Hazir misiniz ? devam ediyorum ?

Aşırı nazik bir ses tonuyla bakar mısın ? dedim. Ne vardı ? dedi, aşırı giblemeyen bir ses tonuyla. Anlam veremedim, önceden hiç gelmediğim bir yerdi burası, neden böyle bir tepki aldığımı çözemedim. Sinirlenmiştim. Fazlasıyla.

''Bana bak gerizekalı, şu anda aşırı hassasım, ağzından çıkan tek yanlış harf ( bu sırada elimde tuttuğum bardağı sıkmış olmalıyımki birden paramparça oldu. ) bu bardak gibi paramparça olmana neden olabilir, ya şu gibtiğimin votka'sını getir, yada o rafta duran J&B şişesini zütüne sokarım.''

Sokarım dememe kalmadan ilk yumruk barmenden gelmişti. Aslında korkutucu olmaya çalışmıştım ama işinin verdiği tecrübeden dolayı her gün benim gibi yüzlerce insanla uğraşmış olmalı ki, tek yumrukta Knock Out.

Gözümü açtığımda, bara girdiğimde 4-5 kişilik yeni üniversite bitmiş gibi bir halleri olan grup tepemdeydi. Abi iyi misin ? diye sordu bir tanesi, yani duymamıştım ama bence öyle demiştir, Hacı baba naber muhabbeti çevirecek bir halde değildik çünkü. içlerinden dikkatimi o kumral olan çekmişti, çok masum bir güzelliği vardı, tek gözümle ona bakıyordum, öbürü ya kör olmuştu, yada pansumandan dolayı karanlık'ti, her ikiside eşdeğerdi, kör olmuş olsam da üzülmeyecektim, bir gözüm kumral kıza bakarken diğergözüm hiçbir şey görmese de sorun değildi. Aşık oluyordum, rezil bir şekilde, çok yanlış zamanda, çok yanlış insana. Yapmamalıydım. Belki uyanırdım ? Uyanmayı beklemeliydim. Çocukluğumdan beri yapardım bunu, hiç işe yaramadı, kötü giden bir şeyler olduğunda, öylece durup uyanmayı beklerdim, hiç uyanamadım biliyo musunuz ? Hepsi gerçekti. Ve olmuştum. Kumral kız hayatımın geri kalanını gibmek için yeterli olacaktı.

Hep ben yazıyorum ama, sizde yorumlarınızı yazın ki burada yaptığımız iş okunuyor diye düşünelim dimi ama ?

-Bölüm 9 -

Kumral Kız

Abi iyi misinnn ? diye tekrarladı, pek ısınmadığım sakallı değişik bir tipti. Aslında yüzünede bakmamıştım, hatta hiç bir şey söylememiş olabilir, hiçbir şey duymuyordum, tek gözüm açıktı, o da kumral kıza bakıyordu zaten.

Arada uyumuş olmalıyım, gözlerimi açtığımda ortam karanlıktı. Odada kimse yoktu, ayağa kalktım, elimi kapalı olan gözüme zütürdüğümde baya şişmiş olduğunu anladım. Susamıştım, su içmek için mutfağı bulmaya çalıştım, kimin evindeydim, ne tak yemeye beni evlerine aldığına dair bir fikrim yok, bunu onlardan istemediğim için işim bittiğinde teşekkür bile etmeyecektim. Mutfakta sigara içen birisi vardı ışık yanıyordu. Görür görmez onun kumral kız olduğunu anlamıştım.

Oooo uyanmışız, diyerek ben daha ağzımı açmadan söze girmişti bile. Evet. ne oldu ? neden buradayım ? burası neresi ? gibi gibik sorular sormamaya karar verdim. Vardı bir açıklaması ama bunu direk sormama gerek yoktu, ilerleyen günlerde öğrenecektim zaten.

Up up up up, beklediğim gibi oldu, troll başlıkların yarısı kadar giblenmeyen bu hikaye , bittiğinde okuyanlar çok üzülmüş olacak, ama geçecek. Çünkü hayat onları bekliyor .

taktan bir sigara ictigini odaya girdigim anda anlamistim, kokusu bile adami tekrar uyutmaya yeterdi. Fazla sigaran var mi dedim. sirtimi mutfak dolabina dayayarak haliya comeldim. Yaktim bana verdigi sigaralardan birini, 2 tane vermisti. Hal ve hareketlerimden fazlasiyla tedirgin olup, sana gecmis olsun, ben yaticam, alperi gondereyim yanina merak ediyodu seni diyip cikti.

Geri donmesi pek uzun surmedi, yalniz gelmisti, verdigi ikinci sigarayi yakmistim bile. Uykum yok, hem konusuruz biraz, sorun olur mu diyip ? yanima comeldi o da. Adin ne dedi Melih, senin adin ne ? dedim. Deniz dedi. Memnun oldum diye ekledim. barmenin yumruguyla bayildigimi haturliyorum sonrasinda ne oldu dedim.

Barmenin yumrugu mu dedi ? sasirdim ters giden bir seyler vardi. Evet o bana yumruk atmisti en son dedim ? o da sasirdi ters giden bir seyler kesinlikle vardi.

Yaptigi saka her ne kadar komik olmasa da yanımda kahkahalar atıyor olması uzun zamandir bana iyi gelen tek şey olmuştu. Barmenle tartistiniz, bir elin bardagi o kadar gibmisti ki bardak kirilip paramparca oldu, obur elinle barmenin bogazini gibiyordun, yumruk atmasaydi oldurecektin onu. bizim cok takildigimiz bir mekandir gibayetci olmamasini istedik. burasi bizim evimiz 6 kisi kaliyorduk eskiden simdi 5 kisiyiz, ben selin alper can ezgi burada kaliyoruz 2 yildir dedi. Sahi Alper kimdi ? merak etmistim iyice. Sevgilisi olmasindi da ne olursa olsundu, Deniz yillar sonra aradigim mutluluk hayat enerjim olmustu bir anda. Sahi alper kim dedim. Erkek arkadasim dedi. Sanssizdim, bu kadar olmamaliydi, birileri benimle alay ediyordu artik. Sabrim tasmisti, sevgilin mi erkek arkadasin mi ? dedim. sesim sert ve sinirli cikmisti. Sigarasindan bir duman alip, karigib demekle yetindi. pek mutlu degildi bu durumdan farketmistim.

Deniz sana aşık oldum ben dedim sigaramın dumanını üflerken. Hiç şaşırmadı hergün bu sözü onlarca kez başka kişilerden duyuyor olmanın verdiği rahatlık vardı üzerinde. Sigarası bitti, bana asık olduguna gercekten inanıyor musun dedi ? Cevap vermedim. Susmuştum. Konuşmak gereksizdi. Başladı anlatmaya, yıllardır bu anı bekliyormuş gibiydi.

Alper dedi. icini cekerek. Cocukluk arkadasim, urladan tanisiyoruz buraya kadar beraber geldik, yillarimiz beraber gecti, beni sevdigini anlamistim ama, bir gun amfide beraber ders calisirken beni opecegi hic aklima gelmemisti. Basta sevmiyordum onu, napiyosun sen de desem, karsilik verip bende opsem hicbirsey degismeyecekti. aslinda cok sey degisti ama verdigim tepkiler herseyin degisecegi gercegini degistirmeyecekti. eve geldigimde deniz artik hicbirsey eskisi gibi olmayacak degil mi dedi, suclu hissediyordu, abartilacak bir olay yoktu ortada, cocukluk arkadasimi beni sevdigi icin uzemezdim dedi. Daha fazla devam etmesine izin veremezdim anlattikca canim aciyacakti cunku, Deniz dedim sadece. Ne var anlaminda yüzüme baktı o da, öpmek istiyordum, daha fazla uzatmanın manası yoktu, yapismistim dudaklarina. bekledigim tepki Denizin imdaaaat diye bagirmasi, alperin uyanip diger gozumu morartmasi ve gecenin bir yarisi sokakta kalacak olmamdi. Olmadı, devam etti, elleriyle yüzümü sıkıca tutmuş bırakma beni dercesine öpüyordu, ellerim belindeydi, sıkıca kavrayıp bırakmak için öpmüyorum dercesine tutmuştum onu. Dudaklarının yumusaklıgi, teninin kokusu, nefesinin sıcaklıgı, hepsi benimleydi, sabah birisi lavaboya gitmek icin uyanana kadar o sekilde devam ettik. uyanan Alper'di. O mutfaga girmeden coktan kalkip masaya iki medeni insan gibi oturmustuk.

Bu geceninde sonuna geldik, yarın sandıkta hepimize iş düşüyor, erken kalkıp erken kalkalım ki, kimse hile hurda yapamadan seçim sonuçlarını gönül rahatlıgıyla inceleyelim. Hadi iyi geceler, devam ederiz kaldigimiz yerden.

Deniz tam karşımda oturuyordu, gözlerimin içine bakıyordu. Beni istiyordu, oysa son 4 saattir sevişiyorduk. Masaya oturalı 10 dk bile olmamıştı daha, koca bir ömür vardı önümüzde bu kadar sabırsız olmamalıydı. Evde kalan herkesin mutfağa gelmiş olduğunu, sarsılınca fark ettim. Dalmıştım, o kadar güzel gözleri vardı ki, bakmamak, dalmamak imkansızdı. Deniz'e ve bana kanka siz hayırdır tarzı şakalar yapıp gülmüşlerdi. Burdan anladığım kadarıyla o da bana bakarak dalmıştı. Alper bu duruma bozulmuş olmalı ki, dostum istersen bir hastaneye gidelim artık ? hem sonra seni evine bırakabilirim dedi. Farkındaydım, diğer insanlar bu kadar aceleci davranmasının sebebini biliyordu, bilmiyormuş gibi yapmak istedim. Deniz bana kahvaltı hazırlayacaktı ama ? acelen varsa şimdi gidebiliriz dedim. Deniz bozuntuya vermedi, aynen kahvaltı yaparız beraber diye düşünmüştüm ben dedi, Alper'in ne kadar sinir olduğunu ölçebilecek bir alet geliştirilmiş olsa, o ölçek patlardı. Deniz, Alper'i hiç sevmemişti alışmıştı sadece, sevse böyle olmazdı, belki hayatları boyunca toplam 4 saat sevişmemişlerdi, belki hiç öpüşmemiş bile olabilirlerdi. Bu beni ilgilendirmiyordu, önemli olan mutfak halısında 4 saat civarı deliler gibi sevişmiş olmamızdı. O artık benimdi, ne zaman istersem onu kollarımda bulabilecektim. Evin diğer mensuplarıyla tanıştım, hepsi çok sıcak kaliteli insanlardı, yani en azından dışardan öyle duruyorlardı. Selin her öğrenci evinde olması gereken crazy girl'dü. Marla'ya benziyordu, Ezgi en küçükleriydi, Can Ezginin kuzeniydi. Hepsini dinledim, hayatlarına ait önemli detaylardan bahsetmişlerdi. Can ee abi sen anlat ne ayaksın manyak mısın değil misin biz dinleyelim, demişti, bu soru bile yeteri kadar samimiydi, yapmacık birisi siz nelerle uğraşıyorsunuz diye sorardı, samimiydi, o yüzden öyle sormaya gerek duymamıştı.

-Bölüm 10-

buradaysak geliyor beyler, elleri gorelim elleri ?

Burada mıyız ?

-Bölüm 10-

Deniz, yıllar önce kaybettiğim ama bir an bile bulmak istemediğim hayat enerjimi, gecenin bir yarısı kollarıma bırakıp sabahında uyumuştu. Can'ın eee abi sen sorusuna, dostum beni boşverin ben bu gün varım yarın yokum demiştim. Öyle de olmuştu, Deniz uyurken telefonuna kendimi kaybedip çıkıp gitmiştim. Bunun tek sebebi evde iyi sigara içen kimsenin olmamasıydı, yerlere atılmış yüzlerce Victory, M&M, Wightstone paketleri canımı fazlasıyla sıkmış, KirmiziMarlboro'ma bir an önce kavuşmak istemiştim.

Yeniden yollardaydım tek başıma, yine sigaram dudaklarımın arasında, hiç bitmeyecekmiş gibi dumanını atmosfere dans ederek salıyordu. Uyanmıştım, artık eskisi kadar çok uyuyamıyordum, Deniz'in bana ne zaman ulaşmaya çalışacağını merak ediyordum. Sıcaklıği ve kokusu hala tejimdeydi, uyurken gözlerinin altından öpeli, henüz 1 saat olmamıştı.

Yürürken bankta sonra gelen okusun diye bırakılmış bir Hürriyet gazetesi gördüm, sahiden, ne kadar uzun zamandır gazete okumuyordum ben diye düsündüm, sayfaları çevirdikçe yaklaşıyordum, yaklaştıkça korkuyordum, istemiyordum ama geliyordu. BORSA FiNANS yazıyordu, en üstte, hiç bahsetmediğim bahsetmekten korktugum hobimdi bu. Hisse senetleri, kazanmak ve batmak, borsa'da hiç bir zaman bir gecede milyoner olamazdınız ama bir gece de batmanız pek mümkündü. En yakın internet kafeye doğru koşuyordum, korktuğum başıma geliyordu, Hesap Bakiyesi: 530.000 $ bu dünyada sahibi olduğum 531. şey Deniz'di. Geriye kalanlarsa dolar bazında maddiyattı. 300.000 $ lık ilk açılışımı yapmıştım 3 saat boyunca ekrana gömülmüş vaziyette bir yandanda kapalı çarşidan telefonla gelecek verileri analiz ediyordum, saat 16.39 da hepsini sattım. 312.000 dolara. Zamanın kavrdıbını bu yüzden sevmiyordum, eğer 16.40 ta satmış olsam 113.000 $ edecekti. Yeniden başlamak istemiyorum diyip. Parayı içe aktarıp, masamın parasını ödeyerek uzaklaştım. Başlamak istemiyordum ama yeniden bağımlısı olmuştum bile.

Telefon numaramı bırakırken hiç aklıma gelmeyen bir şey vardı. Bir hat sahibiydim ama benim telefonum yoktu ? Deniz ulaşmak istemişti belki ama onun özlemini bana taşıyacak bir telefonum yoktu. Telefoncuya girdim, en yeni telefon ne kadar dedm ? 850 lira dedi. Ahahaha telefon dedim dostum bilgisayar degil diye ekledim, o da telefon zaten dedi, Söylediği cihaz iPhone 2G idi beyler, o zamanlar sizin elinizdeki galaxy serisinin yerine samsung corby isimli gibik telefonlar üretiyordu. Aldım. Hattımı taktım 12 tane cevapsiz aramam vardi. Hepsi aynı gün yani bu gün içinde yapılmıştı.

Bir gün geçmeden beni bu kadar özlemesine anlam verememiştim. Hemen aramak istediysem de uygun zamanı beklemeliydim, liseli ergenler gibi aşkım seni seviyorum, ben daha çok seviyorum, hayır ben muhabbetlerini yapabilmek için biraz büyümüştüm .