hayatta en çok utandığım an

beyler yaşım 13-14. o zamanlar mahallenin abileriyle takılmak moda olmuş. benim de maşalığını yaptığım bir kaç abi var. bir gün işim düştü evlerine gittim. işyerinden birkaç kız gelmiş evde party felam bişiler yapıyolar. be utandım amk gelsene ne bekliyon dediler. yok ben yan odada beklerim dedim. sonra bunlar konuşmuşlar içerden br kızı yanıma gönderdiler. utandığımı biliyorlar ya taşşak geçicekler. kız içeri girdi kapıyı kapattı. ben zaten o zamanlar all time ereksiyon halindeyim amk. naber yakışıklı felam dedi üzerime doğru yürümeye başladı. kafasında fötür şapkası felam 20li yaşlarda taş gibi bir ablaydı. ben kem küm bişeyler demeye çalışıyorum. şapkasını çıkardı dalgalı saçlarını salladı. yanıma oturdu. kulak mememi yalamaya başladı. amk ben de su gibi terliyorum amk. bir elime alnımdaki teri silmeye çalışırken bir elime de ereksiyon halindeki iron dickimi kapatmaya çalışıyorum. derken bu binler içeri hayvani kahkahalarıyla girdiler. kız da başladı gülmeye. ayağa kalktığım gibi ben eve gitsem iyi olur annem bekler diyerek çıktım.

aradan seneler geçti. olgunaştım. esisi gibi utangaç değildim. bunu yolda bir kız arkadaşıyla gelirken gördüm. ben 25 olmuşum da 30-31. hemen sağa çektim bmwmi. düğmesine bastım kitledim. ütümde kot pantolon ceket içinde beyaz bir t-shirt. çokta manyak bir parfümüm var. karı kız hasta. bunun yanından geçerken bakıp hafifçe gülümseyerek 'şimdi istesen de gibmem' bakışı atıcam. emin adımlarla ilerliyorum. tanıdı beni bu. gülerek çadırkent nabıyon lan dedi. amk yine züt oldum. yine kızardım beynimi gibim.
işte böyle.

(bkz: di lacrima anılar hikayeler tarifler/#105008732)

@15te şimdi istesen de gibmem bakışını anlatıyorum.