22 yaşında bir kardeşinizim
aile bireylerime dahil olan kimseyi tanımıyorum ne anne mi ne babamı, kaç kardeşiz bilmiyorum isimlerini dahi duymadım soyadımın bile benim olduğuna inanmıyorum bebekliğimden beri yetimhane de yaşadım benimle aynı kaderi paylaşan en samimi iki arkadaşım aile oldu bana, ve en kötüsü ' arkamda babam var' cümlesini hayatım boyunca kuramadım sen kimin oğlusun sorusuna cevabım yok du nerde aile görsem kendimi hayal ettin hep hayalim di pazar günleri trt de çıkan kovboy filmlerini babamla izlemek, baba oğul balığa gitmek varmış gidenler anlattı, sevgilisini ilk anneye anlatırmış annesi olan şanslı insanlar ben anne baba nedir bilmedim sokak köpeği gibi hissettim hep yetimhane bakıcısı anne sıcaklığı vermedi balık tutmayı sevdim ama babama olan özlemimden
tutunacak dalım yoktu kendi ağacımı yetiştirdim o en samimi olan iki arkadaşımla beraber kimya mühendisliği son sınıf okuyoruz

anneme babam a sonsuz teşekkürler kendi ayaklarımın üstünde durmayı öğrettiler hiç öğüt veremeden