Şimdilik bu kadar beyler, geldiğimde sizleri daha kalabalık görmek istiyorum. iyi geceler, iyi yorumlarınız için herbirinize teşekkürler, dediğim gibi daha fazla uyumam lazım .

Yaptigi saka her ne kadar komik olmasa da yanımda kahkahalar atıyor olması uzun zamandir bana iyi gelen tek şey olmuştu. Barmenle tartistiniz, bir elin bardagi o kadar gibmisti ki bardak kirilip paramparca oldu, obur elinle barmenin bogazini gibiyordun, yumruk atmasaydi oldurecektin onu. bizim cok takildigimiz bir mekandir gibayetci olmamasini istedik. burasi bizim evimiz 6 kisi kaliyorduk eskiden simdi 5 kisiyiz, ben selin alper can ezgi burada kaliyoruz 2 yildir dedi. Sahi Alper kimdi ? merak etmistim iyice. Sevgilisi olmasindi da ne olursa olsundu, Deniz yillar sonra aradigim mutluluk hayat enerjim olmustu bir anda. Sahi alper kim dedim. Erkek arkadasim dedi. Sanssizdim, bu kadar olmamaliydi, birileri benimle alay ediyordu artik. Sabrim tasmisti, sevgilin mi erkek arkadasin mi ? dedim. sesim sert ve sinirli cikmisti. Sigarasindan bir duman alip, karigib demekle yetindi. pek mutlu degildi bu durumdan farketmistim.

BüfBüf Büfeyi bundan bir 6 yıl önce Betülün sevgilisi olan en yakın arkadaşım Selo' ile donumuzu satarak kurmuştuk. Çok para harcamıştık ama değmişti, sonra Betüle işletmesi için hediye edip, ikimizde ayrı ayrı isteklerde bulunmuştuk. Selo büfbüf isminin ölsek bile deişmeyeceğine söz aldı Betülden. Bende ne zaman istersem para vermeden sigara alabileceğim yönünde bir söz aldım, aslında isteğim biraz bencilce gözükebilir, ama BüfBüf için harcadığım parayla 7-8 yıllık sigara stoğu yapabilirdim, yapmadım.

Betül yetiştirme yurdunda büyümüş bir kızdı, hiç kimsesi yoktu, devletin verdiği burslardan bu günün parasıyla 23 yılda biriktirdiği 2-3 milyar parası vardı. Selo aşık, bunda sorun yok selo donuna kadar satıp sevdiği kıza bir büfe hediye edebilir. Bunu ben neden yaptım hala anlamıyorum, bir anlık gaza gelmelik bir durum da değil, neyimiz var neyimiz yok koymuştuk ortaya. Herneyse yıllar geçti, Betül ve Selo evlendi, Selo bir şirkette satış müdürü oldu, Betül Büfeyi işletmeye devam etti.

Aslında bu yeni olan bir şeydi. Mutlu olmaya çok ufak yaşta başlamıştım. Belki de benim hatam bu olmuştu. Artık mutlu olacak pek bir şey bulamıyordum. Belki çok meşguldüm. Belki de yeteneklerim köreliyordu.

Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü: “Kendini karşındakinin yerine koy.” Ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım ve beynimin bir parçası boşlukta uçuşan, hayata uzaktan bakan bir çift göze dönüştü. Bütün duyguları bilen ama hiç birini hissetmeyen biri oldum.

Eve girene kadar sabretmiştim günlerdir özlemini duyduğum nikotini ciğerlerime göndermek için. Kartonu açtığımda içinde sigara olmadığına emin olduğum şeyler vardı, önce tedirgin oldum, Betül uyuşturucu satmayacak, çevresinde bulundurmayacak kadar terbiyeli bir kızdı. Halıya döktüm kartonun içinden çıkan şeyleri, Beyaz bir zarf. ve 2-3 deste para. Anlamamıştım mektubu okuyana kadar. Sonra yine bir şeyler oldu, bir acı girdi birden. Ben anlamamıştım ama o anlamıştı.

Okuyan yok mu ?

Alper dedi. icini cekerek. Cocukluk arkadasim, urladan tanisiyoruz buraya kadar beraber geldik, yillarimiz beraber gecti, beni sevdigini anlamistim ama, bir gun amfide beraber ders calisirken beni opecegi hic aklima gelmemisti. Basta sevmiyordum onu, napiyosun sen de desem, karsilik verip bende opsem hicbirsey degismeyecekti. aslinda cok sey degisti ama verdigim tepkiler herseyin degisecegi gercegini degistirmeyecekti. eve geldigimde deniz artik hicbirsey eskisi gibi olmayacak degil mi dedi, suclu hissediyordu, abartilacak bir olay yoktu ortada, cocukluk arkadasimi beni sevdigi icin uzemezdim dedi. Daha fazla devam etmesine izin veremezdim anlattikca canim aciyacakti cunku, Deniz dedim sadece. Ne var anlaminda yüzüme baktı o da, öpmek istiyordum, daha fazla uzatmanın manası yoktu, yapismistim dudaklarina. bekledigim tepki Denizin imdaaaat diye bagirmasi, alperin uyanip diger gozumu morartmasi ve gecenin bir yarisi sokakta kalacak olmamdi. Olmadı, devam etti, elleriyle yüzümü sıkıca tutmuş bırakma beni dercesine öpüyordu, ellerim belindeydi, sıkıca kavrayıp bırakmak için öpmüyorum dercesine tutmuştum onu. Dudaklarının yumusaklıgi, teninin kokusu, nefesinin sıcaklıgı, hepsi benimleydi, sabah birisi lavaboya gitmek icin uyanana kadar o sekilde devam ettik. uyanan Alper'di. O mutfaga girmeden coktan kalkip masaya iki medeni insan gibi oturmustuk.

ve ben şiirlerimede tarih atmam dostum.
zaman denen zımbırtının içinde başsız ve sonsuz şekilde kaybolmuş durumdayım

Gözümü açtığımda, bara girdiğimde 4-5 kişilik yeni üniversite bitmiş gibi bir halleri olan grup tepemdeydi. Abi iyi misin ? diye sordu bir tanesi, yani duymamıştım ama bence öyle demiştir, Hacı baba naber muhabbeti çevirecek bir halde değildik çünkü. içlerinden dikkatimi o kumral olan çekmişti, çok masum bir güzelliği vardı, tek gözümle ona bakıyordum, öbürü ya kör olmuştu, yada pansumandan dolayı karanlık'ti, her ikiside eşdeğerdi, kör olmuş olsam da üzülmeyecektim, bir gözüm kumral kıza bakarken diğergözüm hiçbir şey görmese de sorun değildi. Aşık oluyordum, rezil bir şekilde, çok yanlış zamanda, çok yanlış insana. Yapmamalıydım. Belki uyanırdım ? Uyanmayı beklemeliydim. Çocukluğumdan beri yapardım bunu, hiç işe yaramadı, kötü giden bir şeyler olduğunda, öylece durup uyanmayı beklerdim, hiç uyanamadım biliyo musunuz ? Hepsi gerçekti. Ve olmuştum. Kumral kız hayatımın geri kalanını gibmek için yeterli olacaktı.

Eskiden çok mutluydum, bunu nasıl yapıyordum, nasıl başarıyordum o kadar mutlu olmayı, bunu hatırlamam gerekiyordu. Hiçliklerin en derinini tatmış bir insan yeniden mutlu olmak istiyordu, bunu nasıl yapmalıydı. Mutsuzluğumun temel sebebi günün birinde ölecek olmamız ve tak vardı o kadar güldük, bak hepimiz öldük sonunda, pek te eğlenceli bir yer değilmiş dünya diyecek olmamıza dayanıyor. Bu algıdan kurtulmam gerekiyordu en azından, tamam sevgi pıtırcığı saçan bir kelebek olamazdım ama en azından bu gibik idea'dan uzaklaşmalıydım.

Burada mısınız beyler ?

Aşırı nazik bir ses tonuyla bakar mısın ? dedim. Ne vardı ? dedi, aşırı giblemeyen bir ses tonuyla. Anlam veremedim, önceden hiç gelmediğim bir yerdi burası, neden böyle bir tepki aldığımı çözemedim. Sinirlenmiştim. Fazlasıyla.

''Bana bak gerizekalı, şu anda aşırı hassasım, ağzından çıkan tek yanlış harf ( bu sırada elimde tuttuğum bardağı sıkmış olmalıyımki birden paramparça oldu. ) bu bardak gibi paramparça olmana neden olabilir, ya şu gibtiğimin votka'sını getir, yada o rafta duran J&B şişesini zütüne sokarım.''

Sokarım dememe kalmadan ilk yumruk barmenden gelmişti. Aslında korkutucu olmaya çalışmıştım ama işinin verdiği tecrübeden dolayı her gün benim gibi yüzlerce insanla uğraşmış olmalı ki, tek yumrukta Knock Out.

abi devam

Beyler şimdilik yokum ben akşam gelirim yine, başlığa biraz ilgi gösterirseniz belki bir iki kişi daha okur, iyi olur . Hadi görüşürüz.

Diğer insanların gözünden anlatmam gerekiyor burayı : Hava çok güzeldi, ne sıcak ne soğuk. Güneşte tam olması açması kadar açmıştı ne az ne fazla, her yer de koşuşturan insanlar, bu güzel havanın tadını çıkarmaya gelmiş çiftler vardı, hayat yalnızca insanlara değil, kuşlar içinde güzel olacak ki, cıvıl cıvıl uçuyorlardı.

Bana göre yine taktan bir gündü, sigaram yoktu, dünya'nın güneş sisteminden bağımsızlığını ilan etmesi bile ilgimi çekmeyecekti çünkü sigaram yoktu. Kırmızı Marlboro'mı almıştım. Artık sigaram vardı, ama yine taktan bir gündü, demek ki günlerin taktan oluşu sigaramın olmasına bağlı değildi artık, insanlar gereksiz bir şekilde mutluydu, sanki üzülecek hiçbirşeyleri yokmuş gibi, cadde boyunca kahkaha atarak yürüyenler, beraber öleceklerini sanarak birbirinin gözlerinin içine bakan çiftler, içim daralmıştı yine, yine kendi kabuğuma çekilmem gerektiğini anladığım zamanlardan birindeydim. Sık sık olurdu, mutlu insan görmeye tahammül edemezdim, dünya taktan bir yer, bu kadar mutlu olmayı nasıl başarıyorlardı anlamıyordum

Moralim zaten bozuktu sebepsiz yere , iyice gibtin kardes. Ama olsun zevk almiyorum degil bu ruh halinden. Midem bulandi gozlerim yasardi amk. Devam

Devam etsene amcik

- Bölüm 8 -

Güneşten kopup odama kadar gelen ışığın yüzünden uyanmak zorunda kaldım. Sabah olunca uyanmak isteseydim kendime bir çalar saat alırdım. Birden gözümün önüne kızgın güneşi, üzerine dev bir sürahiden döktüğüm suyla söndürdüğüm geldi, dünyaya dönüp Haydi, herkes yatağına! Uyuyoruz! demek için.

Sonra pişman oldum. Bu hayat benimdi, öyle yada böyle bitecekti, eskiden olduğum gibi mutlu olmayı deneyecektim artık, çok mutlu olduğum zamanlara dönecektim, yataktan kalkıp perdeleri açmak istedim, perdeleri yıllardır açmamış olmalıydım, artık hiç kapatamayacaktım, bu güzeldi, yırtıldı yada koptu diyemiyorum, tüm perde elimde kaldı. yırtılmadı, yırtılsa yarısı yukarıda kalırdı. hayır bütün perde elimdeydi.

Deniz sana aşık oldum ben dedim sigaramın dumanını üflerken. Hiç şaşırmadı hergün bu sözü onlarca kez başka kişilerden duyuyor olmanın verdiği rahatlık vardı üzerinde. Sigarası bitti, bana asık olduguna gercekten inanıyor musun dedi ? Cevap vermedim. Susmuştum. Konuşmak gereksizdi. Başladı anlatmaya, yıllardır bu anı bekliyormuş gibiydi.

Oooo uyanmışız, diyerek ben daha ağzımı açmadan söze girmişti bile. Evet. ne oldu ? neden buradayım ? burası neresi ? gibi gibik sorular sormamaya karar verdim. Vardı bir açıklaması ama bunu direk sormama gerek yoktu, ilerleyen günlerde öğrenecektim zaten.