hayatım boyunca köpek muamelesi gördüm yeter

@165 ne alaka amk? güldüm bin
@164den 'herkes bana bakıyordu.. ben ağladıkça içimdeki pisliği dışarı akıttım…' üstüne gelince koptum amk

@152 acıma yetime koyar zütüne teorisini kanıtlamış devam panpa anlat

@164 run gaymak2 run

Çok uzattım, toparlıyorum. Üniversiteye gittim, tahmin edebileceğiniz gibi ben yine mal, yine yapayalnız. Çünkü bu dünyada çok az insan birbirinin kahrını çeker, birbirinin derdini dinler. Etrafınızdaki geyik muhaebbeti yaptığınız adamları çok ciddiye almayın. Siz tepelenirken, tepeleyenler arasında onlar da yer alacak. Dostluk zor bir şeydir, emin olun. Ben üniversiteye girdiğim yılın yani hazırlığın sonuna doğru babaannemi kaybettim. Bu kısmı çok acıdır, benim için çok yaralayıcıdır. Bu yüzden burayı es geçiyorum. Bunu anlatmaya hazır değilim. Belki yıllar sonra anlatmaya cesaretim olur bu ölümün acısını… hayatı zorlukla, çileyle geçmiş olan babaannem ömründe gün yüzü görmedi. Gariban geldi gariban gitti. Benim de elimden hiçbir şey gelmedi… onun hakkını asla ödeyemem, emekleri umarım boşa gitmez…

@166 oku panpa am züt hikayelerinden daha okunası bir hikaye

kopek gıbı gibişş o zaman panpaa

@164 hala osmanbey civarında mı oturuyosun panpa ?

http://www.incicaps.com/r...yku-1281797175-5.jpg/k/7/

@172 benim de ömrüm hep yalnız kalan insanların kahrını çekmekle geçti. hayat boyu kaç kişinin pgibolojisini düzeltmek için uğraştığımı sayamam. şimdilerde ise benim pgibolojimi düzeltecek biri yok. insanlar çok nankör.

rezerved. çok iyi lan bu.
angutyus bininin ki sarmamıştı bu daha iyi yaz panpa yaz

kanka inş cennete gider babaannen

panpa bölüm makine değil inş.

ağlattın amk. arifi, mahallendeki karıları falan kırbaçlayasım geldi amk.

rezerve. 25te kaldım okucam.

dewam amk :(

özet:adam hala fakir sanırım beyler dagılın

Babaannemin ölümüyle birlikte dünyada hiç kimsem kalmamıştı, yapayalnızdım, sahipsiz bi köpek gibi yapayalnızdım… babaannemi haziranda gömdük, o sırada taksimde bi barda çalışıyodum (gene ismi lazım değil). Patrondan izin aldım bi süre. Onun ölümüyle resmen hayatım gibilmişti. Onsuz yaşamaya hazır değildim, hayatımın bi amacı kalmamış gibi hissediyordum kendimi… sonra bara döndüm yine tam gün çalışmaya devam, kira ödenecek, karın doyrulacak, harç kredim vardı neyse ki ama okul başlayınca nasıl karnımı doyuracaktım? Ben de o yaz vurdum kendimi içkiye amk… bardaki çalışanlar da patron da taksimde yıllardır kaşarlanmış tiplerdi. Alayı da alkolikti amk. ama esaslı adamlardı, hepsine muhabbetim sonsuz… ben içkiye orda alıştım. Hemen de adapte oldum amk. başka mekanda olsa patronun, işletmecinin asla izin vermiyeceği her hareket orada serbestti. Müşterilerle enseye tokat züte parmaktı bütün çalışanlar, herkes tuttuğunu gibiyordu, ben yine elimi gibiyordum. Bi keresinde kızın biri benle muhabbet kurmaya çalıştı, yemin ediyorum kafayı yiyordum. Elim ayağam birbine dolaştı resmen. Barda bütün çalışanların kafa güzeldi, herkes bi doldurup bi içiyordu. Zaten dediğim gibi bunlar istiklalin beyoğlunun kaşarı olmuşlar ekip halinde, her yıl bi bar devredip başka bi tanesini alıyolardı. Bunlara mekan mı dayanır? Barda ne işler dönüyordu, bi tezgah mı vardı hiçbi fikrim yok. Ama hepsi çok güzel çocuklardı…

kanka kendini toparlada babaannenin vefat ile ilgili kısmı anlat lan benim de büyük babam öldüğünde çok garip olmuştum hadi koçum yaparsın sen

@179 ne kadar saf ve temiz beyler! alın onu bu sözlükten, kurtulsun

reserve gece okurum

reserve