-
1.
+1Doğduğum an itibarı ile getto adı verilen halk arasında varoş bir mahallede başladı. Aile kavramı benim için 2 yaşında bitmiş. Annemin bizi bırakıp kaçıp gitmesi ile babamda kendini alkole sardı. Her gece pavyonlardan, meyhanelerden toplayıp eve bir şahin yanaştığında anlaşılıyordu eve geldiği. Küçüktüm tabi belki daha yeni yürümeye başladığım zamanlar ve o günden beri kendi ayaklarım üzerinde durdum. Alkolik bir baba ve evi terk eden bir annenin geriye bıraktığı 2 yaşında bir çocuktum. Tabi aile arasında kimse kabullenmeyince herşey babanneme kaldı. Ve ilk aile kavramı o zaman oluşmaya başladı 4 sene boyunca babannemle beraber yaşamak...
Babaannem eski kafalı bir kadın. Kendi halinde hiç bir şeye karışmayan bir kadındı. Sokaktan eve gelirdim bana Şevkat gösteren büyük kalpli kadın. Evet anne kavramı benim için babannemdi ama dedem için geçerli değil bu bana şart koşan haftada 4 kere alkol alan pislik lavugun Tekiydi ve ona nefretim karşı komşunun bigibletinin tekerini patlattigım için benim belim de kırdığı sopayla başladı. Ve büyüdüğümü hissetmeye artık başlıyordum. 6 yaşında hayata atılmaya yeni başlayan bir çocuk. Ama nereden bilecektim bileğimizi bukeceklerini ?
-
2.
0Çalma amk yıkığı bunu sen yazmışsan gotumu gibsinler
-
3.
02 yaşından 6 yaşına kadar babaannem ile yaşadım. Babaannem melek gibi bir kadın denmesede dedem onu hak etmiyordu. Dedem iş yapmaz yıkık bir adamdı. Eve gelir babaanemden para alıp kahvede kumarla yerdi sürekli. Babaannem dinç bir kadındi ev temizliği yapar günlük yovmiyeli iş yapar bahçeye giderdi. Dedem ise ayda para bittikce bı yerden para kovalardi. Yada babaanemi döver zorla parasını alırdı ayyaş ekibi ile beraber sahilde içer gezer gece 2-3 de eve damlardı. Aynı babam gibi...
-
4.
0Tabi sürekli ev içinde kavgalar dedemin babaanneme eziyet etmesi ve benide sürekli dövmesi zoruma gidiyor sürekli ağlayıp ona ceza verme isteği geliyordu aynı bana yaptığı gibi. Ben 6 yaşıma kadar mahallede evin önünde taso oynayan bir çocuktum. Ve 4 tane kardeş bildiğim arkadaşlarım Ömer, ferit , adar ve Orhan.
Kaderlerimiz aynı olmasa da onlarda iyi bir hayat sürmüyordu. Hepimizin kaderi ayni. 6 yaşında çocuklara göre çok fazla ağıt vardı dilimizde. Artık bişeyler yapmak ve büyüdüğümüzu belli etmek istiyorduk. Ama şimdi düşünüyorumda sadece çevreye inat düşmüşuz bu yola. Ve hızlı zamanlarımizin başladığı o günlere adım atıyoruz yavaşça ... -
5.
0#rezerve buralar değerlenir.
-
6.
0Yaz hadi aq