hayata sakso çekerek yaşam savaşı vermek

ne demektir bilir misiniz beyler? hadi bunu tartışalım

tıpkı artık zütünden hayır gelmeyen huurlar gibi muşamba perde ardındaki bir delikten deep throatın kralını yapıyorum her gün. çünkü başka türlü gitmiyor. tedavülden kalkmış o huur gibi benim de alacaklarım var karşılığında

ya siz amcıklar?siz de her gün ağzınızda yannan tadıyla mı uyanıyorsunuz benim gibi?

kezzap içerek temizlemek istiyor musunuz yılların pisliğiyle dolmuş gırtlağınızı?

otobüsteki yaşlı teyzeye yer verirken aslında onu öldürmek istiyorum.'teşekkür ederim evladım' derken nefesi ceset gibi kokuyor. ondan öyle iğreniyorum ki 'ne demek teyzeciğim, buyrun' deyip sevgiyle gülümsüyorum. çünkü başka türlüsü elimden gelmez. yüzde kırkı su olan biramı içmek için o taktan yere oturduğumda elinde bardakla dilenmeye gelen sıçan yavrusundan iğreniyorum. tekmeyi koymak geliyor içimden. onun yerine bardağa bir lira atıyorum,'hadi bakalım, dolaşma bu saatte buralarda' diyorum. garsona 'hesabı rica edebilir miyim' diyorum. oysa ki 'hadi yine gibtiniz müşteriyi sulu biraya sekiz lirayla' demek istiyorum.o da 'tabii efendim' diyor 'üç kuruş karşılığı sana efendim diyen ağzımı gibeyim' yerine. hayatı seviyorum binler.

sabah duşa girdiğimde suyun vücudumla ilk temas anı beni delirtiyor .dışarı çıkınca diğer insanları vücudumdan çıkacak herhangi bir kokuyla rahatsız etmemem lazım, çünkü ben medeni bir huur çocuğuyum. oysa yağlı saçlarımla huzuru yakalamıştım. onları yıkamak zorundayım çünkü toplum içinde yaşamak bunu gerektirir.

çocukları sevmiyorum. hatta onlardan nefret ettiğim bile söylenebilir. hele ki biri ağzını am gibi açıp anırmaya başladığında o ağıza balyozla vurmak istiyorum.o ses kulaklarımı gibiyor. çirkin suratına elimin tersiyle geçirmek istiyorum veledin. onun yerine babasıyla göz göze geliyorum ve gülümsüyorum 'çocuk işte, şeker şey' ifadesiyle. kimi zaman böyle yapmacık gülümserken mağaza vitrinlerindeki yansımamı görüyorum. gülümseyen bir züt deliğinden farksızım.

'sen dua et, o seni duyar' diyene 'ne dediğimi duymaması daha iyi olur' diyemiyorum. onun yerine 'edeceğim,dua edeceğim' diyorum.

@10 özür dilerim abi bir daha olmaz

küçük bir prenseten farksızım. düşüncelerimi insan içinde söyleyemiyorum.o kadar uyumluyum ki.kafamın içi söyleyemediklerimle dolu. yine de çevremdeki diğerlerinin de benden farksız olduğunu biliyorum. pgibolog bilmemne olan var mı amk hep merak etmişimdir insan toplu halde yaşamak için yaratılmış bir şey mi, yoksa sonradan mı öğreniliyor

bu gün nerdeyse tüm günümü burda geçirdim. boş boş o kadar çok şey yazdım ki ben bile sıkıldım amk. halbuki yazılmayı bekleyen birbirinden ciddi şeyler var.bir köşede birikip duruyorlar.bir gün hepsi uydurulup bir çırpıda yazılacak ve okunduktan sonra üstleri çizilip gereken notlar verilecek.ben yine fail

japon balığıma gizli gizli viski veriyorum.her gün suyuna damlatıyorum. çünkü hayvanları seviyorum.

her gün bir avuç uyku hapıyla uyuyorum.iki liralık ve adi olanlardan. bir arkadaşımın kedisine uçak yolculuğu sırasında vermiştik aynılarından. içinden şeytan çıkartıyorlarmış gibi bağırıp elimi tırmalamıştı huur çocuğu.bu arada hala karanlıktan korkuyorum. aklıma ölüm geliyor. toprağın altı geliyor. oraya gidenin yolu çıkmaz sokak. orda kalıyorsun.bir takım şeyler uyduruyorlar. insanlar inanıyor. çünkü inanmak istiyorlar. beni tek rahatsız eden çürüdüğümü hissetmek. acaba beni bırakıp gidenler hissediyor mu kalplerini yiyen kurtları?bu sebeple mediamarkttan bir gece lambası aldım. kelebek şeklinde ve üç renkli. neşe içinde uykuya dalıyorum.

hadi bakalım madem kediden çıktı, kimseye anlatmadığım bir pisliğimi anlatayım sizlere. dokuz yaşındayken yavru bir kediyi sopayla döverek öldürmüştüm.o kedi yıllardan beri beynimi tırmalayıp duruyor.hem öldürmüş hem de kahrolmuştum.ama o an çok zevkliydi.o yaşta içime bu kadar iğrençliği kim yerleştirmişti oldum olası merak ederim.ben artık bir yetişkinim.o nedenle sokakta gördüğüm yardıma muhtaç ne kadar kedi varsa beslemek için cebimde daima kedi maması taşırım.ama ne yazık ki ne zaman besleyecek bir kedi bulsam konserveyi açtığımda içinin boş olduğunu görüyorum. cinayete kurban gitmiş yavru bir kedi yiyor onu.o gün bu gün hiç sevap kazanamadım sırf bu sebeple.ne dersiniz, sizce yedi tane cami mi yaptırmam lazım?

ama kurbağaları zütünden üfleyerek şişirip caprisun misali patlatan veletleri de duymuştum.ne kadar doğru bilemiyorum. acaba gerçekten zütünden üfleyince şişer mi kurbağalar?

@22 evet ciks işçiliği ben de bunu duyuyorum. benim her gün yaptığım şey bu

@26 boşver panpa adam haklı

@27 domaldım bekliyorum

çocukken bir arabadaydım, hatırlamıyorum şimdi kimin arabasıydı ve nereye gidiyordum. arabaya bindiğim pek nadirdi ama hatırlamıyorum işte. yalnız bir ara arabayı parkedip beni de içinde bıraktılar. o zaman ben arka koltukta ayağa kalktım, boyum züt kadardı yapabiliyordum bunu. donumu indirip cinsel organımı tuttum ve camda durdum öyle bir müddet.bir şeylere sinirliydim ve bu şekilde hıncımı alıyordum.onu herkes görsün istiyordum. daha o yaşta 'gibebileceğimi' öğrenmiş bulunuyordum. gibmek istiyordum elime ne geçerse. elime geçen şey bir ferrero çikolata oldu. nerden nasıl geldiyse amk. benim ufak hazinem.onu elimde sıkıp çatır çutur kırdım ve çikolatayı parmaklarımdan yaladım. ellerim leş gibiydi ve tuzluydu parmaklarım. çikolatanın o güzelim tadını gibip atmıştım.ama daha zevkliydi

o gün bu gün elime güzel olan ne geçerse geçsin leş gibi ellerimle onu kırıp sonra parmaklarımı yalıyorum