+2
-2
Emekli orgeneral teoman koman öldüğünde istanbul beşiktaş merasim bölüğünde askerliğimi yapıyordum haberi geldi yannanı yedik dedim amk 6 aylık askerliğimize bize mi denk geldi şimdi org. cenazesi çünkü duyduğumuz kadarıyla pek sık olmuyordu (aslında ondansonra birkaç tane daha org. gömdük) tören üsküdarda selimiye kışlasında gittik prova yaptık hava fena sayılmazdı yarına kısmet dedik döndük beşiktaşa cenaze günü sabah 7 de dikildik selimiye kışlasına karla karışık yağmur mu yağıyor buz mu yağıyor bilemedim bir oraya bir buraya gidiyoruz hep prova donduk amk. bir yere oturamıyoruz tören kıyafeti bozulacak arada beş dakika mola veriliyor eldivenler ıslak üst baş sucuk gibi sigara içmeye çalışıyoruz mahfolduk saat ilerledi tören alanına aldılar bizi elimizde m1ler silah 4,5kg o soğukta o yorgunlukla sanki 50 kilo taşıyorum yer gök komutan kaynıyor albay sıradan kalıyor dikkat edin çocuklar aman gözünüzü seveyim diye etrafta dolaşıyorlar emekli org.lar yanlarında hanfendiler görevdeki tuğg. korg. org. ne varsa orada askeriyenin içindeki töreni bitirdik zor zahmet kışlanın yanındaki camiye geçtik orada da tören var. hazır ol dikkat sağa bak tüfek omza esas duruş tüfeği ters as cenaze yürüşü başla...
bölüğe döndüğümüzde saat 16.00 olmuştu tam 9 saat yağmur altında çaresizce töreni bitirmiştik.
insanın imanı nasıl gibilir, insan hayattan ne kadar soğur o gün öğrendim...
çaresizliği o gün öğrendim...
dünyadaki hiç kimsenin bana yardım edemeyeceğini o gün öğrendim...
30 yaşında üstümde bana iki beden küçük tören kıyafeti ile sıçan gibi ıslanmış tir tir titriyorken dünya için ne kadar değersiz olduğumu o gün öğrendim...
insanın ellerinin ne kadar beyaz olabildiğini insanın ayaklarını ne kadar hissedemediğini o gün örendim...
benimle aynı yaşta olan bölük komutanından bayılacaksakta öleceksekte törenden sonra yapacağımızı öğrendim...