hayatta daima kaybedenler

lise sona başladığım sene dersanede seviye tespit sınavına girmediğimden en alt seviye sınıfa düşmüştüm. sınıfta herkes düz liseli ders öss nedir bilmeyen boş adamlardı. o sınıftan iki yakın arkadaşımı hatırlıyorum. biri şu an erasmusla ülke ülke dolaşıyor balkan manitalarının fotolarını facede yayınlıyor, diğeri evlenmiş. bense istanbulun sayılı anadolu lisesi öğrencilerinden biri olarak 24 yaşında hem işsiz hem yalnızım.

sene 2003. 13 yaşındayım. o zamanlar ferre bu kadar yaygın değil ya dergi alıyoruz ya da cd alıp vcdye takıp izliyoruz. bi gün arkadaşımla aklımıza şeytan girdi. internetcafeye gidip ferre izleyelim dedik. geçtik tek masaya iki kişi oturduk. +18 gördüğümüz her yere tıklıyoruz tam hülya avşara gelmiştik ki cafe sahibi gördü hışımla yanımıza geldi. arkadaş nasıl yaptı ettiyse kaşla göz arasında ortadan kayboldu. bense hesabı öderken cafe sahibinin seni polise mi vereyim ailene mi vereyim tehditlerine muhatap oldum. hesabı ödeyip kurtulduk.

sene 2005 lise yılları yaz tatilindeyiz. sınıftan iki arkadaşla buluştuk. iki tane kız gelicek nargile cafede takılıcaz. ben kızlarla konuşamayan armut olduğumdan aynı sınıfta olmamıza rağmen kızlarla pek aram yok. cafede oturduk bekliyoruz. biraz sonra kızlar geldi tam masaya geçtikleri esnada ben kızlardan birinin göğüs dekoltesini görüp 'o ne be' demişim. farkında değilim ama. 5-10 dakika sonra yalandan tuvalet moalsında arkadaşım söyledi. kızlardan biride farketmiş galba. yaptığım salaklığı öğrenince utandım apar topar işim var deyip ortamdan ayrıldım.

futbolu deli gibi takip ettiğimiz yıllar. o yıl şampiyonlar ligi finalinde sürpriz iki takım var monaco ve mourinholu porto. gönlümden monaconun kazanması geçiyor. finale gelene kadar real madridi ve o dönemin en pahalı takımı chelseayı elemişler. müthiş keyifli hücum futbolu oynuyorlar ikinci turda glasgow rangersa 7 gol atıp yollamışlar. iki takımın o ana kadarki oyununu kıyaslayınca monaco favori. bense ilk defa tuttuğum takım beşiktaş maçı hariç bir maça bu kadar bilenmişim deli gibi monaconun galibiyetini bekliyorum sabahtan kalktım maç saatini beklemeye başladım. maçı porto 3-0 kazandı.

yine o sezonun bir kaç ay öncesine dönelim. beşiktaş altın çağını yaşıyor şampiyonlar liginde tarihinde ilk kez grubu geçmek üzere. dünyanın en iyi takımlarıyla başabaş oynuyoruz grubu geçersek en az 1 tur daha geçeceğimizden eminim. almanyada chelsea ile oynadığımız maçın son saniyeleri grubu geçtik artık son düdüğü bekliyorum. o an ekranın sağ alt köşesinde gelen peruzzi topu elinden kaçırıyor ve formasını atıp tribünlere koşan sparta praglı beliriyor. başımı iki elimin arasına aldığımı hatırlıyorum.

7-8 yaşlarındayım babamdan harçlık istedim ilk kez 100 bin verdi. gözlerimin içi parlamıştı o zamanlar en fazla 20-25 bin alıyordum. hevesle bakkala gidip 70 bine hayatımda ilk kez kinder sürpriz yumurta aldım. eve geldiğimde babam para üstünü istedi 70 bin harcadığımı duyunca çok fena kızmıştı ağzına geleni söylüyordu. ben ağlayarak elimi cebime zütürdüğümde parayı bulamadım kalan 30 binide bir yerlerde düşürmüştüm. temizinden bir kaç tokat yedim.

klagib mahalle maçlarından birini oynuyoruz. maç nedensiz şekilde çok gerilmişti. o ana kadar 5-6 kez çarpışma ve sert fauller nedeniyle maç durdu. tüm sertliklere rağmen maç sapasağlam ve kıran kırana devam ederken çarpışma sırası bana geldi ayak parmağım kırıldı maça devam edemedim.

lise 1 sonunda 4 kişi eylül ayında bütünlemeye geldik. geçemezsek sınıfta kalıyoruz. hepimiz sınava boş kafa gelmiştik kimsenin bir şey bildiği yoktu. nasıl olduysa diğer üç arkadaş sınavı geçmiş bir tek ben kalmıştım. panoda asılı kağıtta yazıyor diğer üç arkadaş geçti burak sınıf tekrarı. koskoca okulda tek başıma sınıfta kalmış olmam kabus gibiydi. gittim soluğu müdür yardımcısının odasında aldım hocam ben napıcam mahvoldum diyordum ki hoca af çıktı sınıfta kalma yok dedi. ilk kez şansım yanımdaydı.

internetten biriyle tanıştım beraber bahis oynuyoruz. mütevazi bütçeyle ikimizde iyi kazandık yaklaşık 150 bin para biriktirdik. o kazandıklarıyla şu an dünya turu atıyor bense tüm kazandıklarımı geri verdim şu an bahiste kaybettiğim banka kredilerini ödemeye çalışıyorum.

okuyan var mı binler. hikaye yazmıyorum hayatımdan aklıma gelen kesitleri aktarıyorum.

neyse okuyan okur devam ediyorum

üniversite ikinci sınıftayım. sürekli takıldığımız 3-4 kişilik arkadaş grubu var. bir gün ders öncesi bahçede gezerken nasıl olduysa kızın biriyle baş başa kaldık. daha önce 1-2 kez konuşmuşluğumuz vardı ama ben kızlarla konuşamayan armut olduğumdan pek yakın değildik tabi. kız muhabbet açmak için 'doktora gittin mi parmağındaki sargı nasıl oldu' diye sordu. ben tam cümleye başlıcaktım ki o an ne olduysa kilitlendim. kafamdaki sosyal fobi atakları mermi gibi beynime hücum ediyordu sanki. bir iki kelime bişeyler geveledim kız noldu lan buna diye şaşkın şaşkın yüzüme bakıyor. neyse o an arkadaş geldi fırsattan istifade edip ordan uzaklaştım. bir daha kızı okulda gördüğümde yolu değiştirmeyi tercih ettim.

devam ediyorum bu başlıkta hikaye yok bu başlıkta hayattan kesitler yazı dizisi var. bu kesitleri okurken dışardan sıradan görünen birinin iç dünya bunalımlarını okumaktasınız.

sene 2009 un ekim ayı üniversitede üçüncü yılım. iki yıldır okula arada sırada uğruyorum alttan birikmiş bir sürü dersim var her şeyi boşlamışım. kafama dank etti bu böyle gitmez dedim derslere düzenli şekilde girmeye başladım. ama görseniz hayatımın en verimli dönemini yaşıyorum. defteri kitabı alıp derse girip hocanın tüm anlattıklarını not alıyorum. üçüncü yılımda okuduğum bölümün mantığını ilk kez kavramaya başlamışım. derslere girdiğimden cafelere para da saçamıyorudum ailemden aldığım harçlık cebimde kalıyordu. hayata bir adım atarsanız hayat size fazlasıyla ödülünü verir kafasındaydım. bu böyle 3 ay devam etti taa ki o güne kadar. bi gün yine ilgiyle dersi dinlerken hocanın beni kaldırıp soru sorası tuttu. o an hoca ve sınıftaki 150 kişi gözümde büyüdükçe büyüdü. bir şeyler geveleyebilecek seviyedeyken kitlendim hiç bir şey diyemedim. altın çağım 3 ay sürmüştü o günden sonra mezun olana kadar tek bir derse bile girmedim.

ortaokulun son günleri. her sene baharda yapılan okul futbol turnuvaları başlıyordu. klagib hepinizin yaşadığı gibi bizim sınıfta da gruplaşmalar reis takılanlar vardı. okulun en zayıf sınıfıydık sınıfta top oynamayı bilen en fazla 2-3 kişi vardı. reis takılan arkadaş kesinlikle turnuvaya katılmamızı istemiyordu. neyse reisi zar zor ikna ettik son günlerimizin hatrına fazla cebelleşmedi turnuvaya katılmaya karar verdik. kurada şaşılan olmadı ve 5 şube arasından en güçlü sınıfla geçen yılın şampiyonuyla eşleştik.

maçın başında attığımız golle öne geçtik. enteresan bi şekilde müthiş savunma yapıyorduk devre sonuna kadar skoru korumayı başardık. sınıftaki kızların kenardan maçı izlemeside hepimiz için motivasyon kaynağı olmuştu. 45. dakika devrenin son saniyeleri. artık düdüğü bekliyoruz sağ kanattan cılız bir orta geldi topu dikip devreyi bitirecektim ki..topu ayağımın altından kaçırdım arka direkte rakipten eleman topu boş kaleye yuvarladı. ikinci yarıda neredeyse sıfırdan topu doksana yollamama rağmen maçı 14-3 kaybettik.

iş yerindeyim birazdan devam edicem

sene 2005. 15 yaşındayım ergenlik tripleri diz boyu. hayatımda ilk kez bir kıza farklı gözle bakmaya başlamıştım. aşk denen duyguyu ilk kez tadıyordum. ama ben kızlarla konuşamayan bir armutum tabi ki gidip açılamadım. bütün günlerim haftalarım onu düşünmekle geçiyordu. en sonunda bir arkadaş vasıtasıyla konu kızın kulağına gitmiş. 'ben onu kardeşim gibi görüyorum' demiş. oysa ki bir kaç kez msn konuşması dışında hiç konuşmamıştık ki biz. böylece hayatımdaki tek aşk macerası sonlanmış oldu.

kendimi aşıp peşinden koşabilseydim birlikte olabileceğimizden emindim ama... ama.

bundan bir sene sonrası. bu kez mahallede kızın biri beni görüp hoşlanmış sanırım ablam vasıtasıyla tanışmak istiyorum diye haber yollamış. neyse aileler tanışıkmış bunlar bi gün ailecek bize geldi. kız bu konuda ciddiymiş ben odamda oturmuş gazete okurken odaya daldı. onu görünce ben gazeteyi havaya kaldırıp iyice içine gömüldüm. kendimden 2 dakikada uzaklaştırarak bu konuyu da böyle sonlandırmış oldum.

lisede fransızca dersi vardı. okulda tek bir fransızca öğretmeni olduğundan bütün sınıflara o giriyordu. idealist biri değildi bütün öğrencilerini geçirirdi. notu 1 olan öğrencileri 3'e tamamlamak gibi huyu vardı. ben o dersten okulda tek başıma bütünlemeye girdiğimi hatırlıyorum.