Ne taktan bir durum lan bu!!!
Ölmek benim için resmen bir kurtuluş;bu hayatta yapmak istediğim ama ölümün beni engellemesinden korktuğum hiçbir şey yok.

Galiba eğitimde ki başı boşluk bende(ve benim gibilere) bu duruma yol açtı, yani bunu açmak gerekirse;

30 kişilik sınıfta hocanın vakti ve enerjisi sadece inek öğrencilere yetiyor(bazıları onu da yapmıyor) ve bunun sonucunda ben de başı boş kalıyorum.
Çocukluk zamanları lan tam ilgi ve yönlendirme istiyen yaşlar..

Ve birde anne ve babanız çalışıyorsa;iş, yorgunluk vs.. derken ne ödevlerinizi ne de derslerinizi umursuyorlar..
Haa, yazılı notlarıyla ilgilenirler ama *

Özet:
Hayal yok, amaç yok, irade yok...
Yer yok! Yurt yok!
Tek arkadaş var, artık o arkadaş da yok!

O ölmek istediğim geceler de artık yok!...
Neyim var benim?

Not:arkadaşlarla konuşurken şu cümle geçti yarını olmayan bir insan niye yaşamak istesinki.Belli etmedim ama bu sözden sonra kendimi misafir çocuğunun bir ısırık alıp bıraktığı tuzlu kurabiye gibi hissettim.Ve şu an mesajlarınıza ihtiyacım var.