Rez yalanını zükem

Şuraya tüküreyim hlağk tüf

Anlat kamki, değerlenir buralar demedi demeyin sirkancılar

Sardi yarin devam etsende olur panpa sen bilirsin

Rez okurum

Trende girmişiz bu arada hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

ilgi olduğunu görünce devam etme kararı aldım beyler yarın bilemediniz ondan sonraki gün bitiririm bu gece devam etmemi istiyor musunuz ona göre devam edecem yoksa yatacam.

Korkudan tir tir titrerken patron tekrar konuştu "Ne yapıyordun orada ? Yazık ettin be kendine". Olayın şokuyla tek diyebildiğim "Abi nolursun yapma" oldu. ishak denen adama şöyle bir baktı ve bana "Ayağa kalk" dedi. Ayaklarım tutmuyordu resmen, yanımdaki ağaçtan destek alarak zor kalkabildim. Kafama doğrulttu silahını ve yanındaki addıbına seslendi
"Silahı çocuğa ver". Olayı anlamıştım ve artık çok daha heyecanlıyım. Mecburiyetten silahı aldım ve bekliyorum "Sık kafasına" diyince patron ne kadar beklesemde bi irkildim silahı
düşürdüm yere. "Sen sıkmazsan ben sana sıkarım" dedi ve şakası yoktu. Başka şansım yoktu anlamıştım, adamın gözlerine baktım çok acınası bakıyordu, yapamıyordum.
"Sık lan" diye bağırınca bi an korkup tetiğe basıverdim. Tetiğe basmamla kusmam bir oldu iğrenç bir manzaraydı. Patron gülerek adamlarına "Gidin gömün şunu dedi". Bana dönerek
"Aferinn, ölmek istemediğini kanıtladın" dedi ve ekledi "Ancak bu seni ölümden kurtarmaz". Artık ölü gibiydim zaten ağlamaktan gözlerim şişmiz kusmaktan karnım erimişti.
P: Patron B: Ben
P: -Son duanı etmişsindir umarım.
B: -Ne olur ne isterseniz yaparım.
P: -Emin misin ?
B: -Evet nolur yapmayın.
P: -O zaman bana katılacaksın, sana verdiğim görevleri sorgulamadan yapacaksın yani halk ağzında katil olacaksın.
B: -Olmaz ben katil olamam.
P: -Ama demin oldun ve reddetme hakkının olduğunu sanmıyorum.
B: -Tamam kabul ediyorum.
O gece beni eve bıraktılar ve hemen yatağıma girdim. Annem çoktan uyumuştu bende uyumaya çalışıyordum fakat sabaha kadar uyuyamadım.

Mesaj ar

Rezerved

Güzele benziyo

Mesaj at bağa

Rez rez rez

Rez devam et

Okuyan yok galiba isteyen olursa mesaj atsın ona anlatıyım hadi iyi geceler.

Sinirden ölecektim neredeyse, sakinleşmem gerekiyordu. Evden uzaklaşmış hiçbişey düşünmeden sadece yürüyordum. Ormanlık bir alanda yürüyorum ıssız biryer. Uzaklardan bir ses duydum. "Yardım edin, imdaaat!" diyordu ve ikinci bir ses "Kes sesini sıkarım kafana" diyordu. ilk önce korktum ve kaçmayı düşündüm fakat merakıma yenik düşüp oraya gitmeye karar verdim. insanın başına ne geliyorsa meraktan geliyor zaten. Yakınlaştıkca ağlayan bir adam sesi duyuyordum. Olayın verdiği telaş kalbimin çok hızlı atmasını sağlıyordu.
Olay yerine geldim ve çalılıkların yanından olan bitenleri izliyorum. 30-35 yaşlarında genç bir adam diz çökmüş elleri bağlı, yanında takım elbiseli bir adam elinde bir silah ve az
ötede parkedilmiş siyah lüks bir araba farları açık. Film sahnesi gibiydi ve çok korkuyordum, neden burda olduğumu düşünmektende kendimi alamıyordum. Tam ben bunları
Düşünürken ensemde soğuk metal gibi birşey hissettim ve bir ses "Hareket edersen dağıtırım beynini" diyordu. O an öleceğimi sandım, titriyordum. Kalk ayağa dedi aynı adam.
Kalktım ellerim havada gidiyoruz. "Abi köstebek buldum" dedi ve güldü. "Şu işimi halledeyim onunda icabına bakarız" dedi abi dediği adam. Belli ki patronuydu. Ve yine aynı adam konuşmaya devam etti "Yolun sonuna geldin ishak" dedi ve pis pis güldü yine. ishak dediği adam yalvarmaya devam ediyordu. Sonra patron olan adam bana baktı yazık olacak sanada dedi. Bunu demesiyle ben ağlamaya başladım.

Okuyoz panpa yaz yaz

Beyler okuyacaksanız yazıyım yoksa kendim yazıp kendim okuyacaksam gerek yok.

Geçen seneye göre çok değişmiştim huylarım falan. O zamanlar bu değişimlerin farkında değildim ama şimdi ben napmışım be demekten kendimi alıkoyamıyorum. Annem beni artık
tanıyamıyordu önceden bir dediğini iki etmeyen, saat en geç 5'te evde olan, ders çalışmak istemesemde annem çalış dediği ve onu mutlu etmek istediğimden bazen çalışıyormuş
gibi yapıp bazende çalışırdım gerçekten. Şimdi ise saat 8 den önce eve girmiyordum, gelir gelmezde odama kapanıp çıkmıyordum. Annem arada odama gelir fakat onu terslerdim,
"Ya bi git başımdan be" diye bağırırdım. Sınıftaki arkadaşlarım ve onların dışarda tanışdırdıkları arkadaşları hayatım olmuş sadece onlarla ilgileniyordum, annemin verdiği 5 kuruş
harçlığı onlarla harcıyordum, hatta iyice taka sardım ve onların yanında rezil olmıyım diye cumartesi bir işte çalışıyor harçlığımı çıkarıyor, pazar ise onlarla buluşuyordum.
Yine birgün odamda oturuyorum müzik falan dinliyorum saat 9-10 içeriye annem girdi ve benimle birşey konuşmak istediğini söyledi. Tamam dedim konuşalım ve başladı konuşmaya.
"Oğlum artık seni tanıyamıyorum, ve bu olanlar bana senin baba hasreti çektiğini gösteriyor. Evimize sahip çıkacak, çekip çevirecek bir baba buldum sana ne dersin ?"
Bunları nasıl söyleyebilirdi bana gerçekten inanamıyorum beynimden vurulmuşa dönmüştüm ama anneme zarar vermek istemiyordum. Sinirden çıktım evden hava alıyım biraz
sakinleşirim diye düşündüm ve sadece sokak lambalarının aydınlattığı yolda yürümeye başladım..

rezerved