Bazı insanlar her şeyden nefret ederler. Hayalleri alaca karanlıkta uluyan bir kurt gibi hiddetli ve soğukkanlıdır. Işığı görmek istemezler. Yalnızca her şeyin yanıp kül olmasını isterler.

Bazıları ise yalnızca ışığı görmek ister. Her şey için huzurlu, parlak ve aydınlık olan bir gelecek isterler. Karanlıktan nefret ederler. Yalnızca her şeyin yolunda gitmesini isterler.

Bazıları içine ağlar karşılaştıkları durumlar karşısında. Kaybedecek hiçbir şeyleri kalmadıkları için.

Bazıları da haykırmak ister yaşadığı mutlulukları. Onları mutlu eden şeylere sımsıkı tutunurlar.

Herkes için farklıdır hayat. Hiç kimse düşünemez bir başkasının aklından geçenleri, hayallerini, farklılıklarını, değer verdiklerini.

Herkes yaşamaya devam eder.

Herkes sessizdir bu hayatta.

Son nefesinde fark eder ancak.

Bağırmak ister, geri dönmek ister, tekrar nefret etmek, tekrar huzurlu hissetmek, tekrar karanlıkta olmak, tekrar aydınlığa koşmak..

Sessizlikte yankılanan bu nefeste, yeniden uyanır yeni bir güne. Gözlerini açar ve tebessüm eder.