hayatım boyunca köpek muamelesi gördüm yeter

ccc affetmiyoruz gaymak2 reyiz ccc

hüzünlendim akşam akşam.

babannene allah rahmet eylesin kardeşim

sağolun beyler, bana çok iyi geldi bunları anlatmak. yıllardır içimde cerahat gibi büyüyodu bütün bunlar. benimle birlikte ağlayan kardeşlerim, hepiniz sağolun.

okuruk bir ara ya

@1 bin yüreğimi dağladın çıkıp içicem dönünce okuyacagım

okumaya üşendim ama geçmiş olsun pampa

yeminle şükrettim halime

@1 adam acıların çocuğu beyler şuku

FAKiR PiÇ <3

° 。 ° ˚* _π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚

rezerve.

simdi seni ezenleri gib amk arifi de ifşa et nerede calişiyosa biz de gibelim

Panpa benzer şeyler yaşamışız diyeceğim diyemiyorum da senin hikayen çok çok daha ağırmış ama az çok anlayabiliyorum yaşadıklarını.Hep içine atar insan paylaşmak zordur böyle şeyleri bu aq binlerinin çoğu anlamaz okur yannan yannan yorumlar yazar. Bunları yazmanın, yazmayı geçtim düşünmenin bile ne yaman olduğunu yokluk çekmeyen anlayamaz. Yokluk çekmeyen adamdan da dost arkadaş, yoldaş olmaz ben bunu gördüm aq hayatında. Kardeşimsin...

ccc affetmiycez ccc

olm yalnız istersen o güvenlikçiyle patronu bi gibelim. millet ne gibtiritaktan nedenlerden birbirini öldürüyor. bizse sadece okşıycaz.ben hazırım birader iste dıbını zütünü dağıtalım o bin kurularının

yarın okucam panpa, ifşa yapma burda da başlık silinmesin.

Ama bunu asla unutamam: gene böyle üniversitenin başlarında burs beklerken aç kalmıştım. Abartmıyorum, bildiğin aç kalmıştım. Para suyunu çekmişti evde kemirecek ekmek bile yoktu. Sigara alacak para zaten yoktu. Sokaklardan pönçük toplamıştım, 15-16 tane yarım sigara bulmuştum yerde, onları eve getirip içmiştim. Napacağımı bilmiyordum. iki gündür hiçbi şey yememiştim. Aklıma burs için başvurduğum bir işadamı geldi, kobi patronu gibi bi şey işte. Onun bürosuna yürüyerek gittim, durumumu anlatacaktım, başka çarem kalmamıştı. Adamın bürosuna girdim. Şans eseri oradaydı. Bi maruzatım olduğunu, utana sıkıla, yerin dibine bata çıka dilim döndüğünce kibarca anlattım. Durumum bu vaziyetteydi, bana yardım edebilir miydi acaba? Adam yılların çakalı, benim zor durumda olduğumu bal gibi de biliyordu.

panpa hızlı biraz amk

Yanında bir de bayan misafiri vardı, ya da akrabası artık ne gibimse işte, bi ona bi bana bakıp gevrek gevrek gülüyordu. Daha önce ona getidiğim öğrenci belgesini getirtti içerden, yetmedi benden öğrenci kimliğimi istedi. Çaresiz, verdim kimliği. Hem kimliği hem belgeyi uzun uzun inceledi oruspu çocuu, sanki ne varsa orda. Bu arada bayana da bakıp bakıp gülüyordu. “ben sana inanmıyorum,” dedi birden. Nasıl yani? Neden inanmıyorsunuz, nasıl ispatlayabilirim durumumu diye sordum. “Ben nerden bileyim senin gerçekten ihtiyacın olduğunu” deyip sırıttı yine. Bütün sinirlerim boşaldı. Büroda oturduğum yerde hüngür hüngür ağlamaya başladım, 2 gündür bi şey yememiştim, pgibolojim harab olmuştu. Bu çok şaşırdı, aman yapma genç, delikanlı adamsın ağlama filan diye panikledi hemen. Cebinden çıkardı bi deste para, o zamanın parasıyla 100 lirayı elime tutuşturdu, o zman için iyi bi paraydı. Çaresizdim beyler, kendime lanet ettim, ama o parayı aldım. Köpekleştim, bana kemiği attı ben de kabul ettim. Köpekleşme böyle sürer işte, böyle devam eder… o büroya bi daha adımımı atmadım…

@209 merak etme sen, senin gibi huurlar zaten gibilmek için var bize, evlen de görelim kaltak

çabuk yaz lan biraz ders çalışacam seni bekliyom.