iyi beyler varmış bi kaç kişi şu şuku olayından vazgeçtim kimse yokmuş gibi hissediyorum kimse tepki vermeyince her parttan sonra bi yorumlarınızı alayım devam ediyorum

Özlem karşımdan geliyordu çok heyecanlanmıştım özlem ile ilk iş hayatınıda çıkartıyorduk çok güzel günler bizi bekliyordu okullar açılmasına bir hafta kadar birşey varken benim yıkılma ânım olarak tabir ettiğim gün gelmişti. Özlem ile birgün etrafı süpürdükden sonra konuşuyorduk ben biryere gidip gelmiştim nusret abinin işi çıkmıştı o yoktu gidip geldigimde özlem yerde yatıoyrdu baygın bir şekilde bayılmıştı sanırım sıcakdan diye düşündüm kafasına elimi uzattım ve yanıyordu dişinden hafif kanama geliyordu hemen tedirginleştim hemen kolonya bulup kendine getirmeye çalıştım öyle oldu ne oldu diye sorduğumda bilmiyorum cevabını vermişti pek zorlamadım fakat ne oluyordu? düşünmeye başlamıştım ve akşam saat 11 civarında köşeme biramı alıp gitmiştim özleme söz verdiğim halde acı çekiyor gibiydim dayanamıyordum ve gittim özlzemin sesini duymak istedim ve annesini aradım özlemle görüşmek istediğimi söyledim o ise hastanedeyiz nikogibenroman dedi korktum hangi hastane dedim olayı dinlemeden özel akdeniz hastanesini koştura koştura gittim saatin kaç oldugundan haberim yok idi özlem içerde ve doktorlarda içerdeydi annesi ablası ağlıyor babası ortalıkda yokdu doktor çıktı ve o cevabı söylediginde o an canımdan bir parça kopmuştu özlem kanserdi.. kan kanseriydi... yıkılmıştım o an bütün ağırlıklar çökmüştüm oldugum yere bayılmıştım yine sakinleştirici yemiştim kaç defa oldugunu hatırlamıyorum sakin olamıyordum her gitmesine sakinleştiricinin dozunu arttıroyrlardı ben artık canımın bir parçasını hissedemiyordum özlem ellerimden kaçıp gidiyordu ve babası geldi çözüm yolunun olabiliceğini söyledi doktor ben ise yere kapanmış şekilde ağlıyordum doktor yurt dışında tedavi görebilecegini söyledi babası apar topar ayrıldı nereye gittigini bilmiyorum fakat sonradan ögreniyordum babası yüklü miktarda para çekmişti yurt dışında tedavi görecekdi Allah o anı size yaşatmasın.. ben ağlıyordum annesi ablası perişan haldeydi herkes kafayı yemişti fakat bu çok ağırdı küçük yaştaydım hastanede 1 gün kaldım özleme bakarak geçirmiştim ve ardından eve gittim evde tavana bakıyordum neden ben Allahım diyordum dua ediyordum özleme olmuyordu hergün git gide durumu kötüleşiyordu yavaş yavaş saçları dökülüyordu vitaminsiz idi babası 1 hafta sonra özlemin yurt dışına gidecekdi fakat hangi hastane nereye oldugunu söylemeden apar topar gitmişlerdi ve birdaha göremeyecekdim özlemi hayatım kararmıştı sevdiklerimi elimden alıyordu hayat denilen illet her gece kâbuslar görüyordum bunalmıştım intihara dahi kalkıştım fakat özlem üzülürdü okullar açılmıştı ben dalgındım 1 ay öyle geçti annesini aramıyordum oda beni aramıordum ben özlemi artık çok özlemiştim..

2-3 ay geçti özlemin üzerinden ben sbs'den 420 gibi bir puan almıştım anadolu lisesine gidecekdim özlemim ile fakat o gelecekmiydi? herşeyimi kaybetmiştim artık günde 1 ögün yemek yemeye başlamıştım geceleri uyksuzuluk almış başını gidiyordum 1 ay içinde toplam uykum 24 saati geçmiyordu hayatım berbat bi düzene gelmişti annesinden hâlâ bir ses yoktu ve en sonunda yüklü miktrada kontor attırarak annesini aradım fazla uzun bir konuşma olmadı özlemin sesini duymak istediğimde tedavi sürecine girdigini ve konuşmayacagını söyledi ben artık onsuz yaşamaya başlıyordum fakat çok kötüydüm 1.dönem hızlı geçti özlemim hâlâ meydanda yoktu doğum günü 19 kasımdı dogum gununu dahi kutlayamamıştım artık herşey taka sarıyordu 1.dönem bitmişti tatilde ablası gelmişti annesi bana haber vermişti koştura koştura ablasına nelerin olup bittigini anlattım çözüm yolu aradıklarını söyledi hangi ülke dediğimde bana cevap vermiyorlardı.. ve özlemin odasına girmek için izin istedim oda kabul etti fakat fazla uzun kalmayacakdım odasına girdim birden daha beter yük almıştım hayatıma resimlerine baktım ve özlemin küçüklük ve şimdiki hali resimini almıştım ve işimin bittigini söyleyip evden çıktım eve gittim resimlere baka baka ağlamaya başlıyordum dersleri, ailemi, herkesi gibtir etmiştim hayatımdan özlemden başka kimseye ihtiyacım yoktu bu arada 2. dönemin sonlarına yaklaşmıştık ve adaşım birgün çıkışta keyfi olarak bana dalmayı planlalmıştım o kadar öfkeliydimki küfür ettiginde dahi hayatını gibebilirdim ve öyle oldu okuldan çıkar çıkmaz beni çagırdı sinirden direk girdim 2 kolunu 1 bacagını kırdım yüzü hoşafa dönmüştüm en sonunda kafasını kaldırım taşına vuracakdım yapamadım adaşım benim hayatımda bitmişti artık birdaha karşıma çıkamadı hayatım iyice tak sarıyordu özlemimden haber yoktu 2.dönem bitmişti ben bira bağımlısı olmuştum hergün bira içiyordum artık her dakika ve tek tükde işe yaramıyordu günde 3 tane bazen (5i 6yı buluyordu) içiyordum parayı soracak olursanız nusret abi döneminden param kalmıştı ama oda iyice azalıyordu hayatım sim siayh olmuştu kefenimi dikmeye hazırlanıyordum olmuyordu 2.dönem geçti sbsyede girdim fakat o kadar soru arasından özlemi bulamadım ve çok taktan geçti gibimde değildi özlemin dönmesini bekliyordum 3 ay tatilde nusret abinin yanına yine girdi annesini aradım hala tedavi sürecinde fakat kritik dönemlere girdigini söylüyordu ve annesi 2 ayda bir konuşssakda o sesi duydugumda hayatım gibiliyor ölüp ölüp diriliyordum gözüm kimseyi görmüyordum nusret abiyi bile fazla giblemiyordum hayatım bitmiştdi nasıl çıkarım bu işten diye düşünüyordum seneye lise vardı fakat özlem yanımda yoktu onla hayalimiz vardı anadolu lisesine ve sbsden açıklama geldi sınav sonucudunan 250 gibi bir puan almıştım fakat 7. sınıf kurtarıyordu (liseyi ifşa ediyorum) çaglayan anadolu lisesine kayıt olmuştum..