Beş part attım beyler bu günlük bu kadar. Yarın biter zaten. Allaha emanet olun ekgib olmayın.

39 ayrac

Selamun aleyküm beyler geldim. Bi yemek yiyip başlıyorum

Rezperest

Beyler annem beni hep çağırıyordu. Hergün arayıp halimi hatrımı soruyordu. En sonunda gel artık diye çok ısrar etti. Babam ne diyo dediğimdede bişey demiyo gel sen dedi. Babam anneme o kadar bunaldımki sağ kolum bana ihanet etse düsünmeden keserim demiş. Kötü oldum. 4. Gün sonunda eve gittin.

Eve gittiğimde babamın elini öpüp özür diledim. Kafam bozuktu saçmaladım dedim. Oda senle bayramlaşmadık dedi ve bana 100 kağıt verdi. O para hala durur beyler.

Babamla çok kavga ederdik. Ama hep birbirimizi sırtlardık manevi olarak. Cidden çok farklıdır bendeki yeri.

Babam onca dert içinde bide benim salaklığım sayesinde dahada kötü olmuştu.

Ve bilmediğim bir derdi daha vardı babamın

Bir gece başım çok ağrıdı için erkenden uyumuştum.

Nasıl uyandın diye sorarsanızda abim ve yeni üni mezunu olan ablamın beni telaş içinde uyandırması oldu. Daha sabah olmamıştı. Ablam ve abimin ağzından şu kelimeler geçiyordu:

"Polisler geldi kapıdalar babamı sorarlarsa bilmiyorum nerde olduğunu de"

Hayatımda hiç o kadar korktuğumu hatırlamıyorum Beyler. Kapımızda polisler vardı ve biz ne diyeceğimizi kararlaştırıyorduk.

Ve beyler size yürekten söylüyorumki kuranı evliya çarpsın fenerli olayımki babamın hiçbir suçu yoktu. Eğer varsa yarına sağ çıkmayayım. Bi sözlük içinde bu kadar yemin eden maldır herhalde zaten.

Kapıyı açtık. Polisler babanız nerde diyo sormaya başladı. Annem istanbula gitti iş için dedi. Arabamızın plakasını ve markasını sordular. Cevabını aldıktan iki dakika sonra şehir dışına çıkış yapmamış dedi polisler. Korkudan elim ayağım titriyordu beyler hayatım boyunca hiç bu kadar korkmamıştım. Kafamda milyon tane soru vardı.

Ama Asıl soru ise babam nerdeydi?

Polisler teşşekür ederek aşağıya indiler. Apartmanın dışında beklemeye başladılar. Öğrendimki babam annanemlerin yazlığına gitmiş gece 3 gibi.

Amacı polislerden kaçmak değildi aslında. Son zamanlarda işlerimiz olcak gibiydi ama sadece sıkı takip gerekti. Üç beş gün içinde halletmeye çalışacaktı ve sonra karakola gidip kendisi teslim olacaktı.

Ben neyse babamı bulamazlar diye kafamı koydum yatağıma. Bu sefer nasılmı uyandım? Odama bangır bangır giren polisin sesleriyle...

Ilk baş dedim evi arıyorlar galiba diye. Ama sonra odamdan dışarı bakınca babamın her zamanki tşörtünü giymiş bir adam gördüm. Babammı lan bu dedim kendi kendime. Sonra avuntu için yok lan babamı nasıl bulacaklar dedim.

Ardından bir öksürük sesi geldi. Bu sesi iyi tanıyordum. Çünkü babamın sesiydi.

Beyler üç dört yıldır ağlamayan ben o an dokunsanız ağlayacaktım. Gözlerim doldu, terledim ve nefesim daraldı. Polisler evi arıyordu ve babamda ayakta sigarasını içiyordu. Hemen kalkıp babamın yanına gittim. Sarıldım sımsıkı. Olacakalrı biliyordum çünkü. Babam bişey yok oğlum merak etme diyerek beni teselli etmeye çalışıyordu. Ama kendiside çok korkuyordu. Babam o kadar iyi niyetli bi adamki bana dediği şey şuydu:

"Oğlum git polis abilerine kahve çay yap onlar tüm gece ayaktalarmış yorulmuşlardır"

Mutfağa doğru gittim. Arkamı dönüp babama baktım. Bana zorla olsada gülüyordu. Benim korkmamı istemiyordu çünkü. Bende babama yalandan bir gülücük attım. Sonra hemen mutfağa döndüm. Babamın karşısında ağlamamalıydım. bu kadar güçlü, koskoca bir çınarın oğluydum çünkü...

Evi aradı polisler. Hiçbirşey bulamadılar. Ne aradıklarınıda cidden bilmiyordum. Hiçbişey bulamadıklarında evdeki bütün elektronik eşyaları topladılar. Ben telefonumu sakladım yoksa onuda alcaklardı.

En sonunda polisler babamı zütürüyorlardı. Babam gitmeden önce bize borçların olduğunu ve evli ablamın arabasını satmamız gerektiğini söyledi. Işlerle alakalı bize üç beş numara verdi. Abime ev sana emanet dedi ve son kez polis arabasına binmeden önce yüzümüze bakıp güldü.

Işte o andan sonra ağlamayı unutmuş ben bağıra çağıra hüngür hüngür istemsiz bir şekilde ağlamaya başladım.

Babam gitmişti beyler. Haberi alan anne tarafından bekir dyım hariç herkes geldi. Napcağımı bilmiyordum. Ağlayan annemimi teselli edeyim ablamımı? Yoksa kenara çekilip yanlız başıma ağlamaya devammı edeyim?

Son seçeneği yaptım. gücüm kalmamıştı artık. Suçsuz bir şekilde babamı almışlardı. Ve elimizden hiçbirşey gelmiyordu.

Hemen babamın olduğu karakola gittik abim ve ablamla. Bilgi almaya çalıştık. Babam 20 gün boyunca nezarette durdu. Sorgusu bitincede adliyeye sevk edildi. Adliyeye gittiğimizde işlemlerinin yapıldığı odadan bize bakarak çocuk gibi el sallıyordu hep. Babam hala dik duruyordu. Çünkü o benim bildiğimden dahada güçlü bir adamdı.

Zerre gibimde değildi artık ne elif ne yakın arkadaşlarım nede konuştuğum kızlar. Tek düşüncem babamın serbest kalmasıydı. Babam o gece gitmeden önce ben uyurken abimi kenara çekip:

Oğlum ben amcalarınızdan size daha rahat bir iş kurmak için ayrıldım. Gelecekte benin yaşadigim sıkıntıları yaşamamanız için ayrıldım. Tek gayem size iş kurmaktı senle kardeşine. Ama olmadı yapamadım. Kusura bakmayın. Demiş. Bunu duyduğum gibi bittim beyler. Gerçekten çok zordu bu olanlar.

Babamın nezarette kaldığı yirmi gün içinde hep işlerle uğraştık. Ablamın arabasını satıp borçlarımızı odiyecektik. Enişteme bildirmiştik bunu. O şerefsiz hep bizi oyaladı ve en sonunda arabayı bizden habersiz satıp paranın üstüne kondu. Bunun dışındada hep bizim işlerin patronu gibi her taka burnunu sokmaya başladı. Bizden habersiz bağlantılı olduğumuz adamlarla görüşüp ben babamın ortağıyım diyormuş tırnaksız. Bide hep bu amcıkla uğraştık. Babamın arkasındanda konuştuğunu duydum size yemin ediyorum abim zor tuttu beni yoksa anasını gibiyordum huur çocuğunun.

Neyse beyler yirmi gün böyle geçti hergün bir olay bir telaş koşuşturmaca. En sonunda adliyede bulduk kendimizi işte. Sabah 10dan gece yarısı 1e kadar bekledik. Af çıkarmı acaba diye. Ama avukatımız gelip tutuklu yargılandı dediğinde ciğerim sökülmüş gibi oldum. Babam suçsuz yere cezaevine düşmüştü.

Selen çok yanımda durmuştu bu zamanlar beyler. Aslında hep yanımdaydı. Cidden çok farklıydı benim için.

Ama maalesef adliyeden üç gün sonra bir telefon haberi gelmişti.

O haber beni dahada yıkmıştı.

Selen intihar etmişti.

Cenazesi ikindi namazında kalkacaktı. Gittim tabikide ama gözümden yaş akmadı. Çünkü ağlamaktan yaş kalmamıştı.

O kadar yanımda olan, herşeyimi anlattığım dert ortağım en yakın kız kardeşim. Öz kardeşim selen artık bu dünyada değildi. Cenazesine kalamdım adam gibi. Çünkü kaldıramadım bu yükleri, acıları bi anda.

Sahile inip akşama kadar denize karşı daldım. Ondan sonrada eve gittim. Artık yapmam gereken tek şey vardı tüm olumsuzluklara rağmen: selen ve babamın dediği şyler.

okuyarak hayatımı kurtarmak.

Işte o günden beri beyler bütün sosyal hayatım sıfırlandı. Okuldan eve evden okula başladı öylede gidiyor. Beş kuruş param yok cebimde. Annemler bütçeden kısarak beni özel okula yazdırdılar son senem diye. Iki haftadabir babamı görmeye gidiyorum şuan. işler konusundada beklemedeyiz. Verende allah alanda beyler isyan etme lüksümüz yok. Kendimi derslerime verdim. Çünkü benim ve aileminde başka kurtuluş yolu yok benim adam olmamdan.

Hayalim ne diye soracak olursanız avukat olup babamı haksız yere düştüğü durumdan kurtarmak. Tabi inşallah dahada erken çıkar. Siz siz olun babanızı üzmeyin. Değerini bilin. O kadar şey yaşadım ama hiçbiri babamın bu olayı kadar bana koymadı.

Sonuç olarak beyler şuan hayatımda para yok, sosyal hayatım yok, manita işleri umrumda değil zaten. En önemlisi babam yok. Ama önümde koskoca bir üniversite sınvım var. Bana dua edin beyler

Hayat bana acımasız yaklaştı. Gücüm kalmadı ama hala çırpınıyorum yani anlayacağınız.

Hikayye bitti abilerim, kardeşlerim. Sınava hazırlandığım için hızlı yazıp bitirdim bi an önce. Dinlediyseniz allah razı olsun hepinizden. Kendinize iyi bakın ve bana ediyorsanız bol bol dua edin.

Ohaa 48

Buna nick6 amk snakjaj