hayatta hep arkada kalan oldum

hiçbir şeye yeteneğim yok diyorsun da bak ne güzel yazıyorsun düşünme ve yazma gücün çok güzel yaz bir kitap

her şeyi bırak yanına bi sırt çantası al dünyayı dolaş panpa yollarda bi sürü insan tanıyacaksın

şunu da diyim hemen hepsi gerçek amk,
keşke yalan olsa da... böyle yazarken amk gözlerim her entere basarken doluyor, belki alkollüyüm ondan, belki gerçekten.
demiştim ya hiç mutlu olmadım evet amk hiç.

hayattaki başarısızlık beni yıktı hep ama başarılar beni hiç mutlu edemedi. nedendi bilmiyorum.
sınav falan derken türkiyede ilk 3000e girdim.
evet ama mutlu değildim çünkü ben başarılı olmak için çalışmamıştım ki, ve başarılı olunca hava atacağın, paylaşacağın kimsen yoksa başarı neye yarar ki ?

aşk acısı çeken panpamız msj atmış, hep yalvardım allaha keşke aşık olsam da çabalayacak cesaretim ols da yine de acı çeksem diye,
benim ne aşık olmaya ne de başkasına mecalim var.
ne de aşk için çabalayacak cesaretim var.

ve ne yazsam ne yazsam derken babamın baskısıyla biryerleri yazdım. niye yaptım bilmiyorum ama yazdım
zaten mutsuzdum, isteksizdmi.
hayatı akışa bırakmaya karar verdim.

şunu da ekleyeyim, okulumun birincisi oldum sınavda, ödül verecekler ama hocalar beni tanımıyor çoğu,
kim lan bu demişler, adımı duyunca, neyse fotomu flan görünce müür yardımcısı hatırlamış,
böyle bi malım ben işte

rezerve

nerde okuyosun ?

neyse dıbınıyiyim. dertlendim yine, 3 aydır okula da gitmiyorum
hayatta tek dayanağım eğitim oldu, belki tek kazancım.
taktan bir lise hayatı beni derse itti, mal gibi bir adamdım ama çok çalışım.
acı ama başka işim yoktu.
dershaneye de gittim ama anlamadığım yeri sormaktan acizdim.
hocayla muhataba girmekten korkutuğum için, saatlerce soruyla uğraşşırdım,

insan ilişkilerim hep zayıf oldum. annemle babam-kardeşimle bile.
şimdi kendimi aynen dünyada bir uzaylı gibi soyutlamış hissediyorum.

internet ve bu tür siteler tek dostum.

en çok üzüldüğm ne biliyor musunz?
elele tutuşan sevgililrt görünce içim cız ediyor denir ya öyle.
ya da kahkahalar atan 3-4 arkadaş, sinemaya giden 10 kişilik arkadaş gurubu<
bunların değerini bilin amevlatları. bakıyorum amk ilkokuluarı sevgili yapmış, el ele geziyr
kendimden utanıyorum.
insanın ihtiyacı sevmek, sevilemek,
hiç kız arkadaşım, arkaadşım cart curt olmad, hele son yıllarda bunun ekgibliğini hep hissediyorum<

hayat renksiz film gibi gidiyor.

neyse sınavlara falan girdim ve sonuncu bekliyorum

bu baslığa girdiğim 3.entry sonunda kesin ağlayacak gibiyim amk gözlerim doldu yarın okurum gerisini artık allah kolaylık versin kardesim sanada

okumadım ama kilo ver panpa.

vay amk

duygulandım panpa dinliyorum

reserved

yaz yaz

lan bin vallaha ağladım lan gerçekmi panpa bu?

yazdıklarınızı okuyorum,@39 eyvallah kardeşim umarım dediğin gibi olur.
pek okuyan yok ve açıkçası bu beni mutlu ediyor.

neyse yanlızlık budur işte, yanlızlık öyle bir bela ki sınunda tüm günlerin birbirine benzer, sonsuz bir sarmalın içinde boğulacak olursun, ve hayat anlamsız gelir. sanırım intahar edenler de bundan dolayı gidiyor.
hayatın anlamsız gelmesi ve hiçbir yere varmayacak gibi gelmesi.

ve o yılları tekrar hatırlamak inanın aynı kabusu, aynı bulantıları, aynı sıkıntıları yaşamak gibi oldu.
yaşım 19 ama yaşadığım yıl sayısı belki 5 bile değildir.

yanlızlıktn midesi bulanmak nedir bilir misini bilmiyorum
yanlızlıktan kusacak gibi olursun, bir gün gelir benim gibi hayattan tamamen soyutlanmış hissedetr ve aylarca kimseyle görüşmeden yılların geçmesini beklersin.
hapis gibidir, ne zaman çıkacağım bilinmez.

vay arkadaş ya..

okıycam panpa sen yeterki yaz ama yarın.

herkes öldüğünde kendisi gibi olanların yaşadığı bir yere gitse keşke.

arkada kaldım dedim ya ben bırak arkada kalmayı sıraya bile geçemedim.
sıra dışı oldum hep.
öğle araları yanlız kaldım, gören sanırım deli sanardı beni.
mahalle ve çevrede de dediğim gibi kimsem olmadı,
sokağın önünde top oynarlardı. tam kapımızın önünde, ben başımı eğip geçerdim, utanırdım
ben de ölesiye topa vurmak, oynamak isterdim.
ama çağırırlar da oyna derler diye korkardım.

çünkü futbolda benim kadar beceriksiz adam görmedim.
dedim ya hayatta hiçbir taku beceremieyen adam olur mu? ben.
beni bir keresinde oyuna da aldılar ama, ayağımın altından 10 kez gol yiynce, o günden beri top oynamadım.

başarısızlıktan ölesiye korkardım.
çünkü güvenm sıfırdı, başarısızlık ölümdü,
normalde bir insan başarısız olursa; sağı suçlar, solu suçlar, belki en son kendini
ben kendimi suçlu hisseder, kendimi savunamazdım bile.

hayatım bu kısır döngü içinde dibe inerek geçtiç
biliyorum belki bunun ne demek olduğunu tam anlayamayanlar vardır.

yanlız olmak demek, 7-24 dertleşecek kimsenin olmaması,
zil çalar çalmaz, eve koşmek,
eve gelince apartmanda kimseyi görmemek için hızlıca çıkmak, kapıyı örtüp içerde yanlızlığın uykusuna dalamktır.

dinliyoruz panpa ama bundan bir anca kurtul. destek al.

amk hayatımda hep arkadan yedim die okudum başlığı ..