sabah kalktığımda serhat dallamasından mesaj vardı. sabahın köründe uyanıp ne gibime mesaj atmış acaba diye açtım.
buluşmamız lazım kalkınca beni ara. böyle yazınca meraklanıp aradımbi tak demedi eve gel hadi bekliyom dedi. gelirken de ekmek almamı söyle, kesin ekmeği bedavaya getirecek onun peşinde diye söylenerek yola çıktım. gittim geçtim balkona bunu bekliyom. merakla sordum
-noldu lan?
+bişey yok be oğlum leylayla konuştuk dün gece
-hay dıbına koyim o nerden çıktı ya ben cevap vermedim sana mı yazmış hemen
+işte o yüzden bana yazdı. bayağı duygusal konuştu seninle tekrar birlikte olmak istediğini kendini affettireceğini söyledi.
serhata da leylaya da inceden uyuz olmuştum. benim arkadaşım karının posta güvercini olmuş öbürü de benle konuşamayıp başka kanaldan girmiş.
fazla düşünmeden yanıtladım.
- söylersin bi ara kafama esince buluşuruz ben zamanı söylerim
yavşak serhat hemen mesaj atmış bana cevabını gösteriyodu iyice tilt oldum muallakye.
leyla da bayağı sevinmiş olacak ki on tane gülücük atmış ne zaman diye yazıyo, dallama da bana mesajı gönderiyo. böyle ilişki mi olur amk diye geçirdim içimden.
atladım tak var gibi tamam 2 gün sonra gelsin. sözleştik işte 2 gün sonra yanlış hatırlamıyosam pazar günü onların sokakta buluşacaktık. büyük ihtimal biraz konuşur gezerdik sağı solu. gereksiz duygusallık olmaz umarım diye dua etmeye başlamıştım bile.

okuyan varsa tek şuku yeterli elimden geldiğince devam edicem?

dur duraksız mutluluk vericiydi ilişkimiz. ta ki ilerleyen vakitlerde bencilliğini ve basit saçma sapan yalanlarını yakalayana dek.
fazla dayanamadım buna klişe olucak belki ama bana yalan söyleyen arkamdan daha neler çeviriyodur diye düşünüp uzatmadan ayrılık mesajını çaktım. o zaman mesaj atıp ayrılıyoduk, arayıp konuşmak hele yüzyüze konuşmak imkansızdı. beynimizi gibiyim.
ayrıldıktan sonra kafam bi süre rahatlamış mis gibi olmuştum, konuşmadık uzun bi süre tamamen bitti diye düşünmüştüm, zaten pek uzun süreceğini düşünmüyodum.
bu rahatlık çok uzun süremezdi zaten.
akşam sahilde vakit öldürürken ailesiyle gördüm leylayı, gezintiye çıkmışlar bizde serhat denen dallamayla züt büyütüyoduk işte bankın birinde. gördü beni salakça bi gülümsedi anne babasından gizli gizli döndü önüne, benim için klişe bi sahneydi bi anlam ifade etmiyodu.
neyse biz fazla durmadık zaten evlere kaçtık, eve gider gitmez tak diye mesaj geldi. özlemişim.
bi tak yazmadım çünkü yazarsam muhabbet uzayacaktı böyle şeylere katlanamam deyip telefonu attım kenara uyudum.

bunu ilk kez tam anlamıyla hissettiğim de rahatlamış tamamen hafiflemiştim, yüzümdeki bin gülümsemeyle bayağı iyi görünüyodum sanırım.

lise 1 bitmiş o yaz tanışmıştım onunla, ortak bi arkadaşımız aracı olmuştu. gerçi hep öyle oluyodu o zamanlar bende o akımauydum işte.
ilk zamanlarda pek giblememiştim boş olarak zaman geçirmelik olarak görüyodum bu ilişkiyi. ardından bi dünya olay gelişti ve aptal gibi sevmeye başladım onu.
şimdi böyle yazarken bile kendimi aptalmış gibi hissettim, gibi değil aptaldım.
zaman geçtikçe Leylaya daha da bağlanıyo ve daha da kendimi kaybediyodum.
bunun farkında bilincinde değildim çünkü mutlu ve keyifliydim.
çevremde ki herkese benden daha iyi davranıyo adeta mutluluk saçıyodu, hep farklı fikirlerle karşıma geçip aklımı çeliyodu.
sürekli heyecanlı değişik keyif veren şeyler yapıyoduk, yaş 17 ne keyif verebilirdi ki zaten dıbına koyim.