Öncelikle 18 yaşındayım. Liseli diye önyargı oluşturmayın lütfen bana karşı. içimi dökmek istiyorum biraz. Lise 4 öğrencisiyim. 2 ay sonra lise bitiyor ama üniversite kazanamayacam. Ygs puanım zaten düşük, lys'den de bir beklentim yok. ilerde nasıl bir meslek sahibi olacağım hakkında hiçbir fikrim yok. Bir ilgi alanım yok. Hedefim yok. Yetenekli olduğum hiçbir alan yok. Ne spor, ne sanat, ne dersler.. hiçbir alanda başarılı değilim. Zengin bir aileye de sahip değilim. 65 yaşında beni hiç anlamayan bir babam var. Aylardır konuşmuyoruz zaten aramız bozuk. Beni seven bir insan yok çevremde. Arkadaşlarım var ama dostum yok. Okula gitmek ve sigara almak haricinde evden dışarı çıkmıyorum. Çıktığımda ise sahilde 2 tur atıp geri dönüyorum çünkü yapabileceğim bir faaliyet yok. Evde ise zaten babamla konuşmadığım için odamdan dışarı çıkmıyorum. Asosyal binin tekiyim. ilk defa bir sevgilim olmuştu hayatımda ilk defa aşık olduğumu ve sevildiğimi hissetmiştim 7 ay sürdü ama sonunda o da beni terketti. Başka bir başlıkta anlatmıştım neden ayrıldığımızı, isteyene link atarım. Yani çok bunaldım artık. Belki içinizden "haline şükret pekekent" diyorsunuz ama gerçekten çevremdeki insanların mutlu olduğunu görmek zoruma gidiyor artık. içine kapanık birisi olmayı ben seçmedim. Geleceğim belirsiz. Mutlu olmak için bir sebep yok hayatımda. Belki fazla karamsarım ama şu hayatta kimseye bir faydam dokunmuyor. Hiç kimsenin hayatında önemli değilim. Hiç kimsenin dünyasında bir yer edinemedim. Ölsem bile 2 günde unutulur silinirim dünyadan...