hayatimin hikayesi by kayip seyyah

Istanbuldan new yorka olan ucusum bir nevi cocukluktan adam olma, hayati ogrenme evresine gecisdir benim icin aslinda. Aklimin ,gucumun, hayallerimin, hedeflerimin, hirsimin zirve noktasinda oldugu birdonemden artik asagiya dogru inis baslamisti ki ben daha bunun farkinda degildim.

Ulan bu kadar mi dramatize edilir bir hikaye, tek sen mi gittin amerikaya oc diyebilirsiniz. Ama emin olun benim basima gelenler, karsilastigim insanlar/olaylar herkesin basina gelmez. Gelcek olsa zaten kimse ulkeyi bile terketmez.

New York..

Uzun bir yolculuk sonrasi, yeni dunyaya vardik. New York jfk den girisimi yapiyorum. Ordan daha bir aktarmam daha var okulun oldugu yere. amk koskocaman bi havaalani, muthis kalabalik, her yer kahve kokuyor, dunyanin her yerinden insanlar ucaklarina yetismeye calisiyor, devamli bi kosturmaca. Bu arada okulun veya yasadigim sehrin gittigim yerlerin falan gercek isimlerini vermek istemiyorum. Neden diye sormayin, israr da etmeyin. Zaten sonra anlarsiniz neden vermek istemedigimi..

Selcuk turkiye ye kisin gelmisti sadece 1 ayligina tatile. Butun yaz orada kalmisti pic. Abi burasi daaha eglenceli diyordu. Havaalanindan aldi bu beni. sarildik opustuk, yorgunum ama heyecanliyim. Saat orada daha oglen 3. Biseyler yemeye ggidiyoruz once. Iste yolculuk muhabbeti falan. Ordan yurda yerlesiyorum. Kocla falan yarin gorusursun yarin oglen, takim toplantisi var diyo selcuk. Pazartesi de zaten antremanlar basliyo diyo. Oha amk diyorum bu kadar cabuk mu daha yeni geldiydik. yurda odaya birakiyoruz esyalari cikiyoruz kampusu gezmeye.

4 km2 kampus amk gez gez bitmez. Fakulteleri sonra spor alanlarini geziyoruz. Sansliydim ki yabanci bir ulkede ilk gunlerimi yalniz gecirmek zorunda kalmamistim. Kampusu gezerken selcuk daha kolay alisabilmem icin sehrin yasantinin nasil oldugunu ozet geciyordu. Ege universitesinin kampusunu cok buyuk sanardim. Bu hem daha buyuk hem de yok yok. Mimari muthis, planlama muthis, genis bahceler, buyuk binalar, entresan heykeller, degigib yollar, cimlerde oturup sohbet eden ogrenciler. Derslerin baslamasina 2 gun vardi ama kampus ogrenci kayniyordu. Her yerde standlar, yiyecek icecek falan satiyorlar. Ordu dan gelen elemanlar ogrenci avindaydilar. Bi tarafta misyonerler, oteki tarafta muzikle kendineden gecen tippler. kampusun ortasinda merkezi bir binada bar var. oraya gectik. Orada bir kac takimdaki yuzucuyle tanisiyorum. Ne kadar 7 sene ingilizce okusam da benim ingilizce yok gibi birsey. Adamlar konusuyo ben gulumsuyorum, neredeyse selcuk cevap veriyor benim yerime. cok az d aolsa anliyorum ama konusma sifir, iste sadece yeahh, really?, kemkum

yokmu lan hic okuyan aranizda???

Selcuk, takimdan 2 elemanla eve cikmis. Gel dedi bu aksam bende kalirsin. Yurda ugradik bir kac esya aldim. geldik selcuklara. Amk evde en azindan 20 kisi var. ha dedim sictik. Oyle yorgunum, oyle kafam karigib ki sadece dinlenmek istiryorum. amk ilk geceden partimi olur. Neyse tanisma fasli basladi, elimizde biralar oturduk basladi millet muhabbete. Arada bana biseyler soruyolar bende cevap vermeye calisiyorum. Pizzalar geldi, yine icki almaya gidildi.. daha 10 saat oncesine kadar kafam farkli yerlerdeydi.

Bu yolculuk kafamda tasarladigim gibi olmamisti. Yani huzursuzdum. Daha once defalarca yarislar icin yurtdisina cikmama ragmen, bu sefer farkliydi evimi ozlemeye baslamistim bile. Newyorka doggru ucarken kendi kendimi –bos ver olm 4 sene ookur bitirirsin, cabuk gecer, sen hedeflerini unutma- diyerek teselli ederken bulmustum. Neden boyle dusunuyordum? E bu gibtigimin ulkesine gitmek icin can atan ben degilmiydim. Kafamda istemeden de olsa yatay gecis fikri olustu. En kotu baktim olmuyo yapamiyorum, 2 ci sene yatay gecis yaparim amk nolcak, hem bir sene boyunca amerikada tatil yapmis olurum.

Buraya kadar anlattiklarimdan biraz da olsa o zamanlar nasil bir insan oldugumu anlamissinizdir belki. Biraz da ben aciyim. Yuzmeye erken yaslarda baslamis ve o yaslardan itibaren kursuden millete el salamis biriydim. Hayatim yuzmeydi diyebilirim. Yilin 11 ayi ev okul yuzme, baska pek birsey yok. Yedigimin yemegin aldigim verdigim kalorilerin bile hesabini tutardim. Hep yasitlarima gore daha iri yari ve uzun boyluydum. Amerikaya gitmemin en onemli sebebide zaten daha iyi kosullarda daha iyi antreman yapip daha iyyi yuzebilmek. Isiburayakadar getirebilmisim, bu kadar zorluga katlanmisim, devamini da getirmek istiyordum. Koydugunuz hedeflere, isteklerinize dikkat edin picler. Mutlaka gunun birinde insanin onune bir kapiaciliyor, ama bunun kiymetini bilemedikten sonra hedeflerinizi unuttuktan sonra hic bir yarari yok. Ve bu tur firsatlar, inanmazdim hep soylerlerdi, hayatta insanin karsina 1 2 kez cikiyor.

yoruyo la bu yazmak isi ,bi sigara yakayim... yazdikca aklima daha da fazlasi geliyor.bu hikaye bitmez sanirim..

gerci su an kadar yazdiklarim, son derece guzel zamanlar. buralarda bi gibinti yok. ilerde gibintilar basliyo, ufak on sarsintilarla. hayat bazen alistira alistira gibiyo amk.

Neyse donelim first night partisine. Gece yine alkole olan zaafima yenik dusup baya ictim. Turkiyededefazlaolmasa da arada sirada arkadaslarlaicerdik tabi ki. Ot gibi deyasamiyoduk, iyi de icerim. Sizmisim.. selcuk ogleye dogru kaldirdi.abi kalk toplantiya gitcez diye. Aksamkilerin yarisi gitmisler evlerine digger yarisi salonda. Gittiktoplantiya, o sene gelen tek ybanci yuzucu benim, takimda zaten selcuk ben variz, bide fransiz Adrian diye bir cocuk daha vardi yabanci olarak o kadar.

Kocla tanisildi. Onun disinda 4 tane daha antrenor var. herkes tekerteker kendini tanitti, antremanlar yarislar, hedefler hakkinda konusuldu. 2 3 saat sonra dagildik. Nasil bir konusma yaptilarsa, herkes gule oynaya girdigibir toplantidan, cok onemlibir goreve secilmis askerler gibimuthis bir ciddiyetle cikiyordu. Vay amk dedim gazabak. Turkiyedeki takimlar boyle degildir. Herkes birbirinin arkasindan konusur, birbirini kiskanir, doping dedikodulari falan. Burasi tam tersi. Aileden farki yok. Onun basarisi benim basaarimdir felsefesi var. 1imiz hepimiz hepimizbirimiz amk. Ulan hayatimda ilke defa gercek bir takimin uyesi oldugumu farketmistim. E ayni gurur veciddiyet ben de de vardi.bu amerikan picleri iste bunu cok iyi beceriyorlar. Kelimelerle oyle oynayip, oyle cumleler kuruyorlar ki ingilizcen tak gibi de olsa, seni etkilemeyi basarabiliyorlar.

Pazartesi dersler basladi. kayit ilk ders falan, akil yine antremanda. Ve ilk atreman geldi. Yinebi konusma fasli ardindan ilk kosu antremani. Sezonun ilk ayindaboyle kara calismalari fazlaolur,bir anonce forma girebilmek icin. Ben de nefret ederim kosmaktan. Futbol sahasina geldik, amerikan futbolu tabiki. Amk dev gibi tribunleri olan bir saha. Koc antremani soyluyo. Anladim ama emin deildim. Saka yapiyo sandimamk. Antreman su o koca tribinun cevresinde ine cika 10 tur atcaz. Yuh ebenin ami. Selcuk diyo korkma alisirsin, baslarda zorlaniyosun biraz falan anlatiyo. Amk sanki biz yuzucu deiliz hic antreman yapmamisiz. Ama yine de bu ne, 10 tur koca tribun.. neyse ardindan bi de bekledigim den daha sert bir yuzme antremani. Dedim ben yarragi yerim burda. Olu gibi uyumusum tabi o gece..

Bu sekilde her gun sabah 5.30 kalk antremana git, arada birseyler ye, okul ,antreman odaya gel, yat uyu. gibe gibe alisiyosun tabi bir sure sonra. 4 hafta boyle yogun gecti ve ben coktan forma girmistim biile. Artik antreman lar o kadar yabanci gelmiyordu, ve takima ayak uydurmaya baslamistim. Dersler de guzeldi, bekledigimden daha rahatti. hocalar basta soruyo zazten amk sinifta sporcu olan var mi diye. Ilgi alakaya bak. Biz de olsa gibine takan yok. 4. Hafta sonunda ilk deneme yarisimiz vardi. Resmi yaris deil sadce dostluk yarisi gibi bir sey, baska bir universitenin takimiyla. Ordaki ncaa lig sistemi cok farkli bir sistem. Yuzmede sezon boyunca neredeyse her hafta yarisiniz var, ve bu he hafta bulundugunuz eyelet/bolgedeki takimlarla 1e 1 yarisa giriyosun. Sadece bireysel deil, puanlarla takimlar arasi bir nevi musabaka var. en sonunda mart ayinda buyuk yaris var bolgesel, ve oranin sezonu bitiyor. Neyse daha ilk yarisin ilk partisinde hic yasamadigim bir olay yasadim. Artik tabi alismisiz ya,ingilizcemiz de idre eder durumda, milletle kaynasmisiz, ic allah ic.. viskiler vodkalar biralar. Shotlar. Olmusum haberim yok…. Ama hakkaten oluyormusum..

okuyan varmi lan bu arada?

okuyanlar az belli edin amk kendi kendime yaziyorum burda

Saat sabah 5 6 civari, gozlerimi actim. yanimda beyaz gomlegiyle dikilmis bi doctor. Yataginicinde ciril ciplagim, bi tekbi hastane onlugu var ustumde. Karsimda bir poliselindeki kagida birseyler yaziyor. Dedim abi nerdeyim ben. Ve bunu turkce sordugumu hatirliyorum. Doctor heralde ingilizce bilmiyorum diye selcugu cagirmaya gitti. Ben hala daha noldugunu hatirlamaya calisiyorum. Komaya girmisiz iste lan. tak var sanki o kadar icecek. polis anlatiyo selcugabirseyler, 1 saate cikiyoruz hastaneden. Selcuga gidiyoruz. Anlatiyo bana neler oldugunu. Bayilmisim, vesaire. Haftaya da mahkemem vrmis. hasktir lan dedim.ne mahkemesi. Abi dedi dusundugun gibi deil, formalite icabi bisey aslinda. Endiselenmene gerek yok. Zaten onu dusuncek halimyoktu. Olmedigime sukrettim yattim uyudum.

Onumuzdeki hafta bunun stresi sokuyla gecmisti. Koc baya kizmisti.. karakol direk iletmis zaten amk kim benden sorumluysa ona. Bi de mahkeme stresi. Uzerine hastaneden gelen mektup. Amk ulkede hersey guzel saglik sistemi felaket.

Tam 3200 dolar masraf. Gorunce elim ayagim titredi amk. Ambulans parasi sirf 1000 dolar. muallakler arabyla tasisaniza. Nerden bulcam ben bu parayi. Ustune ustluk mahkemede de 300 dolar para cezasi, bide 2 ay okulun alkol programina katilma zorunlulugu.