-
1.
+14 -1Evet beyler yaşadığım duygu dolu hayatımı size anlatiyorum. Bunu okudukça ne kadar şanslıymışım diyeceksiniz başlıyorum.
5 yaşindayken annem ve babam trafik kazasi geçirip vefat etmişti ve benim yaşama sebebim o günden sonra 2 tane abim oldu.O zamanlar büyük abim 16
Ortanca abim 15 yaşında idi. Büyük abim çalışırdı derslerini zaten o hep çalışkan olmuştur. Annem ve babam öldükten sonra 2-3 ay şoku atlatamadim.O küçük yaşta hayati öğrenmiştim çünkü. Komşularin yakinlarimizin yardımı ile abilerim okudu.Ama bu sirada çok yoksulluk çektik. Babasizlik böyle birşey insan gidince anlıyor değerini.En sonunda abim jeoloji mühendisliğinu tutturdu.Ama maddi yönden kötü olduğumuz için üniversiteye gidemedi.Bir tekstil fabrikasinda işe başladı parasi azdi ama yetiyordu muhtaç değildik en azindan. Ortanca abim de ayni sebebten üniversiteye gidemedi.O da büyük abimin çalıştığı yerde çalişmaya başladi bende o zamanlar 9 yasinda ve 3. Siniftim. Abilerim tekstilden aldiklari para ile beni okutmaya çaliştilar. Zaman geçti gitti. Annesiz babasız 13 yil gecmiş ve benim üniversite zamanim gelmişti. Evdeki tek tartişma konumuz suydu o zamanlar benim okuyup okumayacağım...
Devami var gençler isterseniz yazarım.
-
2.
0Devam et
-
3.
0Feto cu muallak özel den darbeye çağırıyo
-
-
1.
0Canimiz kanimiz vatanimiz lan yalanini gibiyim
-
1.
-
4.
0Tutcak biliyom mk
-
5.
0Devam et reyiz
-
6.
0Rezaldım
-
7.
+1Devdıbını yaziyorum panpalar biraz bekleyin
-
8.
0Rez alayım
-
9.
-1Tutarsa kırbaçlayın
-
10.
0Biliyom panpa
-
11.
0Tutar rez
-
12.
+4Abilerim benim okumami istiyorlardi zaten bende çok çalışmıştım o üniersite için ama maddiyat yoktu. Kimilerinde para bol okuyan yok kimilerinde okuyacak çok para yok. Abilerimin de desteği ile Allaha şükür Pamukkale Üniversitesi hukuk fakültesini tutturdum.Çok mutlu olmuştum kendi hayatımı kendi çabalarimla kurtarmiştim çünkü.Ama hayatin bir yerden beni mahvetmesi gerekiyordu. Hayat adeta beni istemiyordu. Büyük abim tekstilde çalışırken askerlik vakti gelmişti.Taa o zamana kadar okul nedeniyle ertelemiş şimdi gitmesi gerekiyordu. Askerliği Hakkaride bir karakolda çikmişti.Bu haberi duyunca çok üzülmüştüm.Çünkü o zamanlar terör olaylari çok fazla idi. Günler günleri kovaladi.Biz abimle mektuplaşirken ayni zamanda üniversiteyi okurken Abimin teskeresine 26 gün kalmişti ki kapi çaldi.
-
13.
+1Devam ediyimmi panpalarim
-
14.
+1üzüldüm kardeşim rez
-
15.
+4Karsimda askerleri görünce anlamıştım olayi zaten. Hayatin bir kere daha sillesini yediğimi anlamistim.O yaşımda cok görüp geçirmiş olmam beni o yaşimda hayattan soğutmuştu. Hayatimda ilk kez bu kadar fazla ağlamiştim.Çünkü benim okumam için hayatını vermiş bir kişi şimdi vatan için vermişti hayatini ama bu sefer mecaz olarak değil.Ben o günden sonra vatanima çok sadik oldum beyler.O günden sonra hayatima daha da bağlandim aksine çünkü madem hayat benle uğraşıyordu bende onla uğraşacaktim okuyup abimin gözünu arkada birakmayacaktim.Şimdi bu yazdiklarim dile kolay geliyor dimi herşey basit geliyor ama ne yazıkki öyle değil hayat senle bir uğraşmaya başladimi devamini getiriyordu. Birkaç yil geçti ortanca abim de askerliğini bitirmişti. Edirnede yapmıştı askerliğini hayata tek tutunma amacım o olmuştu. Sadece o vardi hayatimda bende o yokken derslerimle ilgilenmiş hukuk fakultesini bitirmis avukat olmuştum. Zaten Denizlide oturuyorum. Denizlide avukatligima devam ettim. Ileride çok para kazanacaktim ama gözüm parada pulda değildi. Keşke simdi ailem olsaydi da ben buralarda olamasaydim. Neyse abim askerlikten döndüğü gün ona sürpriz yapmaya karar verdim. Onca hayatin sillesini yememe rağmen gene eylencemden vazgeçmedim. Belkide hayata tutunmamin sebeplerinden birisi de budur!
-
16.
+3Devam ediyimmi
-
-
1.
0et panpa
-
1.
-
17.
0Allah yardımcın olsun inşallah bir daha böyle acılar yaşamazsın
-
-
1.
0Amin pnpa
-
1.
-
18.
0et kardeş et devam rez
-
19.
0Abi bi öğrenci rez alırmısın ?
-
20.
0Rezzers