Geçen seneye göre çok değişmiştim huylarım falan. O zamanlar bu değişimlerin farkında değildim ama şimdi ben napmışım be demekten kendimi alıkoyamıyorum. Annem beni artık
tanıyamıyordu önceden bir dediğini iki etmeyen, saat en geç 5'te evde olan, ders çalışmak istemesemde annem çalış dediği ve onu mutlu etmek istediğimden bazen çalışıyormuş
gibi yapıp bazende çalışırdım gerçekten. Şimdi ise saat 8 den önce eve girmiyordum, gelir gelmezde odama kapanıp çıkmıyordum. Annem arada odama gelir fakat onu terslerdim,
"Ya bi git başımdan be" diye bağırırdım. Sınıftaki arkadaşlarım ve onların dışarda tanışdırdıkları arkadaşları hayatım olmuş sadece onlarla ilgileniyordum, annemin verdiği 5 kuruş
harçlığı onlarla harcıyordum, hatta iyice taka sardım ve onların yanında rezil olmıyım diye cumartesi bir işte çalışıyor harçlığımı çıkarıyor, pazar ise onlarla buluşuyordum.
Yine birgün odamda oturuyorum müzik falan dinliyorum saat 9-10 içeriye annem girdi ve benimle birşey konuşmak istediğini söyledi. Tamam dedim konuşalım ve başladı konuşmaya.
"Oğlum artık seni tanıyamıyorum, ve bu olanlar bana senin baba hasreti çektiğini gösteriyor. Evimize sahip çıkacak, çekip çevirecek bir baba buldum sana ne dersin ?"
Bunları nasıl söyleyebilirdi bana gerçekten inanamıyorum beynimden vurulmuşa dönmüştüm ama anneme zarar vermek istemiyordum. Sinirden çıktım evden hava alıyım biraz
sakinleşirim diye düşündüm ve sadece sokak lambalarının aydınlattığı yolda yürümeye başladım..

Beyler okuyacaksanız yazıyım yoksa kendim yazıp kendim okuyacaksam gerek yok.

Sinirden ölecektim neredeyse, sakinleşmem gerekiyordu. Evden uzaklaşmış hiçbişey düşünmeden sadece yürüyordum. Ormanlık bir alanda yürüyorum ıssız biryer. Uzaklardan bir ses duydum. "Yardım edin, imdaaat!" diyordu ve ikinci bir ses "Kes sesini sıkarım kafana" diyordu. ilk önce korktum ve kaçmayı düşündüm fakat merakıma yenik düşüp oraya gitmeye karar verdim. insanın başına ne geliyorsa meraktan geliyor zaten. Yakınlaştıkca ağlayan bir adam sesi duyuyordum. Olayın verdiği telaş kalbimin çok hızlı atmasını sağlıyordu.
Olay yerine geldim ve çalılıkların yanından olan bitenleri izliyorum. 30-35 yaşlarında genç bir adam diz çökmüş elleri bağlı, yanında takım elbiseli bir adam elinde bir silah ve az
ötede parkedilmiş siyah lüks bir araba farları açık. Film sahnesi gibiydi ve çok korkuyordum, neden burda olduğumu düşünmektende kendimi alamıyordum. Tam ben bunları
Düşünürken ensemde soğuk metal gibi birşey hissettim ve bir ses "Hareket edersen dağıtırım beynini" diyordu. O an öleceğimi sandım, titriyordum. Kalk ayağa dedi aynı adam.
Kalktım ellerim havada gidiyoruz. "Abi köstebek buldum" dedi ve güldü. "Şu işimi halledeyim onunda icabına bakarız" dedi abi dediği adam. Belli ki patronuydu. Ve yine aynı adam konuşmaya devam etti "Yolun sonuna geldin ishak" dedi ve pis pis güldü yine. ishak dediği adam yalvarmaya devam ediyordu. Sonra patron olan adam bana baktı yazık olacak sanada dedi. Bunu demesiyle ben ağlamaya başladım.

Okuyan yok galiba isteyen olursa mesaj atsın ona anlatıyım hadi iyi geceler.

Korkudan tir tir titrerken patron tekrar konuştu "Ne yapıyordun orada ? Yazık ettin be kendine". Olayın şokuyla tek diyebildiğim "Abi nolursun yapma" oldu. ishak denen adama şöyle bir baktı ve bana "Ayağa kalk" dedi. Ayaklarım tutmuyordu resmen, yanımdaki ağaçtan destek alarak zor kalkabildim. Kafama doğrulttu silahını ve yanındaki addıbına seslendi
"Silahı çocuğa ver". Olayı anlamıştım ve artık çok daha heyecanlıyım. Mecburiyetten silahı aldım ve bekliyorum "Sık kafasına" diyince patron ne kadar beklesemde bi irkildim silahı
düşürdüm yere. "Sen sıkmazsan ben sana sıkarım" dedi ve şakası yoktu. Başka şansım yoktu anlamıştım, adamın gözlerine baktım çok acınası bakıyordu, yapamıyordum.
"Sık lan" diye bağırınca bi an korkup tetiğe basıverdim. Tetiğe basmamla kusmam bir oldu iğrenç bir manzaraydı. Patron gülerek adamlarına "Gidin gömün şunu dedi". Bana dönerek
"Aferinn, ölmek istemediğini kanıtladın" dedi ve ekledi "Ancak bu seni ölümden kurtarmaz". Artık ölü gibiydim zaten ağlamaktan gözlerim şişmiz kusmaktan karnım erimişti.
P: Patron B: Ben
P: -Son duanı etmişsindir umarım.
B: -Ne olur ne isterseniz yaparım.
P: -Emin misin ?
B: -Evet nolur yapmayın.
P: -O zaman bana katılacaksın, sana verdiğim görevleri sorgulamadan yapacaksın yani halk ağzında katil olacaksın.
B: -Olmaz ben katil olamam.
P: -Ama demin oldun ve reddetme hakkının olduğunu sanmıyorum.
B: -Tamam kabul ediyorum.
O gece beni eve bıraktılar ve hemen yatağıma girdim. Annem çoktan uyumuştu bende uyumaya çalışıyordum fakat sabaha kadar uyuyamadım.

ilgi olduğunu görünce devam etme kararı aldım beyler yarın bilemediniz ondan sonraki gün bitiririm bu gece devam etmemi istiyor musunuz ona göre devam edecem yoksa yatacam.

Trende girmişiz bu arada hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Ertesi sabah annem benimle bende onunla konuşmuyordum. Olanları sınıftakilere anlatsam mı diye düşünüyordum, sonunda anlatmama kararı aldım fakat ne kadar tutabilirdim ki içimde bu kadar şeyi. Okulda hiç konuşmadım nerdeyse herkes gelip sormuştu bi durum olup olmadığını yok diyip geçiştirdim. Okul çıkışında evin olduğu sokakta siyah parlak bir
araba gördüm, yanından geçerken camı hafif açıldı ve dünkü o ses "Hey delikanlı arabaya bin" dedi. Kaçmayı düşündüm ama evimi biliyorlardı anneme birşey yapabilirlerdi.
Sakin bir şekilde arabaya bindim ve olacakları düşündüm. Patron olan adam konuşmaya başladı
P: -Ee nasıl gidiyor bakalım anlat.
B: -Rahat bırakmıcaksın demi beni ?
P: -Verdiğin sözü ne çabuk unuttun, neyse diyeceklerimi iyi dinle. Yanımda gördüğün adam artık seninle sana işin inceliklerini öğretecek. Onun dediklerine harfiyen uyacaksın.
Anlaşıldı mı!
Evet anlamında hafifce kafamı salladım ve arabadan inip eve gittim. Hemen duşa girdim ve olanları düşündüm. Nasıl böyle kötü olabilirdi herşey ve neden beni bulur ? Kafamda bu
sorular varken uyuya kalmışım uyandığımda saat 3 civarıydı elimi yüzümü yıkadım ve sabaha kadar sebepsizce oturdum.

Yarın devam ederim baya çok entry girecem yarın. Rez alıp bekleyin. iyi geceler herkese

Sabah annem öylece oturduğumu görünce "Uyumadın mı gece" dedi. Çaktırmamak için "Uyudum yeni uyandım" dedim ve hazırlanıp çıktım. Yolda giderken dünkü patronun
görevlendirdiği adam yanıma yanaştı ve "Sana izin bugün okula gitmiyorsun gel benimle" dedi. itiraz etme durumum yoktu takip ettim adamı. Yolda biraz konuştuk, adı Muhsinmiş.

"istemediğini biliyorum ama yapmak zorundasın emir büyük yerden" dedi. Kibar konuşuyordu, katil tipi yoktu adamda. Onuda zorlamış olabilir diye düşündüm ve "Sen neden burdasın yani senide mi zorladı ?" durdu ve "Hayır o adam benim babam dedi". Şaşkınlık içindeydim bir baba oğlunu nasıl böyle pis bi işe sokar ki ben bunları düşünürken konuşmaya devam etti "Babam ama ben onun oğlu gibi değilim, yanındaki adamları benden daha çok sever ama alıştım artık hazmedebiliyorum olanları dedi sadece "Sen iyi bir adamsın" diyebildim.

Teşekkür etti ve işimize bakmamız gerektiğini söyledi. Yaklaşık yarım saat kadar bi yoldan sonra şehir merkezine uzak biyerde yıkık dökük bir binaya girdik. içerisi aydınlık olmasına
rağmen oldukça ürperticiydi. 2 koridordan geçip oda gibi küçük biryere girdik ve yine bi adam sandalyeye bağlanmış gözleri kapatılmış. Muhsin abi girer girmez birden canavara
dönüştü. Adama şiddet uyguluyor ve "Söyle lan nerde paralar" gibisinden tehditler savuruyor. Adamda bilmediğini söyleyip ısrar edince arka cebinden çıkardığı bıçağıyle adamın tek kulağını kesti adam deli gibi bağırıyor ve yardım istiyordu..

Beyler 1 part daha girip işe gidecem geldiğimde ya bitiririm yada çok az bişey kalır.

Muhsin abi bana baktı ve adamın kafasına tek el ateş etti sonra konuşmaya başladı "işte görüyorsun hayati olmayan adam bu işler böyle yürüyor acımak diye birşey yok bizim
işimizde acırsan acınacak duruma düşersün" dedi. Hala alışamadığım olaylar beni iyice bataklığa itiyordu farkındaydım fakat birşeyde yapamıyordum. Polise gitmeyi defalarca
düşündüm ama adamın dışarda bi ton elemanı var annem veya ben hayatta kalamam diye kendime söz geçiriyordum. Alışabilir miydim bu işe ? Bilmiyorum, zordu hemde fazlasıyla.
Muhsin abiyle mekandan çıktık telefon etti hemen "Şurda bir ceset bıraktım gelip temizleyin". Pgibolojim alt üst olmuştu ne yapacağım konusunda en ufak bi fikrim bile yoktu. Muhsin abi "Alış artık buna bu saatten sonra sende bizden birisin" dedi. Onlardan biri mi ? Katil mi olmuştum artık. Muhsin abi beni eve bıraktı ve bana bir cep telefonu verdi.

"içinde sadece ben kayıtlıyım. Her aradığımda açacaksın" diyede ekledi tamam diyebilmiştim ve eve gidip hemen duşa girdim. Üzerimdeki stresi bi şekilde atmak zorundaydım. Acaba anneme anlatsam birşeyler yapabilir miydi. Hayır kimseye anlatmak yok diyordum kendi kendime bi batağa girdim kimseyi sürüklemeyecem diyordum. Ama bu şekilde giderse pgibolojim tamamen yok olacak ve hayatla bağım olmayacaktı. Dile kolay 14 yaşında bir çocuğun bunları yaşaması herkesin hazmedebileceği birşey değil.

Aradayım beyler çalışıyorum devam ediyim hemen 3 part daha girerim gerisi akşama hayırlısıyla. başlayalım hadi

Akşama kadar ağzıma tek bir lokma bile girmedi. Akşam saat 7 sularında Muhsin abinin bana verdiği telefon titremeye (annem nerden geldi o demesin diye titreşime almıştım) başladı. Hemen gittim tuvalete girdim kapıyı kitledim açtım telefonu "Yarın okula git çıkışta mesaj attığım yere gel" dedi kapattı telefonu. Olanlara az çok kafam basıyordu ama basmasını istemiyordum. Böyle pis işlere bulaşmak benim ruhuma aykırı ben karma sınıf olmadan önce kendi halimde bir insandım. En başta hayatımı değiştiren olarak bu karma olayını söylememin sebebide o sınıf olmasa ben bu kadar açılmaz ve asla o ormanlık alana girmezdim. Tüm bunları düşünürken birden ağlamaya başladım ama ağlamanın çare olmadığını biliyordum. Kendime geldim ve güçlü durmaya çalıştım. Kısa süreli bir uyku çektikten sonra sabah okula geldim herkes bana sanki ölmüşümde dirilmişim gibi bakıyordu. Çünkü geçen sene dahil devamsızlığım yoktu ölme durumunda olsam bile okula gelen bi tiptim yani annem zorlardı. Derslere hayalet gibi giriyor arkadaşlarımın salak saçma sorularını geçiştiriyordum. Okul bitmeden önceki tenefüs Derya diye bir kız var yanıma geldi oturdu. istediğin kadar geçiştir ben sende bi haller olduğuna eminim dedi.

Haklıydı ama ona söyleyemizdim. Ne saçmalıyorsun diyip kafamı sıraya koydum okuldan sonra telefona baktım mesaj gelmemişti. Bekledim biraz okulun çevresinde ve mesaj geldi sonunda..

Beyler uzun mu giriyim öncekiler gibi yoksa daha mı kısa giriyim, önerileriniz veya şikayetlerinizi belirtin ve görüş bildirin. Okuyan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim.

Dediği adres çok tenha biryer değildi. Herhalde asıl yere oradan gidecez diye düşünüp dediği yere gittim. Beni bekliyordu yanına gittim "Nasılsın aslan parçası ?" dedi bu durumda nasıl iyi olacağımı sordum cevap vermedi. "Hadi binde gidelim" dedi sadece bende yine hangi adama işkence edip öldürecek diye arabaya bindim. Yolda sorular soruyor kısa cevaplar veriyordum bilirsiniz okul nasıl gidiyor tarzı sorular. Bir süre sessizlik olduktan sonra "Zamanla alışacaksın" dedi ve arabayı durdurdu. Gelmiştik galiba fabrika gibi biryerdi burası.

Girdik içeri baya lüks biryere benziyordu. Plaza diyorlar galiba onlardandı. Döner kapıdan geçtikten sonra beni takip et dedi ve asansöre doğru yürüdü. Bindik asansöre yukarı
çıktık. Şimdi nolacak diye düşünüyordum burda yapmazdı herhalde o kadar da değil. Sonra bi odanın kapısını açtı şaşırdım kaldım babasının yani patronun yanına getirmişti beni.
Neden peki ? Ne olacağını beklerken patron koltuğu işaret etti otur delikanlı dedi Muhsin abiyede dışarı çık gibisinden bi işaret yaptı. Anlam veremiyordum olanlara ne yapmaya
çalışıyordu.
P:Patron B:Ben
P: -Seni aramızda görmek çok güzel delikanlı, böyle giderse çok iyi anlaşacağız.
B: -Neden yapıyorsun bunu ?
P: -Senin gibiler lazım bana çocukuktan eğitelim ki daha sadık olsun.
B: -Siz kötü insanlarsınız.
P: -Sende öyle olacaksın. Neyse seninle daha çok görüşeceğiz.
dedi ve Muhsin abiyi çağırdı. zütür anlamında bir el işareti yaptı. Muhsin abi bana gel hadi diyip dışarı çıkardı.

Muhsin abinin arabasına binip gidiyorduk yine biryere. Gittiğimiz yer depo gibi biryerdi ama burda adam yoktu öldürülecek. Muhsin abi telefonla bir adamla konuşuyordu. Telefonu kapattıktan 10 dakika kadar sonra 5 takım elbiseli adam depoya girdi ve oturdular. Muhsin abi anlatmaya başladı "Bugün büyük bir iş yapacaz. Hepiniz hazır olun" dedi. Ne oluyor diye düşünüyordum büyük iş derken ne demek istiyordu ? "hayati olmayan adam seni eve bırakıyım gelmen çok tehlikeli olur dedi". Sonunda anlamışlardı sadece 14 yaşına bir çocuk olduğumu ama kafam hala o büyük işteydi sormadan edemedim. "Senin aklın almaz" cevabını alınca kafam attı ve "Bunca şeyi kafam alıyor onu neden almıyor dedim bağırarak". "Haddini aşma bana bağırmakta ne oluyor" dedi. Merak ettim kusura bakma dedim. Alışıyorsun yavaş yavaş diyince şaşırdım kendi kendime düşündüm öyle miydi gerçekten ?

Tabiki cevabı hayır olmalıydı ama bu cevabı kendime veremiyordum. içerdeki adam yani patron kötü olmasına rağmen oldukca hatta fazlasıyla zengindi. Nasıl yani kötü olanlar
güzel yaşıyor biz gibi iyi insanlar kötü mü yaşıyordu. Muhsin abiye "Ben para istiyorum anneme bakmam lazım madem çalışıyorum bi ücretim olmalı" dedim. Neden dedim
bilmiyordum. Muhsin abi güldükten sonra "istediğin para olsun veririz dedi" ve elime 50 TL'lik bir banknot sıkıştırdı. Oldukça büyük bir paraydı. Bu şekilde olmasını istemezdim ama
mecburdum..

Beyler mesai saati geldi akşama devam ederim. Bitirmeye calışacam akşama.

Sonunda geldim. Ardı arkası kesilmeyen entrylere başlıyacam birazdan. Hazır mısınız ?

Kazandığım ilk haram paraydı. Ne kadar kötü olabilir ki diye düşünmekten kendimi alamıyordum, ergenlikten olsa gerek. Kötü insanlar ki öldürüyoruz diye düşündüm ve biraz olsun
alışmaya çalıştım. Akşam üzeri annem "Devamsızlık yapmışsın neden ?" diye sordu. Geçerli bir cevabım olmadığından "Seni ilgilendirmez" dedim. Tekrar ve daha yükses sesle sordu
Ben sana neden koca arıyorsun diyor muyum dedim. Yüzü düştü ne halin varsa gör dedi ve odadan çıktı. Pişmandım o kadın üzülmeyi haketmiyordu ama mecburdumda. Erken
uyumuştum. Sabah kalkınca anneme kahvaltı hazırladım ve öperek uyandırdım. Mutlu olmuştu, bende mutlu oldum ve o şekilde evden ayrıldım. Okulda herşey sıradandı. 2. tenefüs
dediğimiz beslenme tenefüsünde yanıma yine Derya geldi ve "Nasıl oldun daha iyi misin ?" dedi ona anlatmak istiyordum. Çok hoş bi kızdı ve beni anlayacak olgunluktaydı ama
anlatamazdım onu da riske atamazdım. Evet sağol dedim. Neyin vardı diyincede ailesel nedenler diyip yine geçiştirdim diğer dersler sıradandı. Sınıftaki arkadaşlarımla takılamıyordum
artık ve mesafe vardı sanki aramızda.