Beyler öncelikle 22 yaşındayım bunu belirtmek istedim. gerçekten kendimi ruhsal olarak çökmüş hissediyorum son bi iki aydır. içimde yaşama sevgisi, ümit,mutluluk zerre hiçbişey kalmadı. yediğim yemeği bile kendime çok görür oldum. ulan kendi kendime başardığım bişey var mı diye soruyorum,yok.o zaman neden yaşıyorum ben.ben bir korkağım sadece bunu biliyorum.

askerlik şimdikinden daha kötü olamaz en azından amacım olur.bi taka yararım en azından

teşekkürler arkadaşlar sanırım nerden başlıycağımı hala bilmiyorum sorun orda.

pgibyatrilik bi durumum yok be panpa amk doktorlarının i gibe derman oldukları yok, namaza da başlayasım yok içimden gelmiyo

şunu bi uplayalım da belki benim gibileri vardır