hayatta kimse kimseye böyle bir dost kazığı

adam ezel beyler

rezrvet yaz okuyum

ananı dost kazığıyla gibtim ;)

kardeşlerim, kimse dinlemese de anlatacağım bu öyküyü. yeter artık, sadece samimi arkadaşlarıma, dostlarıma anlatmaktan bıktım. bilinsin istiyorum olabilecek en fazla kişi tarafından

başla panpa dertleşecek adam arıyorum bari dinliyim amk

beyler benim değil, babamın başına gelenleri anlatıyorum. yıl, memleket, çalıştığı şirket tüm adları vereceğim, kişi adları hariç. ve uzatmayacağım diğer panpalar gibi, beklemeden full anlatacağım tek bir nefeste

@5 devrik cümleyle de başladın, iyice esrarengiz oldu moruk... yalnız sonunu getiremezsen giberler ebeni haberin olsun. ayrıca öyle bir durumda birinç.

@1 amk kimse dinlemese de anlatacam diye başlayın sonra 20 sayfa up bekleyin. bidaha hikaye okuyanı gibsinler.

beyler babam 45'lidir, ben doğduğumda 40 yaşında yani adam. 29 yaşında evlenmiş annemle ve vefat eden bir ablam var daha ben görmeden. sonrasında da annemin ciddi sağlık sorunları olduğu için ben doğduğumda bayağı bir yol katetmiş yani peder, neyse. bunu neden söylüyorum, çünkü emeklilik yaşına geldiğinde ben de ilkokulu yeni bitirmiştim, anadolu lisesi sınavları olmuştu. benim puan galatasaray lisesini de tutuyordu, ama ne gönderecek paraları, ne de bu hasrete dayanacak güçleri yoktu, sağlık olsun. ben de içel anadolu lisesinde 7 yıl okudum ve çok dost biriktirdim, sizden iyi olmasın

neyse, sınav sonucu belli olmuş, o sırada biz de tatildeyiz taşucu'nda. bilenler bilir uzanlar'ın satın aldığı, o dönem kamu iştiraki olan Çukurova Elektrik'in yazlık dinlenme siteleri vardı Taşucu'nda ve personel dönemlik 2 hafta kalırdı apart dairelerde. Annem de, ömrü uzun olsun, çok öngörülü, sezgileri güçlü bir kadın olduğundan; bu sene gitmeyelim izin de alma sen, dedi babama. çünkü uzun süredir işten çıkarmalar devam ediyordu ÇE'de (bundan sonra çukurova elektrik a.ş.ye bunu diycem) ve babamlar mesaide bir şey yapmıyordu, Uzanlar satın aldığından beri. Uzanlar diyoruz, ÇE diyoruz inşalla zütümüze girmez

babam da her zaman ki rahatlığıyla, bir şey olmaz, beni çıkarmazlar emekliliğime 3 ay kaldı zaten, modundaydı. kendi durumunda 1 arkadaşı daha vardı, önceden çıkarılanlar hariç ve adana ÇE'de de 7 kişi bu durumdaydı. öncesinde çıkarılan ve 20 yıldan uzun süredir çalışan arkadaşları da zaten bi iki aylık prim yatırıp emekli olmuştu. ama işin civcivli kısmı bu değildi panpalar, konuyu oraya getiriyorum şimdi

araya hiç dinliyor musunuz beyler entry'si sokmadan devam ediyorum: bilirsiniz işçiler SSK'dan emekli olur, her ay gelir vergisi dışında burası için de bir kesinti olur ve sonrasında bu emekli ikramiyesi ve maaşı şeklinde geri döner. babamların şirketindeki sendika da farklı bir yapıdaydı ve bugünkü bireysel emeklilik şirketleri gibi aylık fon kesintisi yapıyordu, yani ikinci bir emeklilik gibi düşünün, ve emekli olduğunuzda buradan da toplu bir para alıyordunuz

bu fon da, işçilerin daha doğrusu kendi aralarından seçtikleri sendika temsilcilerinin yönetiminde ve idaresinde olduğundan aslında Uzanlar'ın ilişme, het höt etme hakkı yoktu.ama yine de ne olur ne olmaz, Uzanlar zaten burayı kapattırmaya, iş göremez raporu almaya çalışıyorlar ÇE için, o nedenle bu fonu artık dağıtalım; kimin ne birikmişi varsa alsın, çalışanlar da emekliliği beklemeden ne verdiyse alsın şeklinde bir karar alıyorlar. dananın kuyruğunun koptuğu yer burası zaten beyler

nasıl gidiyor beyler? karışık anlatıyor olabilirim kusura kalmayın, anlaşılmayan yerlerin üzerinden geçerim sonra isterseniz. 16 sene geçti mevzuunun üzerinden ama bendeki doluluk aynı vaziyet... sıkıntı ondandır

sonuçta uzanmı gibti devletmi onu bi de

anlat panapa

güzel güzel dewvam et

rizörvt

nerede kalmıştık amk, heh babam diyordum, yıllık iznini aldı annemi dinlemeyip, ve biz Taşucu'na yollandık 2 haftalık tatil için. sonra aile dostumuz tanıdıklar da geldi bir günlüğüne yanımıza, kadın müjdeli haberi de getirmişti, birinci anadolu lisesini de kazanmıştım, mutluyduk amk, ben ailem seviniyor diye daha da mutlu oluyordum. her zaman da yaklaşımım buydu panpalar, reklam kokan hareketler bunlar diyebilirsiniz ama öyleydik. ufaklığımdan itibaren, ne başka çocuklar ya da kardeşim gibi "şunu alın, bunu isterim" demedim, çünkü bizimkiler her zaman için beni özgür, serbest bırakmışlardı, mahalle maçına gider, gece dönerdik, benden büyük abiler laf işitirdi ebeveynlerinden. bizimkiler sadece nerede kaldın oğlum, acıkmadın mı daha derlerdi, yaş daha 6, 7 amk.. neyse, bu nedenle ben de olgun davranmayı artık bir görev mi bildim nedir, onları mutlu etmek için bir şeyler yaptım hep, hala da öyleyiz belki bilmiyorum. bununla çok da gurur duymuyorum, çünkü herkes kendisi için yaşamalı binler