Ya siz aşk nedir bilirmisiniz huur çocukları

"hayatım boyunca" deyince ben de gerçekten bir hayat hikayesi sandım. Yine bir liselinin kalbi kırılmış anlaşılan. Yine de okurum, dursun kenarda bu.

Rezervasyon

Lan sen 27 yaşında cerrah değilmiydin hay senin sıfatını

Anlatma lan kesim çalışıyorsun biyerden

Bide cinsellik üzerinden prim yapıyor buldu abaza topluluğunu gibtir git gibtir git huur çocuğu that ho over

Bak bak kaşara bak sen kimsin de millet seni önemsesin de iyi misin diye sorsun evlat olsa sevilmez amk sığırı

Ya gibtirin gidin dıbına koydumun dişileri istenmiyorsunuz lan burda istenmiyorsunuz gibtirin gidin gerizekalılar

giblemeyin gider

Sona gel sona seni nasil siķti ?

Pü pü gençlik bitmiş

Hayatımda ilk kez şans yüzüme güldü. Otobüse girdiğim gibi etrafa bakındım ve yine bir direğe tutunmuş halde kulaklığı vasıtasıyla bir şeyler dinleyen onu gördüm. O anki mutluluğumu tarif edemem. Bir önceki gün ağlamaktan kendisini parçalayan Elif gitmiş neşeli Elif gelmişti yine. Söyledim zaten, o dönem çekingen değildim aksine herkesle konuşan çekingen insanı acmak icin ortamı yumuşatacak muhabbetler yapan birisiydim.

"merhaba, ben seni tanıyorum!" dedim ama hatırladıkça gülüyorum, bu ne biçim bir konuşma başlatma şeklidir.

çocuk bayağı şaşırdı ve yüzüme bakıp kim olduğumu kontrol ettikten sonra ayakkabılarına bakarak

"Tanıdığınızdan emin misiniz? Sizi çıkaramadım da." dedi. Sesini unuttum ama sesi hakkındaki fikirlerimi unutamıyorum, o nasıl bir sesti ya. Çok güzeldi.

"Dün ağlarken teselli etmiştin" dedim ve ardından tekrar yüzüme bakıp anında yine bakışını çekti.

"Ah, evet. Hatırladım, iyi misiniz?" dedi

ciksli mi hikaye ona göre okuyum?

sonraki gün okuldaki kızlara "hayatımın aşkını buldum" dedim, olayı büyütme şeklime bakar mısın? :D

Otobüse erken gidebilmek için neredeyse koştum o gün, o derece hızlı yürüdüm. O gün bugündür, alışkanlık olmuş hızlı yürürüm.

(üşüdüm şu an amk :D)

çok saçma, Allahım. Olabilecek bu olayı tüm arkadaşlarıma anlattım, hepsine. Sonra o gün tüm gece onun hakkında düşündüm

eve değil parka gittim o gün, hayatımın tüm değerlerini sorguladığım bir gündü. Bir posta da parkta ağladım.

Hatta teyzenin biri beni durdurup "kızım iyi misin, biri bir şey mi oldu? Bu erkekler binler, kızlara ilaç veriyorlar. Hayatları kayıyor, sen bu erkeklere güvenme kızım. Birisi mi dokundu?" gibi şeyler söyledi. "yok ablam, sınavım kötü geçti." dedim ama inanmadı herhalde, korkup ona anlatmadığımı düşündü ve bana sarıldı.

Tüm bunlarla ilgili işin en tuhaf kısmı, istemsizce 'gitmeseydin' lafı döküldü ağzımdan. Hayatım boyunca kimseyi sevmemiştim, erkek arkadaşım olmamıştı. Miraç (otobüsteki çocuk) hariç bu cümleyi kurabileceğim bir erkek bile geçmemişti hayatımdan.

çok saçma, biliyorum. ama kafamdaki mükmmelliyet figürünün karşılığı oydu o an için. Düştüğümde tutan kişi. O sadece konuştu, belki de insanlık vazifesini yaptı ama benim kafamda olay apayrı bir yere sahip oldu...

Ardından ağlamak için güçlü bir sebep bulmuş gibi tekrar "gitmeseydin" diye mırıldandım.

Gözyaşlarım durunca boş boş otobüs zeminini izlemeye başladım, bi ara başımı kaldırıp ona baktım.

bordo bir kapüşon giymişti, boyu uzundu. Kulaklıkları kulağında bir şeyler dinliyordu. Tipik bir liseli erkekti ama sesi dünyalara bedel olarak kalmıştı kafamda. Kadınlar ihtiyaçları olan anlarda yanlarında olan erkeklere hemen bağlanırlar, bu yüzden lütfen diyorum bakın destek olun.

birkaç durak geçti ve o inmek için harekete geçti. inmeden önce düz bir suratla "kendinizi üzmeyin lütfen" dedi ve ben de "teşekkür ederim" diye mırıldandım.

ama aklımı kaybetmiş haldeydim, Allah'ım o nasıl bir yüzdü öyle... O nasıl bir güzellikti, çölde su bulmuşsun gibi bir güzellik.

hemen karşımda benim yaşlarımda bir genç erkek vardı, bunu anlamak buğulu gözlerim yüzünden çok vaktimi aldı ya neyse. Hiçbir düşünemiyor halde ağlarken kalın ama pürüzsüz bir ses duydum, "iyi misiniz?"

ne dediğimi bilmeden bir şeyler mırıldandım. Hatta o an konuştuğumun bile farkında değildim, kafam yerinde değildi sanki.

"iyiyim" demişim meğerse, daha sonra ondan dinledim bir kez de tanışmamızı.

"emin misiniz, yardım edebileceğim bir şey var mı?" dedi.

Başımı iki yana salladım. O da çantasından peçete çıkarıp uzattıktan sonra benimle konuşmayı kesti

Otobüse girdiğim gibi oturmayı düşünemeyecek halde direğin birisine tutunup ağlamaya başladım. Bir elim direkte, bir elim dişlerimin arasında. Dudaklarım titriyor artık, istemsizce hıçkırıyorum. Bunu bastırmak için de ellerimi ısırıyorum. ve bir kişi bile bacım iyi misin demedi be.

Hatırladıkça sinirlendim bak yine, ulan karşınızda gencecik kız hıçkırıklarıyla sizi rahatsız etmemek için elini ısıra ısıra ağlıyor, bu ne çaresiz bir tablodur. Bunu göre göre insan bir merak etmez mi bacım iyi misin diye sormaz mı

Rez bacım anlat bakalım zdndd derdini