hayatta silik bir insan olmanın verdiği burukluk

içim yanıyor dostlar, hayatta o kadar silik biriyim ki yolda bir köşede ölüp gitsem kimsenin umrunda bile olmayacak. elimden tutacak bir dostum bile yok, o kadar yalnızım ki tek sosyal aktivitem bu sözlükte yazıp birazcık olsun moral depolamak. neden kimseyle arkadaşlık kuramıyorum? neden kimse yaklaşmıyor bana? neden bu kadar sıkıcı, dikkat çekmeyen biriyim?

elim ayağım tuttuğu halde neden ben sokaklarda yürüyemiyorum, neden sıcak yaz günleri herkes dışarıda gezip tozarken ben evin içinde dört duvar arasında yalnızlığımla boğuşuyorum?

neden herkes geceleri kafası rahat mışıl mışıl uyurken, ben yorganın altında usul usul ağlıyorum?

kahroluyorum dostlar. bu hayat nereye kadar böyle sürüp gidecek?

artık dayanamıyorum...

yalnızlık, ilgisizlik ve sevgisizlik... daha hayata başlarken bu kavramlarla tanıştım, nasıl normal bir insan olabilirim?

bir gün güneş benim de üzerime doğar mı acaba?

o kadar silik bir karakterim ki bu sözlükte bile dikkat çekemiyorum.

@4 olsun panpa zaten beni giben gibmiş... başkaları gibilmekten zevk alır, bana bu bile acı veriyor.

@7 gücüm yok, eridim tükendim

@9 umarım uyurken nefesim kesilir ve bu ızdırap son bulur

@16 video açılmıyor

@17 sağol panpa

@20 sen şimdi dostluk ayağına gazozuma hap da atarsın *

@23 yaşım 23, beni en çok da bu durum üzüyor. artık 30'da doğru gidiyorum ama yaşıtlarımdan çok geride kaldım, hayatta hiçbir tecrübe edinemedim. okulda sürekli aşağıladığınız, hor gördüğünüz insanları işte bu hale getiriyorsunuz, biraz ders alın bu gibi örneklerden.

dövün, hakaret edin, ondan sonra bu insanlar kendi canlarına kıydığında yalandan "çok üzüldüm" diye ikiyüzlülük yapın.

bütün insanlar aynı ve ben insanlardan nefret ediyorum.

keşke yok olup gitsem, artık toprağa karışmak istiyorum.

@24 zaten her türlü hastalık çıkmaya başladı bende... ergenlik yıllarımdan beri asosyal bir yaşantı sürüyorum. yaşantımı değiştirmek istiyorum ama elimden tutan kimse yok? ne yapacağım ben?

yardım çağrılarıma kimse kulak asmıyor!

@31, @32: okuyorum ve 1 ay sonra finallerim var ama ruh halim özellikle geceleri o kadar kötü oluyor ki hiç çalışamıyorum, bu durumda okulu da gibip atmaktan korkuyorum. aslında okulda eskiye oranla daha iyi durumdayım, en azından konuşabildiğim 1 - 2 arkadaş var ama eve gelince gene yapayalnızım. haftasonları çıkıp dolaşacağım, eğleneceğim, ne bileyim bir kafeye oturup bir şeyler içeceğim, sohbet edeceğim kimsem yok, hele okul kapanınca tatillerde haftalarca evden çıkmadığım oluyor.

hayatımı değiştirmeyi çok istiyorum ama bu gibtirtaktan kasabada eski yüzleri görmekten sıkıldım, hiçbirini sevmiyorum, bana hep o eski acı günlerimi hatırlatıyorlar.

@34 harika bir film bu en yakın zamanda izleyeceğim dostum