Daha os1mi yeni bittirmiştim ki, hayatımda gördüğüm en güzel kadınlardan biri hızla odaya daldı. Parlak menekşe gözleri, yarı açık dudakları ve yanaklarındaki pembeliğiyle heyecan ve endişesinin bir süre için doğal çekingenligine baskın geldiği belli oluyordu. Beni süzdükten sonra bir kadının sezgileriyle ve yine bana bakarak Akifer şu mastürbasyonunu kendi odanda yapsan olmaz mı? Dedi. Ve
Ve aniden “işte görüyorsunuz diye” bağırdı, kafasını arkaya atıp anneme küstahça bakarak. “Görüyorsunuz! Beni taciz ediyor.”
Annem ise , “ korkarım oğlum karar vermekte biraz acele davranıyor. Siz onu mazur görün.” Annem bunu söylerken hafif bir mahcuplukla ve birazda sinirle söylemişti. Anlindan sesiz ve sakin bir şekilde akan terler bunu bana söylüyordu.
Annenin beni suçlu olarak görüp onu mazur görün demesi benim hoşuma gitmemişti.
Bu arada kendimi size tanıtmadım. Adım akifer ve bir villada ailemle birlikte yaşıyoruz . Demin içeri giren kadınsa abimin eşi kendisi çok dik başlı ve Konuşurken de kendine pek güvenen, fakat karşısındakini hemen hiç dinlemeyen biridir. Her ne kadar çok güzel olsa da bu huyu onu dünyanın en çirkin kadını yapıyordu. Aslında abimle evlenmesinin sebeide bizim paramıza konmak istemesinden dolayıdır . Kendisinin okuma yazma bilmeyişi sayesinde abim ona evlilik sözleşmesi imzalatmiştı. Yoksa kendisi bizi çoktan kapının önüne koymustu.

hadi beyler rezlerinizi alın geliyorum.

Edit: hadi beyler okuyan şukulasın emek var sonuçta.

Edit:

Beyler tarih 6 Şubat 2017 ve yeniden part atmaya başladım

Edit:

hikaye bitti

bunu okuyacağıma gider dizi izlerim aynı senaryo amk

sanırım hikaye 3 zenciyle bitecek seziniyorum
edit: (bkz: kürtler rock grubu kurarsaa)

Bense onların gözünde bir özürlüydüm çünkü küçükken ateşli bir hastalık geçirmiştim ve konuşamıyordum benim konuşamam gerizekalı veya aptal olduğumu göstermez aslında çünkü şimdıye kadar onlara en ufak bir saygısızlıgım olmamıştı . Aslında deli değildim ama bana deli gibi davranıyorlardı hatta bazen ben anlamıyorum diye yanımda seviştikleri bile olmuştur . Beni hiç bir zaman çidiye almadılar taaki o zamana kadar yani ablamın arkadaşı olan bir doktor evimize gelene kadar . ilk başta benim durumumu bilmeyen biri benim deli veya özürlü oldugumu diyemezdi bütün bunlar sadece babamın yaptırımlarıydı nedense babam beni hiç anlamak istemiyor küçüklüğümden beri beni hep azarlıyordu . Neden hiç beni anlamak istemiyordu ben ona ne yapmıştım ? suçum neydi ? Bütün bunları düşünürken Doktorun sorularıyla irkildim bana seni anlayabildigimi ve bütün bunların geçeceğini söyledi ve anneme başka bir doktorun kartını verdi . Söylediğine göre o doktor alanında en iyisimiş. Babam ise doktora bu çocuğuktan hayır gelmez görmüyor musun bu çocuk aptal diye bağırdı. bana bu hakaretleri ederken hiçmi düşünmüyordu oysaki ben onu çok seviyordum üstelik benim bu hale gelmemin sebebi babam olmasına rağmen. içimdeki söylemek isteyip ye söyleyemdigim şeyleri söylesydim sabır taşı bunlara dayanamaz çatlardı.

Bayılmısım uyandığımda kendimi hastane gibi bir odada buldum ama burası çok pis bir yerdi . Kücüklügümden beri birçok hastaneye giderdim ama boylesini ilk defa görüyordum . Ben bunları düşünürken içeri ablamın arkadaşı olan doktor geldi ve basımdaki sargıyı açarak bana iyi olacağımı söyledi. Başım çok agrıyordu ama o an pek yansıtmak istemedim . Bana bir iğne vurduktan sonra üstümü giydirdi ve beni evime getirdi.
Babam ilk başta karşı çıksa da biraz bağırdıktan sonra kabullenmek zorunda kaldı. işte o gün o doktorun sadece bir doktor olmadığını anladım.
Sabahtan beri hiç birşey yememiştim üstelik başım çok kötü ağrıyordu ama beni kimse takmıyor sanki evin köpeğiymisim gibi davranıyordu. Hatta bir köpekten ziyade hamam böceği gibi davrandikları bile olmuştur.
Sabah kalktığımda altıma yapmıstım neden oluyordu bilmiyorum ama sanırım kullandığım ilaçların etkisiydi. Hemen yatağımın yanındaki Zile basıp annemi cağıracaktım ki bir an anne diye sesim çıktı inanamıyordum ilk defa konuşmustum (sesimi ilk başta bir kediye benzetmistim. )
Ama o an bir Karar aldım konuştuğumu kimseye söylemeyecek tam konuşmaya başlayınca da evden kaçaçaktım.

Edit: beyler o kadar yazdım bir şukuyu hor görmeyin.

Kaçacaktım ama işler her zaman olduğu gibi olmuyor ne yazık ki o günden sonra pek konuşamadım ama kendimi zorlayacak olursam birkaç kelime çıkabiliyordu ağzımdan .
Artık bir karar almıştım kendimi anlatmak için yazmayı öğrenecektim.12 yaşıma kadar gelmişim ama kimse bana derdimi anlatmak için yazmayı ögretmemişti yada öğretmek istememişti. En sonunda kendi çabalarımla yazmayı öğrendim . Artık aileme derdimi yazıp onlara gösteriyordum ama bana yine özürlü gibi bakıyorlardı. Ve artık onlaradan bıkmıstım.

Bende en sonunda kütüphaneye gidip kitap okumaya karar verdim bulduğum tüm kitapları okudum . Bir gün yine bir kitap okuyup yerine koymuştum ki kitapların arasında çok eski kagıtlar buldum kağıtların içinde arap alfabesiyle yazılmış bir tür Sansayönel yazılar vardı. ilk başta ne olduğuna anlam veremedim ve yerine bıraktım eve gidip yattım ama aklımda o kağıt vardı . Kütüphane zaten küçüktü ve oraya bakan bir yaşlı amca vardı ve çoğunlukla uydurdu. O kağıtları kimseye fark etirmeden rahatlıkla alabilirdim.

Orya gittiğim ilk günü hiç birşey düşünememiştim böyle bir yeri hayatımda ilk defa görüyordum .zaten beni pek dışarıya çıkarmazlar. Orada durup çocukalara bağıran yaşlı bir kadın bana yatağimı gösterdi . Eşyalarımı yerleştirdim (ama pek bir eşyanın olduğunu söyleyemem .) yerlestimem uzun sürmedi. Sonra hemen orada duran diğer çocukların yanına gittim .Bana adımı sordular ama ben konuşamıyordum onlara derdimi anlatamıyordum. tam konuşacak gibi oluyordum ama sanki biri dilimi tutuyor ve konuşmama engel oluyordu. Konuşmalara benden cevap gelmeyince Aralarından şişman olan çocuk benim gözlüğümü alıp
- Hadi gel al yoksa annecigin beni gelip dövermi ha
Bir diğer kişi beni diğer arkadaşına firlatı digeride diğer arkadaşına . Beni top gibi kullanıp oynuyorlardı . Ben başlarda bunun bir oyun olduğunu düşünmüştüm.
Tam o sırada tam hatırlamıyorum ama başımın sert bir cisme çarptığını hissettim.

Ben küçükken ateşli bir hastalık geçirmiştim dedim ya işte babam o zamanlar bunu pek onemsemiş çocuk işte yalan söylüyor birseycigi yok diyerek beni bir kenara fırlatmıstı. Sabah olup hastaligimin önemli bir şey olduğu anlaşılınca beni hastaneye zütürmüşler ve orada he şeyi öğrenmişler . Neyse devam edeyim.
Dedigim gibi ,Annemin beni şuclu bulup onu mazur görün demesi benim hoşuma gitmemişti.
Zaten beni hiç kimse takmazdı her ne kadar iyilik yapsamda hep kütülüklerimle anılırdım. Hata bazen hiç birşey yapmadığım halde ( başkalarına sinirlenerek) bana kızarlardı ve son zamanlarda buna annemde katılmıştı.
Annem yengemden özür dileyerek benim üstümü giydirdi ve bir yere gittik orada hep çocuklar vardı ve oyun oynuyorlardı ve büyük bir kadın onlara kızıyor bağırıyordu . Annem bana Bursa bir müddet kalacağını daha sonra evine geri gelecegimi söyledi . ilk başta burasının ne olduğunu anlayamamıştım ama şimdi ne olduğunu çok iyi şekilde anlayabiliyorum.
Hayatımın o gün değişecini düsünemezdim

Hadi beyler şukulayin emek var sonuçta

Aldımda zaten ama içindeki yazıları anlayamıyordum bunları anlayan birini bulmam lazımdı. Bende kağıtları yastığımın içine sakladım.O günlerde her şey normal geçti ve ben bir gün konuşmaya başladım. Nedenini bilmiyorum ama sanki 50 yıldır konuşuyormuşum gibi konuşmaya başlamıştım. Artık ailemle pek fazla görüsmüyordum. kahvaltıda bile . Hatta elimde olsa o evde 1 gün bile kalmazdım ammacım bir iş bulup buradan taşınmaktı.
Bütün uğraşlar sonucu bir iş bulmuştum artık. hatta sevgili bile yapmayı düşünüyordum.
Bir sabah işe gitmek için uyandığımda konuşamadığımı fark ettim. Bütün bunların bir rüya olduğunu düşünüyordum . Bunu ilk başta ailemden sakladım zaten onlarla hiç konuşmuyordum. Zaten Beni fark bile etmediler.
Neler oluyor anlamıyordum. işe gidipte ne yapacaktım onlara nasıl açıklayacaktım. tam o an aklıma kütüphanede gördüğüm kağıtlar geldi. hemen eve gidip yastigima baktığimda orda hiç birşeyin olmadığını fark ettim.
Sonra konuşmaya başladığım zamanı hatırladım. Her şey o kağıtları bulduğumda başlamıştı . Ve kağıtlar kayboluncada her şey eskiye geri dönmüştü.
Benim o kağıtları bulmam gerekiyordu ama nasil.

Evin her yerini aradım hatta hizmetcilere yazarak sordum ama kimseden bir cevap gelmedi. Çıldırmak üzereydim. Ve ne yapacağımı bilmiyordum. Hemen kütüphaneye gittim ve o kağıtları bulduğum yere baktım oradaydılar . Ama bu nasıl olurdu hemde aynı yerinde sanki hiç insan eli değmemiş gibi duruyordu . Gözlerime inanamadım. Hemen o kağıtları elime alıp bakmaya başladım . Aynı yazılardı ama resimleri değişmisti. Resimlerde şeytani figürler vardı. Fakat buna hiç aldırış etmeden. Kağıdı elime aldım ve konuşmayı denedim olmuştu işe yaramıştı. Artık konuşuyordum.
Hiç düşünmeden eve gittim . Kağıdı bu sefer güzel bir yere saklamalıydım. Bende çeketimin arasına farklı bir bölme açarak oraya yerleştirdim. Böylece hiç yanımdan ayrılmayacaktı.
Bu yaptıklarımın hayatımı mahfedecegini hiç tahmin etmezdim. Ama bir kere düsmüştük artık geri dönüş yoktu.

Sabah her zamanki gibi uyandım . Ceketimi giyindim ama cekette bir tuhaflık vardı kağıdı koyduğum bölme dahada ağırlasmıstı . Hemen içini açıp baktığımda gördüklerim beni dehşete düşürmüştü. Hemen ceketi çıkarıp çığlık attım ve burnundan kan geldiğini fark ettim.

Beyler bu gün çok yorucuydu kusura bakmayın hem yarın okul var erken yatmam lazım.
yarın devam ederim. Hem aklımda farklı bir kurgu var hikayeyi dgistirdim yani kopy pasta falan yapmıyorum.

Hayatı değişmeyen birtek ben mi varım amk

Güzel lan güzel devam et bu arada abinin karisini gib

Ondan hemen sonra benim çeketimdeki ağırlığın abimin sauna mumları olduğunu gördüm. Ama bunlar neden benim cebimde idi? Kendi kendime sorular sormaya ve söylenmeye devam ederken abimi gördüm ve melankolik bir kafayla abi bunlar senin kokulu mumların bende ne işi var dedim. Abim beni duydu ama bana cevap vermedi sonra üstüne biraz daha gidince farkettim ki abimin boynunda kedi tirmalamasi gibi izler var. Sonra korktum ve 3. Kattaki koridorun sonunda olan odama doğru kostüm. Odaya vardım ama kapıyı açtığımda abimi tekrar karşımda gördüm şok olmustum

bize ne hayatindan huur evladı

ve onu gibtin

ordan bi 200mt2 rez alayim ben dubleks olsun ayrica

devam et muallak

Otistik çocuk nası osbir çekiyo amk

Økurum belki

Okudum devam