hayattan tat alamıyorum artık

günün özeti: yurttan çıkıyorum ilk karşılaştığım bali çeken insanlar oluyor. ardından sokak köşelerinde bekleyen 1-2 kadın. dolmuşa biniyorum ve yol üstünde bir kadın yanlışlıkla bizim dolmuşu durduruyor x yere gider mi diye soruyor gitmediği için şoförden bir ton azar yiyor. camdan baktığımda her yer binalarla kuşatılmış. sadece yol ortalarında bir kaç ağaç var. insanları izliyorum hepsi bir koşturmaca içinde. geliyorum fakülteye ve sakin bir ortamda ülkemi düşünmeye başlıyorum. herkeste bir memnuniyetsizlik,bir asabilik, çekememezlik söz konusu. insanların birleşmek mutlu yaşamak için o kadar çok sebebi varken nedense sağ sol diye bölünmeyi, kürt-türk diye ayrılmayı seçiyorlar.600 senedir iç içe yaşayan bir topluma şu son 90 yılda neler oldu.bu ülkenin toprağı, havası, suyu değişmedi de insanları neden değişti. kimi dini sömürür olmuş, kimi atamızın adını kullanarak siyaset yapacak kadar cüretkar. daha doğrusu o 550kişi ceplerini doldururken halk yoksul. benim babam asgari ücretle beni okutmaya çalışıyor. asgari ücreti fazla gören bakan milletvekili maaşını az görüyor. adalet ya birazcık adalet ve vicdan. sağcı veya solcu değilim ben hümanistim.ben yaşadığım hayattan memnun değilim. birilerinin ceplerini doldururken bizimkilerin boşaltılmasından memnun değilim.ben bu yoğunluktan, vefasızlıktan, hoşgörüsüzlükten memnun değilim.ve böyle bir ortamda sağlıklı yetişecek bir nesil beklemelerine anlam veremiyorum.ne hale geldi güzel ülkem. tarih kitaplarında anlatılan o mutlu huzurlu devirler bana masal gibi gelmeye başladı.ben yaşadığım çağdan memnun değilim. kısacası yoruldum.hee bu sizin aşk itiraflarınız gibi olmadı kusura bakmayın ama benimde sesleneceğim yerler var.eyy o yoksulluk, fakirlik içinde birlikte olup bu vatanı kurtaran mutlu, huzurlu, vefakar, güzel yürekli dedelerimiz ninelerimiz sizler için hep dua ediyorum..

@6 sende haklısın kardeşim

@8 teknoloji çağı bitirdi insanlar arasında ki gerçek dostluğu, ilişkiyi