E rezerv o zaman. Hayatımdan memnunum ama merak ettim.

Edit:okuyun beyler

Merak.avi.

Rezerve

rezervasyon

reserved

Bölüm -1-

Acı

Adım Melih, mental olarak 83 yaşında hissediyorum. Neden normal insanlar gibi bir çırpıda 100 yaşında hissedemiyorsam. Normal insanlar gibi yaşamadığımı anladığımda da saat henüz geç olmamıştı bile. Nerden geldiğini bile anlamadığım bir anda saplanıp kalmış bir acı vardı adlandırılamayan, sürekli olarak acıyordu tahminimce, yeni doğmuş bir bebek neden ağlar ki ? Çünkü bir acı var hepimizde doğduğumuz andan bu yana, bebekken hissetiğimiz, yıllar geçince alışıp unuttuğumuz.

Acı hissedilmeyi talep eder, öylece orada duramaz. Kanayan bir yara varsa acıyacaktır, acı aslında ruhun ateşler içinde kavrulup kalbe közünü bırakmasıdır. Çoğu zaman isim verilmez acıya eğer bir isim verilirse daha da büyür acı, acıdığıyla kalmaz, eskitir de. Acır. Acıdı. Acıyacak.

Acımadı ki ?

Acımadı ki.
Acımıştı oysa, acıdığını bilmesini istemedik sadece. Eğer acıdığını öğrenirse dahada acıyacaktı çünkü. Her şey biraz acıtır. Az yada çok.

Doğumdan beri sahip olduğum acıyı düşündüm, ne kadar şiddetli bir ağrıydı acaba, belkide hiç hissetmediğimiz kadar büyük bir acıydı, duyularımız yorulduğu için hissedemiyorduk, belki de günlük hayatta acı dediğimiz şeyler, asıl acının kesilmesi sonucunda oluşan his boşluklarıydı ? Acı kesildiğinde acıyordu bir yerlerimiz ?

-Bölüm 2-

Taedium Vitae

Adım Melih, uyandığımda saat 19:72 ' yi gösteriyordu, sonunda asırlık saatim Casio'da mevcut sisteme ayak uyduramayıp kendini rutin'in dışında bulmuştu. Dünya üzerinde çok az saat 59'dan ileriye gidebilir. Bunu başarmıştı, kendisini kutlamak için saatçi Gutaman abiden 20 yıl garantili Sony pil almıştım. Yeterliydi, kaç kişi saatine hediye alır ki ? Yada kendisi için lazım olan saat'e, saat için lazım olan bir şey aldı diye kaç kişi saat'e iyilik yapmış gibi hisseder ? Farkındaydım, ters giden bir şey vardı. Asıl sorunumuz bu değildi ama, asıl sorunumuz Aslıydı. Aslı beni 18:00'dan beri bekliyor olmalıydı ''akşam 6'da'' diye bir mesaj vardı telefonumda, bundan bir şey anlamak zor belki de dün atmıştı. Gutaman abi saate yeni pilini takarken duvarda asılı olan abartılı bir saat dikkatimi çekti, rakamlar yoktu üzerinde, bir şey yazıyordu bir kaç kere denedimsede okuyamadım, Gutaman abi ne yazıyor o saatte ? diye sormama kalmadan beni izlemiş olacak ki, Omnes vulnerant ultima necat dedi birden. Şaşırdım tabi, latinceye benzettimsede pek eminde değildim, latince gibi dedim, latince ama tek başına bir evren yaratır bu söz dedi. Ne demek oluyor ki abi ? dememe kalmadan söylemişti bir çırpıda.

seri ol.acım hakkında da bikaç bisey daha desen iyiydi. edebi dilini sevdim

Hepsi yaralar, sonuncusu öldürür. afalladığımı hissettim. Çok ağırdı. Seni öldürmeyen acı güçlendirir. sözünü hatırladım birden, ama abi dememe kalmadan Gutaman abi yine söze girdi :

-Güçlendirir doğrudur, yara güçtür, ben ölmedim, yaralandım ama hala buradayım, devam ediyorum demektir. Ama sonuncusu öldürür. dedi.

Bir kalem kağıt çıkarıp benim için yazmasını istedim.

Sonradan abi neden saatte yazıyor peki diye sordum ?
Yoksa dememe kalmadan yine söze girmişti.
-Aynen Melih, her saniye biraz daha yaralar bizi, son saniye öldürür. dedi.

Hepsi yaralamıştı bizi, sonuncusu gelip acımadan öldürecekti, çok sinirliydim. Bu kadar basit olamazdı, çok sinir bozucuydu, her saniye geçip giderken bir şey zütürecek, zütürülecek bir şey kalmadığında sonuncusu gelip canımızı alacaktı. Bunu kabul edemezdim, saniye ve zamanın acımasızlığına olan sinirimi kadim dostum Casio'dan çıkarmayı planlamıştım. Gutaman abi pil kalsın diye seslendim. Hala şokun etkisinde olduğumdan 20 lira bıraktım masaya, çayın son yudumunu da içip, kalktım ayağa. Buz gibi olmuştu çay, her geçen saniye onu biraz daha soğutmuştu.

O günden sonra ne saat kullandım ne de Gutaman abiden eski saatimi almaya gittim, zaman kavramı benim için bir katilden fazlası değildi artık. Hem de öldürdüğü insanlar bir iki kişi değildi, dünya üzerindeki bütün ölümlerden o sorumluydu, bunun cezası ağır olmalıydı. Casio'yu Gutaman abi ye bırakarak yeterli cezayı verdiğimi düşünüyorum. kim bilir belki yıllar sonra raflardan çıkarıp, 19:72'yi nasıl gösterdiğine o da anlam veremeyecekti.

ve ben şiirlerimede tarih atmam dostum.
zaman denen zımbırtının içinde başsız ve sonsuz şekilde kaybolmuş durumdayım

Rez

Okuyan yok mu ?

rezerved

rezerved

reserved

Kardeş devam et allah aşkına bu aralar tam aradığım cevapları buluyorum

resrved