bunu ilk kez tam anlamıyla hissettiğim de rahatlamış tamamen hafiflemiştim, yüzümdeki bin gülümsemeyle bayağı iyi görünüyodum sanırım.

lise 1 bitmiş o yaz tanışmıştım onunla, ortak bi arkadaşımız aracı olmuştu. gerçi hep öyle oluyodu o zamanlar bende o akımauydum işte.
ilk zamanlarda pek giblememiştim boş olarak zaman geçirmelik olarak görüyodum bu ilişkiyi. ardından bi dünya olay gelişti ve aptal gibi sevmeye başladım onu.
şimdi böyle yazarken bile kendimi aptalmış gibi hissettim, gibi değil aptaldım.
zaman geçtikçe Leylaya daha da bağlanıyo ve daha da kendimi kaybediyodum.
bunun farkında bilincinde değildim çünkü mutlu ve keyifliydim.
çevremde ki herkese benden daha iyi davranıyo adeta mutluluk saçıyodu, hep farklı fikirlerle karşıma geçip aklımı çeliyodu.
sürekli heyecanlı değişik keyif veren şeyler yapıyoduk, yaş 17 ne keyif verebilirdi ki zaten dıbına koyim.

dur duraksız mutluluk vericiydi ilişkimiz. ta ki ilerleyen vakitlerde bencilliğini ve basit saçma sapan yalanlarını yakalayana dek.
fazla dayanamadım buna klişe olucak belki ama bana yalan söyleyen arkamdan daha neler çeviriyodur diye düşünüp uzatmadan ayrılık mesajını çaktım. o zaman mesaj atıp ayrılıyoduk, arayıp konuşmak hele yüzyüze konuşmak imkansızdı. beynimizi gibiyim.
ayrıldıktan sonra kafam bi süre rahatlamış mis gibi olmuştum, konuşmadık uzun bi süre tamamen bitti diye düşünmüştüm, zaten pek uzun süreceğini düşünmüyodum.
bu rahatlık çok uzun süremezdi zaten.
akşam sahilde vakit öldürürken ailesiyle gördüm leylayı, gezintiye çıkmışlar bizde serhat denen dallamayla züt büyütüyoduk işte bankın birinde. gördü beni salakça bi gülümsedi anne babasından gizli gizli döndü önüne, benim için klişe bi sahneydi bi anlam ifade etmiyodu.
neyse biz fazla durmadık zaten evlere kaçtık, eve gider gitmez tak diye mesaj geldi. özlemişim.
bi tak yazmadım çünkü yazarsam muhabbet uzayacaktı böyle şeylere katlanamam deyip telefonu attım kenara uyudum.

okuyan varsa tek şuku yeterli elimden geldiğince devam edicem?

sabah kalktığımda serhat dallamasından mesaj vardı. sabahın köründe uyanıp ne gibime mesaj atmış acaba diye açtım.
buluşmamız lazım kalkınca beni ara. böyle yazınca meraklanıp aradımbi tak demedi eve gel hadi bekliyom dedi. gelirken de ekmek almamı söyle, kesin ekmeği bedavaya getirecek onun peşinde diye söylenerek yola çıktım. gittim geçtim balkona bunu bekliyom. merakla sordum
-noldu lan?
+bişey yok be oğlum leylayla konuştuk dün gece
-hay dıbına koyim o nerden çıktı ya ben cevap vermedim sana mı yazmış hemen
+işte o yüzden bana yazdı. bayağı duygusal konuştu seninle tekrar birlikte olmak istediğini kendini affettireceğini söyledi.
serhata da leylaya da inceden uyuz olmuştum. benim arkadaşım karının posta güvercini olmuş öbürü de benle konuşamayıp başka kanaldan girmiş.
fazla düşünmeden yanıtladım.
- söylersin bi ara kafama esince buluşuruz ben zamanı söylerim
yavşak serhat hemen mesaj atmış bana cevabını gösteriyodu iyice tilt oldum muallakye.
leyla da bayağı sevinmiş olacak ki on tane gülücük atmış ne zaman diye yazıyo, dallama da bana mesajı gönderiyo. böyle ilişki mi olur amk diye geçirdim içimden.
atladım tak var gibi tamam 2 gün sonra gelsin. sözleştik işte 2 gün sonra yanlış hatırlamıyosam pazar günü onların sokakta buluşacaktık. büyük ihtimal biraz konuşur gezerdik sağı solu. gereksiz duygusallık olmaz umarım diye dua etmeye başlamıştım bile.

dükkanda biraz oyalanıp 8 gibi eve geçicem oradan devam etmeyi düşünüyorum, belki o ana dek okuyan olur

biraz yazıp devam edicem umarım katılım olur havaya konuşmuş olmam

her neyse işte gün geldiğinde giyindim leş gibi kokmamak adına parfümü sıktım çıktım evden yürüdüm yavaş yavaş çağırdığı yere. bizim buralarda sakin güzel yemyeşil bi park vardı orada buluşacaktık. park güzeldi de küfür etmekten bunları düşünecek pek vaktim olmadı. serhat belamı gibtin ne gerek vardı şimdi bunlara mal diye söylenerek vardım leylaya. soğukça bi naber deyip çöktüm yanına, içimden bunun geldiğine bile şükretmeliydi aslında. böyle şeyler beni fazlasıyla kasıyo ve üzüyo.
+iyi işte seni gördüğüme çok sevindim hiç gelmeyeceksin diye korkmuştum
-hee neyse konuya geçelim mi
böyle ansızın soğuk cevap verince leylanın ifadesi değişmişti. vardı böyle aptallıkları pek takılmadım.
+bana bi şans daha ver seni seviyorum ve sana her zaman doğruyu söyleyeceğime söz veriyorum biz olalım bana yeter.
-bu kadar kolay olabiliyo mu sence?
ne kadar aptalca bişey söylemişim amk affet yada affetme işte ne diye edebiyat parçalıyosun ki. aslında affetmek içimden gelmiyodu ama biraz bende özlemiş gibiydim. vicdan mı desem mallık mı desem ağır bastı ve herkes ikinci bi şansı hak eder dedim kendime.

öyle hemen evet demeyecektim tabi. niyetim biraz süründürüp az da olsa bi kaç şey söylemesini izleyecektim. ilk başta kurduğu cümlelerden farklı bişey söylemedi yaratıcılığını gibim deyip bundan vazgeçtim. onu affettiğimi söyledim boynuma sarıldı öptü bende onu öptüm daha doğrusu karşılık verdim işte. etrafın söylediklerine pek takılan biri değilim ama yaşlı teyzeler bizi kesiyodu yan taraftan ahlak zabıtası gibi. rahatsız olmayalım şimdi diye kalktık gittik oradan saçma sapan sokaklarda biraz turladık ardından evine bıraktım. barışmış tekrar birlikte olmuştuk ama yanında 10 saat duracak değildim dıbına koyim içim sıkılıyo duygusallıktan. leyla da bayılıyo böyle şeylere niyeyse.
oradan çıkınca dallama serhatlara gittim, hayvan noldu lan ne konuştunuz diye böğürerek açtı kapıyı. bu heyecan niyeyse onu çözemedim.
-nolcak barıştık işte yeniden birlikteyiz. bende az muallak değilim içimde bi heves varmış boşa kıvranıyomuşum.
+seviyodunuz işte oğlum birbirinizi tekrar mutlu olun. ileride leylanın tüm neşemi ve özgüvenimi gibeceğini bilseydik dallama bile bu cümleden nefret ederdi heralde.

kısa kısa her gün konuşup buluşuyoduk leylayla. içimde beslediğim öfke bitmiş yerini mutluluk ve sevgiye bırakmıştı. içten içe düzeldiğini ve değiştini hissediyodum, artık beni sevdiğine ve bana ait olduğuna inanıyodum. maldı falan ama seviyodum neticede. okulların açılmasına az bi zaman kalmıştı ve o zamanı değerlendirip bi kaç kez evinden uzaklaştırıp gezdirdim onu. baba korkusu ve eve yakınlık önemliydi onun için, sanki bi tak olacak olsa evin önünde olmayacaktı, kafa işte. okullar açıldı öyle çok matah bişey yok, her gün karga takunu yemeden erkenden buluşup kahvaltı ederdik sonra okula geçiyoduk. tenefüste falan buluşmak bana göre değildi, zaten okula geldiğimde 2-3 ders aralıksız uyurdum. eğer uyumasam bile bu kadar yan yana olup sık boğaz olmanın anlamı yoktu. cıvıklığı pek sevmiyodum. öğle araları buluşup yemek yerdik bazen, okul çıkışında da sahile inerdik. bizim okul sahile 150-200 metre kadardı. orada oturur öpüşür koklaşırdık ara sıra. sonra onu sokaklarda geze geze eve bırakırdım. benim evimde okula ve sahile çok uzaktır, her şey güzelken bile şimdi çıksam eve kaç dakikada giderim acaba hesabına giriyodum.

kimse yok mu amk

böyle geçerdi vaktimiz kısacası monotona binmişti ama benim pek şikayetçi olduğum söylenemez. benim için sosyal hayat yorucu ve ekstradan sıkıntılı işlerdi. git gellerimiz kavgalarımızla tamı tdıbına 1 buçuk yıl böyle sürdü. lise üçün ikinci dönemiydi kavgalarımız sıklaşmış leyla tamamen kafayı yemiş bi haldeydi, yada ben ne yapmaya ne anlatmaya çalıştığını anlamıyodum. zamanla düzenli ilişkiler denen şeyde takluklar olduğuna şahit oluyodum işte. kavgalarımız artmış tartışma boyutundan sinir krizlerine küfürleşmelere kadar çıkmıştı, zırt pırt ayrılıp barışıyoduk. beni de kendine benzetmiş böyle şeylerde duygusallaşmaya başlamıştım. sinirim geçtikten boş boş oturur bi sigara yakar olmuştum, dakikalarca öyle kalırdım sonra soğuk bi sarılmanın ardından eve giderdik. artık onu bırakmaya bile ayaklarım gitmiyodu, benden uzaklaştığını en yakından izliyodum. neden diye soruyodum hep kendime ama bi türlü sebebini bulamıyodum. sevgimden gözüp kör olmuştu belki de.

ben makara kukara yapıp düşündüğü veya üzüldüğü şeyi belli etmeyen bi insanım. hiç birinden kurtulamayıp kafayı yiyicek gibi olsam bile ağzımı açmam. bu sıralarda can sıkıntısına sınıftakilere daha çok takılmaya başladım, oturup 2 kelime etmediğim insanla bütün öğlen veya okuldan sonra takılır sohbet eder oldum. leylayla okul çıkışları bile bi araya gelmiyoduk artık, bırak tatil günlerini sadece sabahları fırsat olursa görüyodum yüzünü. arkadaşlarla akşam buluşup bira yapardık mahallede yada evde boş boş oturur sabahlara kadar tv izlerdim. her birinin tek anlamı kendime bu durumu gerçekten sıkıntı yapmıştım. ilk nerden aklıma girdi bilmiyorum ama beni artık sevmediğini ciddi ciddi düşünmeye başlamıştım. sınıftan sürekli konuştuğum ilgilendiğim bi kız vardı adı selin.
seline hiç kötü gözle bakmamıştım, benimle ilgilenip adeta üstüme düşüyodu, sınav tarihlerini notlarını bana mesajla atıyodu. hatta sabahları günaydın mesajımı bile ekgib etmemeye başlamıştı. leyladan göremediğim ilgiyi yıllarca burnumun dibinde olan birinden bi anda görmek çok hoşuma gitmişti.

selin git gide bana daha fazla yakınlaşırken leyla benden git gide uzaklaşıyodu. leylayla konuşmanın artık sırası gelmişti nerdeyse 3 aydır böyle saçma sapan gidiyodu ilişkimiz ara sıra canım cicimler ardından hemen kavgaya gürültüye bağlıyoduk, sinirli asabi bi yapım vardı ama gerçekten artık sinirlenmez kızmaz olmuştum söylediklerine, kaşarlanmıştım.
çıkışta bekle beni diye yazdım son derste, işim var daha sonra yazdı. ne işin olabilirdi ki?
az bekle uzun sürmez zaten diye ikinci mesajı çaktım tamam yazdı sadece ne bi gülücük ne bi başka söz.
buz gibiydi leyla buz.
çıkışta arka kapıda bekledim ve oradan direk sahile indik. yol boyunca hiç konuşmadık. her zaman oturduğumuz yere oturup sigaramı yaktım. 2 derstir sigara içmemiştim kafam açıldı çekince.
leylanın asık suratına dönüp
-neden böyle? dedim
+bişey yok sadece aramıza bi soğukluk girdi
-bende bunun nedenini soruyodum zaten
+gerçekten anlatıcam umarım hak verirsin
cevap vermeyerek anlatmasını bekledim.
benim çok sevdiğim bi teyzem var şuan akciğer kanseri ve durumu hiç iyi değil. beni yanına çağırıyo sürekli daha sadece 1 kez gidebildim. onu çok seviyorum beni küçükken o büyüttü ve üzerimde çok emeği var. kendi kafamda hep kuruyorum ama sana söylemedim, seni de üzmek istemedim.
-böyle bişey söylenmez mi leyla ne saçmalıyosun sen, ben hep senin yanındayım.
sağlık durumuydu ve yanında olmam gerekiyodu gerçekten, neden anlatmadığına dair hiç bi fikir elde edememiştim pek aslında. çünkü insan böyle bişeyi neden paylaşmaz ki amk ayıp mı?

neyse kalanına daha sonra devam edicem zaten okuyan eden yok. daha sonra girer bakarım

sürekli teyzesinden bahseder olmuştu, bunu söylediği günden beri her gün aynı konu konuşulur kendi kendine sinirlenir deli gibi bağırırdı bana. hastalık diye ses etmezdim, eften püften bahaneler bulur bana patlardı bi şekilde her şey.
hiç anlam veremediğim şekilde yeni yeni arkadaşlar edindi, benden boşluk buldukça telefona sarıldı. onun bu halini gördüğümde aklımda bişeyler canlanmıştı ama konduramamıştım. eğer gerçek değilse bide çenesini çekemezdim dıbına koyim.
ben leyladan uzaklaştıkça selin bana daha da yakın oldu, seviyesini her zaman korudu ama hep yakın oldu.

beyler devam ediyorum en geç bu akşam noktayı koyarım gibi geliyo. zaten pek okuyan kimse olmadığı için kısa kesicem

ben seline hiç durumu anlatmamıştım ama kız işte amk anlamış olacak ki ara sıra soruyo bende konuyu kapatıyodum. çünkü birinin bu denli değişmesi hiç kimse için doğru bişey çağrıştırmıyodu.
sabah leylayla buluşmuyoduk artık, her ne alakaysa ben sabah sigaramı yakmış uykulu şekilde okula giderken yolumun hemen üstünde leyla beni bekliyodu.
onun eviyle bu yolun alakası yoktu, görünce şaşırdım çünkü ondan bunu beklemezdim. şaşırdım ama sevindiğim pek söylenemez, hani gibtir edemeyip katlanmak zorunda kaldığınız bi insan olur ya, onu görünce öyle bi ifade oluştu yüzümde.
-günaydın
+günaydın hayret sabahları buluşmuyoduk bu nerden çıktı
-içimden seni görmek geldi beraber kahvaltı ederiz diye düşündüm
vereceğim cevap hayırdı çünkü yine bişeyler saçmalıcak ve kavga edecektik, günün böyle başlamasını istemezdim.
+boşver geç kalırız okula gidelim zaten canımda istemiyo
-sanki ders dinleyeceksin yine uyuyacaksın gel işte
+tamam o zaman kahvaltı etmeyelim parkta otururuz
okulun yakınında ki parka gittik oturduk sabah sabah.
amk deli etti beni yine mal mal telefona bakıp duruyodu, işkillenmekte haklıydım deli gibi yapıyodu kendini. bişey saklamaya çalışıyodu ama belli ediyodu apaçık.

+versene şu telefonunu bişeylere bakıcam
adetim değildir hiç ama kaşınıyodu dıbına koyim zorla böyle bi fikri aklıma işledi
-neden ya ne alaka şimdi
saçma sapan celallendi. bişey olmasa bile varmış hissi veriyodu bu bana.
sen benden mi şüpheleniyosun güvenmiyosun bana telefonda ne olabilir diye bağırıp durdu sabah sabah.
tek kelime etmeden dinledim onu yüzüne uzun uzun baktım. artık o sevdiğim inandığın kızın yerinde başkası vardı. ifadesinden bile belliydi bu ilişkinin sevgi olmadığı, olsa olsa bi alışkanlıktan başka bişey değildi.

ordan kalktım arkama bile bakmadan hızlı hızlı bi sigara daha içip okula girdim. suratım tak gibi olacak ki selin günaydın bile demeden direkt noldu dedi.
+çok uykuluyum sonra konuşalım mı
-tamam sen nasıl istersen
nasıl bu kadar soğukkanlı olabiliyodu şaşırıyodum. kafayı koyduğum gibi aralıksız 2 dersi devirmişim. sınıftaki dedikoducuların gürültüleriyle uyandım. bu arada bizim sınıf 19 kişiydi 6sı erkek gerisi kız. sonra 18 oldu lavuğun birini dövdüm başka şubeye geçti. neyse o binin konuyla alakası yok. gelmiş benim sıramın orda konuşuyolar, uyanınca tak mu var burda gidin başka yere diye çıkıştım ama uyanmıştım. tadım kaçtı bu duruma biraz çıkıp duvarın orda bi sigara ateşledim. sigaramı içerken selinle konuşacağım aklıma geldi.
dönünce yine ders vardı yanından geçerken tenefüsü bekle deyip yerime oturdum.
tenefüste hoca gidince millet dağılınca hemen yanıma çağırdım. naber napıyosun faslından sonra artık anlatsana diye çıkıştı.
+bişey yok ya her zaman ki gibi işte yine saçma sapan şeylerden kavga ettik beynimi yedi daha okula gelirken.
-neden böyle yapıyo ki
+bilmiyom şaşırmış artık. bu arada sabahları buluşmuyoduk bu sabah kendiliğinden beni yolda beklemiş.
-aa deyip güldü sadece.
bu selinle de aramda bişey varmış gibi trip yiyodum bazen dıbına koyim. neden ne konudan trip attığını hayatta anlamazdım.
selin garipti ve aşırı sakin bi insandı, en delirmesi gereken anda oturur beklerdi.

okuldan sonra yine leylayla buluşacaktım, telefona kafayı takmıştım artık. o telefonda ve sabah gelişinde bi taklar yediği çok belliydi ama fırsat bulamıyordum açığını yakalamak için. benden deli gibi kaçıyodu. o gün ne kadar ısrar etsem de işi olduğunu ve hemen gidiceğini söyledi. okul çıkışı izleyecektim onu, kafaya koydum.
çıkış zili çaldıktan sonra beklemeye başladım. biz okulun ek binasında tek katlı bölmedeydik o da ana binada. biz kümes derdik tek katlı yere. kümesin son merdiveninde beklemeye başladım. ne kadar bakınsa da beni göremezdi. çıktı bende kimseye takılmadan koyuldum peşine. az ileride mal arkadaşlarıyla bi kaç dakika konuştu bende o arada geride kalıp sigaramı içtim. sonra devam etti hızlı hızlı yürümeye sanki bi yere yetişiyo amk delisi diye söylene söylene ilerledim. ben her adımımda kafamda yapbozun parçalarını kuruyodum, bu kesinlikle bi taklar çeviriyodu telefonu saklaması benden kaçması hiç mantıklı değildi.