herkesin 'gibiyim hayatı' dediği bi an vardir bu da benim ki..

12 ve ya 13 yaşındayım o zamanlar 'mahalle' kavrdıbının mühim olduğu yıllar. Bi çocuğun en çok uğraştığı şey minecraft degil plaseyle gol atmaya ugrastığı zamanlar. Yaz tatilinin başları 2 hafta oldu tatil olalı tabi olmazsa olmazımız mahalle maçları üst mahallenin kaptanı berkay geldi maçı ertesi günü 4 e aldik. muallaknin almanyadan kuzeni gelcekmiş ertesi günü ona göre ayarladı. Efsaneye göre çocuk Münih yıldızlarda oynuyomus amk cocuk aklı işte herkes kafasinda bişeyler kuruyo. neyse ertesi gün için bizim takim anlaştı herkes sabah 9 da basket sahasında olcak antreman yapicaz bu maçi kaybetme şansımız yok. Bide tuncay şanlıdan gördük herkes siyah uzun kollunun uzerine beyaz kisa kollu giyecek güya 2 renkli forma olcak. bende siyah kazağın uzerıne babamın beyaz kısa kollu atletini giydim. Sabahi zor ettim indim aşağıya sirf gercek antremanlar gibi olsun diye bi tane daha top aldik 2 topla antreman yapcaz. basladik düz koşu ters koşu şınav mekik spora dair ne biliyosak yapiyoz top sürme hareketleri şut antremanları falanlar filanlar hepimizin üzeri kalin yaniyoz saat yaklaşıyo toprak sahaya gidicez bi anda komşunun küçük kızı geldi annen çağıryo acil gel diye .Maca taş catlasın yarım saat var o maçın kurallı gibi saat 4 te başlayip 7 devre 14 te bitmesi lazim neyse eve gittim annem hasta yatiyodu yatakta cabuk dedim söyle elime parayı verdi elektrigin son günü bunu kapanmadan yatır yavrum dedi yalvarır gözlerle kem küm etsemde ciktim evden koşa koşa gidiyorum ama yaz günü üzerimde iki kat giysi var aklim maçta 10 dakka sonra fatura yatırcagim yerin kapıdan girdim nefes nefeseyim yanmışım sıcaktan faturayla parayi adama uzattım makbuzu aldığım gibi geri cikicam kapıdan bi adam girdi bizim takımın kaptanı kaanın babası oda fatura ödemeye gelmiş...
1 ay olmuştu aslında ama tam o an anladim babamın öldüğünü. Hırsımdan beyaz atleti cikarttim attim kaldirimin kenarina. koşmadım geri dönüşte bi baba ne kadar yavaş yürürse o kadar yavaş yürüdüm eve.