiyordu ve hayata bağlamımı 0lıyordu.1yıl sabit kiloyla kaldım, sonra bir yaz spor yapmaya başladım evet basketbol oynamaya başladım 120 kiloydum boyum 188di herkes tarafından salak gözüyle bakılıodu bana bunu aldık bı sıkım yapamaz zütünü kaldıramıyo riband alamaz falan ama gayret ettim sporla zayıflayacağıma inandım günler geçti aylar 5 ay içersinde 120 kilodan 95e düştüm,bu kış kilo alıp 100 kiloya kadar çıktım okudugum zamanlar falan ve bu geçtiğimiz yaz yani şuan 81 kiloyum boyum 192 oldu ve hayata bağlandım eskisi gibi biri bana a dediğinde yüzüm kızarmıyor insan gibi konusuyorum kilo problemini çözmeden başarılı olamazsın dostum anlıyorum seni ama onu çöz spor yap birşey yap mutlaka kurtul o göbekten allah yardımcın olsun kardeşim gerçekten zor durum

@64 eskiden evet babam falan çok aşağıladığı için utanırdım halada utanırımda, kilonun verdiği kaba görüntü sayesinde birinin kilomla dalga geçmesi halinde kesinlikle ona insancıl yaklaşamam 1 kere uyarıp anlamazsa 2.de girer bi hale geldim. üniversitede bile okuduğum sene, elemanın tekini bu yüzde dövmüştüm, dersin ortasında küfür etmiştim.

ha bide böyle bi sıkıntımda var, otoriteye tahammül edemiyorum, fazla umursamıyorum, derste hocalara falan atarlanmışlığım, profa el kol yapmışlığım var. hani sadece söylemlerimde hayat umurumda değil, harbiden hayatın umrumda olmadığımı eylemlerimlede gösterebiliyorum.

benimle belki 1 ay takılan insana sorsanız, evet yapsa yapar ama gibinde değil umursamıyor der.

@65 mesela bende yapardım öyle yardımlar, teyzenin teki sırtıma çuval at evladım demişti, ebesinin yoluna kadar alıp taşımıştım evine acırdım eskiden insanlara.

şimdi merhamet duygumda gitti. acımıyorum. eskiden sokakta sara krizi geçiren yada taklit yapan adam gördüğümde kirli pis olmasına bakmadan kafasını tutup yere vurmamasını sağlardım. elimi vururdu yere gık demezdim. arkadaşlarım boşver taklit yapıyor derdi onlara kızardım. şimdi belki gözümün önünde insan ölse umursamaz geçerim. benim babannem dedem öldü, gözümden yaş gelmedi, ağlayanları gördüm gülecektim nerdeyse morgda :D

madem otorite sorunun var askerlik konusunda bu istek nedir..

@68 ben küçükken şişman olduğum için sürekli olarak şişmanlık örneklerini gözüme sokardı peder bey. bizim uzaktan bi akraba ben ilkokuldayken daha askere gidememişti. çürük vermişlerdi. almamışlardı askere. peder yatıp kalkıp söyleyerek hatırlatmaya başlamıştı bu mevzuyu. hatta şey derdi, olm askere almazlar, askere gidemeyen adama adam denmez amk. kız vermezler. askere gidemezsen yaşama daha iyi.

taa o zaman sinir yapmıştım, amk dedim alacaklar askere, alacaklar amk ötesi yok. almak zorundalar alacaklar. bide fazla milliyetçiyim. birazda ondan kaynaklanıyor.

@69 aileden kimseyi kıramıyorum. mesela 1 yıl öncesine kadar belli bi borcum vardı ve ailem yapmıştı. bu eve taşınacağımız zaman babamın zütü yemedi ve evin kontratını benden yapmamı istedi, ikiletmedim. doğalgaz su vs. hepsini üstüme aldım. velhasıl kol gibi girdi. ödenmedi çalışmadığı için. şimdi bana diyor borç senin borcun gibtir git öde diye * olmuyor oldum olası ben kimseyi kıramadım kıramamda.

bazen ben bile hal ve hareketlerimde ki tutarsızlıktan rahatsız oluyorum ama istem dışı oluyor, çok çelişkili hareket ediyorum.

@72 olabiliyor muyum ki? küçükken harp okuluna falan gitmek istemiştim sınavlara bile göndermemişlerdi amk.

bak onu söylemedim, küçükken hayal ve hedef olarak kendime askerde şehit olmayı koyardım. çok isterdim amk :D

@74 bakarım amk. tam istediğim şey yeminle. sağol panpa. ama kilo sorun olcak illaki dimi? hoş zayıflarım amk öyle bişey keşke olsa. keşke alsalar.

Ya zayıfla zaten adamım isteyince insan herşey oluyor

şşşttt sessiz olun uyuyorum

bak güzel kardeşim;

şişmanım demişsin, iyi hoş.
şişmanlık kaybedilebilen bir şeydir. kilodan kurtulabilirsin. şımarıklıktan kurtulamazsın belki, ama kilo problemini çözebilirsin.
bazı insanlar yapısal olarak şişmandır, bazısı tam tersi. ortalama bir kilom var ama ne kadar yemek yersem kilo almaz bi bünyem var mesela benim.
ki aşırı olmadığı sürece (sağlık problemi olmadığı sürece) yıllar geçtikçe önemini yitirecek bir durum bu.
şişman olan kimse evlenmiyor mu amk? çocuk sahibi olmuyor mu? hepsi yalnız mı ölüyor?
belki şişman olmasaydın da kız arkadaşın olmayacaktı, kim bilir?

borç var gırtlağa kadar demişsin.
iğrenç bi durum bu. parasızlık.
babanın doğumgününde sana aldığı bmw bilmemne ile 3 kişiyi ezip arabayı hurdaya çevirmemişsin.
hani diyorsun ya beterin beteri var diye.
kilo kaybedilir, borç kapanır. ben dedim diye değil ha, sen çabaladın diye. elbet bir gün kapanır.

okulsuz da hayatına devam edebilirsin, iş hayatında işini düzgün yapabilmen, hakkını verebilmen, diplomadan çok daha kıymetlidir.
dertlerin dünyevi.
çok can sıkıcı şeyler evet, ama kafası çalışan bi adama benziyorsun en azından. ikisinin de dünyevi sıkıntılar olduğunun, ikisinin de çözülebileceğinin farkındasındır elbet.

kendim için gibimi kaldırmam olayını anlamış değilim bi de.
hayata kendin için tutunursun, annen, baban ya da bir başka için değil.
yalnız doğar, yalnız ölürüz.

istanbul pahalı şehirdir, adamın zütünden kan alır.
bir sürü çözüm yolu üretebilirsin kendin için. zaten bunu kendin için yapmalısın. mallığın alemi yok. hiçbir şeyin olmadan burdan kanada'ya gitme fırsatı bulursun bir gün elindeki son paranla. basar gidersin. 10 yıl sonra bambaşka bir hayatın olur. bugünlerini hatırlarsın.

olm önünde ne kadar çok olasılık var, bi kısmı kötü, bir kısmı iyi.

yarışa 100 metre geriden başlamışsın, evet**. ama kazanını her zaman finişi kimin ilk geçtiği belirler.
kafanı kullan.

o kadar farklı düşüneceksin ki yıllar sonra, bazı dertlerine "bunlar dert miymiş amk" diyeceksin.
ebeveynlerden bir hayır görmedin, demek ki kendi kafanı kullanman lazım.

evet zor, zor dıbına koyayım.
ama ne olursa olsun, yaşamaya mecbursun.

@76 panpa harbiden olmuyor, bak nasıl diyeyim şimdi hedef koyucam amk, diyeceğim ki sabah çeyrek ekmek bilmem ne kadar peynir, akşam bilmem kaçtan sonra yemek yok.

sonra gün içerisinde telefonum çalıcak, açmıcam 2-3 kere tekrarlandıktan sonra sms gelicek, bilmem ne bürosu, icra takibi başlatıldı. ya içicem? her zaman para bulmak zor. iddaa tuttur ki içesin. mecbur siniri atmak için yine ymeeğe oturucam. çok kez denedim illa bişey bozdu sinirimi

@77 uyu amk

@78 tamam panpa paslaşalım

@79 olayı mükemmel özetlemişsin, ne hissetmem gerektiği ne yapmam ne düşünmem gerektiğini anlatmışsın, hepsi çok doğru. lakin içlerinde en çok katıldığım yer evet zor, zor dıbına koyayım. şüphesiz en çok buraya katıldım. evet yaşamak zorundayım. evet dediklerini göz önünde bulundurmalı, daha iyi şeyler yapabilmek için çabalamalıyım. ama bazı arkadaşlarında dediği gibi belkide harbiden sadece kendim çözebileceğim bazı sorunlar var. bazı şeyleri kendim kafamda bitirmeliyim sanırım. genel olarak hepinizin konuşmasından bunu çıkardım.

@82 panpa eşeğin zütüne su kaçırdın demenizden korkuyorum ama bi ara ben halısahada yürüyordum, insanlar bana bakınca sanki gülüyorlarmış gibi hissediyordum harbiden utanıyordum. içimden geçiriodum şimdi diolardır "yemiş yemiş sıçmamış" gibisinden diye. evde yapabileceğim mekik şınav tarzı ne varsa söyle yapayım ama yürüyüş türevi şu an için utanç verici bişey bana.

@79 bak güzel kardeşimden sonrasını okumadım ama katılıyorum verdim şukunu

@86 bin güldürdün beni gece gece ama adam harbiden haklı

@87 eyv panpa, şınav mekik falan takılıcam 2 hafta falan noluyor nasıl oluyor bakcam.

hepinize çok teşekkür ederim gibleyip cevap verdiğiniz akıl verdiğiniz için. hepiniz insan evladısınız. allah razı olsun demek istiyorum iyi niyetle verdiğiniz cevaplar için. çok teşekkür ederim.

bir işe gir, eğer bölümün düzgün bir bölüm değilse bırak, eğer iş bulabileceğin bir bölümse bir şekilde devam et.

olmazsa bırak, ama bir işe gir kesinlikle, ailene söyleme ailen okula gidiyor bilsin oradan aldığın parayla borçları kapat her ay 300 400 kalır sana en az.

kiloyu mu sorun etme bir yılda çok rahat 40 kilo verebilirsin, öz güven olayı çok zayıf kalıyor belki ama ben 90 kiloyken 8.sınıfta en çok o zaman güveniyordum kendime.

nedendir bilmem 112 kiloya kadar çıktım sonra şuan 75 kiloyum sen bir düze çık kiloyu verirsin merak etme

@83 işin allah boyutuna falan karışmıyorum da, intihar zayıflıktır. onca şeyi anlattın "bakın beyler bunlar başıma geldi" diye. inanılmaz mantık hatası olur intihar edersen, saçma yani amk. öyle zayıf, kudretsiz bir adam da değilmişsin işte.

dertlerin tasaların hayatının epey büyük kısmını kaplamış ve hala çözülmemiş ama;
düşün dıbına koyayım, 16 yaşındaki sen ile şimdiki sen aynı mısın? 5-6 sene sonra yine bambaşka ama daha güçlü bir adam olacaksın.
beni öldürmeyen şey güçlendirir olayı işte.

bu hayata ne kahır çekmeye geliyorsun, ne başka bi gibime.
dertlerinle yaşa, çözüm üretmek için çabala eyvallah.

içecek misin? keyif için iç.
sinirlenip içme. sinirleniyorsan kitap oku. pgibolojiyle ilgilen. sinirini kontrol etmenin yollarını oku. kendini geliştir.
ayda bir alkole dayayacağın parayı git kitap almaya harca. öğren, geliş.
artan paranla keyif için iki tek yuvarla. sinirlisin diye gibertme kendini. sinir kontrolü* önemli bir pedagojik problemdir. aile tırt olduğu için giblememişler. ben de kendi kendimi eğittim ergenlik dönemlerimde.

dünyayı gör.
jean jacques rousseau diye bir adam var mesela. enteresan şeyler söylüyor. bi oku.
saçma mı geldi? thomas hobbes diye başka bir adam var. ikisi de mi aptal sence? thomas moore diye ütopik birisi daha var.
felsefe seni açmıyor mu? ya da dedikleriyle o kadar da ilgilenmiyor musun?
bambaşka bir şey oku. bilgilen.

roman mı seviyorsun? roman oku. bir sürü oku. kim bilebilir ki x sene sonra belki de ülkenin en tanınmış roman yazarlarından biri olmayacağını?

öyle işte.

edit: o değil de seviyenin dıbına koymuşum arkadaş.