hayatta kalmalı hikaye anlatıyorum

gençlere destek sen devam et toptan okuruz bi ara.

sen ne diyosun amk?

gibtir git liseli

fuatı görmüş bi deo ç.

walking deade özenmiş liseli hayalgücünü gibeyimo ç

başlığa giren olursa diye yazıyorum tutmadı bende yazmayı bıraktım

up up up up up

Reserved

tekrar up

apupapupapup

ara verince okuyanlarda kaçmış upupupup

uplamaya devam upupupu

o kadar yazdık okuyan yokmu up

fuat gittikten sonra etrafa bakıyordum. hala kimseyi görememiştim. gerçekten endişeleniyordum. ileride bir zombi grubuyla karşılaşmaktan korkuyordum. saatime baktım ve fuat gideli 5 dakika olmuştu. saklandığım yerden çıktım. karakola doğru ufak adımlarla dikkatli bir şekilde gittim. bu sırada içeriden bir silah sesi geldi. içeri girmeyi düşündüm ancak cesaret edemedim. biraz daha bekledim. bu sırada bir araba sesi geldi ve hemen duvara siper aldım. sesin karakoldan geldiğini fark ettim. tam çıkacekken araba yanımdan geçti ve fuat'ın bana saklan dediği yere gitti. hemen arabaya doğru koştum. fuat'ın beni görmesini sağladım. fuat camı açtı ve "motoru bagaja koymalıyız. ihtiyacımız olabilir." dedi ve arabadan çıktı.

motorun bağlı olduğu zinciri anahtarı ile açtım. motora oturdum ve anahtarı taktım. tam çalıştıracakken uzaktan bir ses duydum. fuat aniden yere çömeldi. bende motoru duvara dayadım ve yanına oturdum. sesin geldiği noktaya kendini göstermeden baktı. ateş bize edilmemişti. fuat "motoru çalıştırmadan yavaşça ilerleticez. sesten uzaklaştığımızda motoru çalıştırıcaz ve gideceğiz." dedi. bir şey demedim. patron oydu. dediğini yaptım ve kalktım. motorun sağ tarafına geçtim. yavaşça ilerletirken fuat'da etrafa göz kulak oluyordu. cadde başına geldiğimizde "çalıştırabiliriz." dedi. motora oturdum ve kontağı çevirdim. çalıştıktan sonra hemen fuat arkaya oturdu. hızlı bir şekilde sürmeye başladım. etraf bomboşdu. sokaklara kaçamak bakışlar atıyordum ancak hiç bir zombi göremedim. bu beni tedirgin ediyordu. parka gittiğimizde tam kapısında bir zombi vardı. aniden durdum. fuat birşey demeden indi ve kafasına bıçağı sert bir şekilde sapladı ve geri çekti. ilk "zombi nasıl öldürülür?" dersimi de almıştım. fuat geri bindi ve hızlı bir şekilde parkın diğer kapısına sürdüm. fuat "burada dur ve saklan. ben karakola gidicem. 20 dakika içinde gelirim." dedi. "20 dakika içinde gelmezsen ne yapayım?" dedim. biraz düşündü. "eve dön. yarına kadar bekle. gelmezsem çık ve başının taka sarmamasını sağla" dedi ve hızlı adımlarla karakola gitti.

alabileceğim her şeyi aldıktan sonra fuat'a haber verdim. tamam dedi ve elime bir tabanca verdi. silaha bakıp "nişan almayı babanın öğrettiği gibi al. ancak bu silah çok geri tepiyor. yüzüne gelmemesine dikkat et. bir kaç atıştan sonra alışacaksın." dedi. tedirgin bir şekilde kafa salladıktan sonra dikkatlice kapıyı açtı. yukarı kata kaçamak bir bakış atıp hemen ardından aşağı kata baktı. bana gelmemi işaret etti. merdivenleri yavaş yavaş geçtikten sonra apartmanın önündeydik. fuat'a dönüp "yürümek yerine motorla gitsek? hem daha hızlı ve bildiğin gibi iyi kullanıyorum" dedim. "anahtarları almak için tekrar yukarı mı çıkıcaksın" diye sordu. cebimden anahtarları çıkarıp gösterdim. tamam der gibi kafa salladı ve apartman sahibimizin büyük cipinin arkasına geçip "ilk önce ana caddeye çıkacağız. oradan sağa dönüp parka kadar gideceğiz. parkın içinden geçip karakola yavaşça gideceğiz. sen parkta kalıcaksın, ben gidip arabayı bulmaya çalışacağım" dedi. endişeli ve heyecanlı bir şekilde "tamam" dedim.

yaz panpa okuyorum ben

fuat'a şimdi ne yapacağımızı sordum. burada kalmanın risk barındırdığını söyledi ve şehirden uzaklaşmamızın daha yararlı olacağını bu yüzden burdan gitmemiz gerektiğini açıkladı. sonra ise bana döndü ve "dışarı çıktın mı? onlardan herhangi birini öldürdün mü" diye sordu. "hayır" diye cevap verdim. bana "öncelikle çok hızlı değiller. ama yakın mesafede bi çizik bile ölmeni sağlayabilir. ısırıktan bahsetmiyorum bile. o kesin ölüm yolu. filmlerde gördüğümüz gibi tam kafalarına hedef alıcaksın. ve hiçbir zaman öldü diyip rahat davranma çünkü genellikle toplu halde dolaşıyorlar ve öldürdüm sanıp rahatça ses çıkarırsan arkasındaki grupla tanışırsın." dedi. dediklerinin hepsini iyice dinledim ve evde almak istediğin birşey yoksa karakolun oraya gideceğiz. orada araba bulabiliriz" dedi.

rizorved

salona geçtik ve kanepeye oturduk. "seni birçok kez aradım ve mesaj attım. neden hiçbirine cevap vermedin?" diye sordu. bende ona uyuduğumu ve sabah kalktığımda olayı anladığımı anlattım. ona "bütün bunlar bir gecede mi oldu?" diye sordum. ve o bana her şeyi tüm açıklığıyla anlatmaya başladı "hatırlarsan seni akşam 8 gibi aradım ve 6 dan beri hiçbir müşteri almadığınızı söylemiştin. işte o sıralar insanlar bu hastalıktan kaçmaya çalışıyorlarmış. bende duymuştum ancak sıradan bir gripdir diye önem vermemiştim ancak markete giderken komşularımla karşılaştığımda onlar attı ve bende bana lazım olabilecek her şeyi toplayıp polislerin bahsettiği noktaya kaçmaya çalıştım. komşularımla gidecektim ve seni almaya ikna etmiştim ama sen göründüğü gibi gelmedin. bende sensiz gidemezdim. zaten sonradan oraya gittiğinde herşeyin yerle bir olduğunu, polislerin çoktan öldüğü haberini aldım" dedi.