hayata sakso çekerek yaşam savaşı vermek

bu gün tam dört kere asıldım. ellerimi yıkamadım. tüm gün evdeydim bu gün. kendime küçük bir parti verdim. kimseyi düşünmüyorum asılırken. sadece pişmanlıklarımı düşünüyorum. gibmek,gibmek, gibmek istiyorum.bir şeyler nasıl benim ağzıma veriyorsa her gün, ben de döndürüp onun zütüne vermek istiyorum. menim elimde kurudu,bir daha yaptım,bir daha kurudu. sonra ellerimi yıkamadn bir sandviç yedim. kaç günlük olduğunu bilemiyorum, içindeki salam kuruyup zar gibi kalmıştı. mideme oturuverdi. mideme bir yolculuk yapsam içinde göreceklerimden korkarım herhalde. yuttuğum onlarca hevesim, şehir çöplüğünden farksız. hayaller kerhanesi bemim midem

hamburger olayına duygulandım lan.. insan gözlemleme konusunda ise kendimden bir parça buldum sende. devam et biraderim

bir kuş besliyordum. ufacık bir şeydi. hint bülbülü diyorlar ya ondan. sesi berbattı ama bana çok güzel gelirdi. bigiblet kornası gibi öter dururdu. arada elime alırdım. avucumun ortasında sıcacık bir top gibiydi. varla yok arasıydı. tüylerini yolsan geriye ne kadarcık bir şey kalırdı bilmiyorum. çok seviyordum onu. öyle seviyordum ki eve geldiğimde sesini duyunca her şeyi, bütün taktanlıkları unutuverirdim. ufaktı ama benimdi.bir bacağı sakattı üstelik.ama yine de dünyanın en güzel kuşuydu. okuldayken,işteyken, ondan ayrı olduğum her zaman özlerdim kuşumu. öyle küçüktü ki bir şey olacak diye içten içe hep korkardım. kuşum beni terkedecek diye korkardım. sonra onu benden daha iyi bakacak birilerine bırakmaya karar verdim.bu korkuyla yaşamayıyordum.hem ben çoğunlukla dışardaydım ve o yalnız kalıyordu. yalnız kalmak küçük kuşlar için çok üzücü olabiliyor.her daim onlarla ilgilenmelisiniz. yoksa neşeyle ötmezler. tortop olur, tüylerini kabartır ve bir köşede öylece dururlar. onlarla konuşmalısınız yoksa bir sabah onları kafesin dibinde kaskatı ve cansız bulmanız işten değildir. bana öyle oldu mesela. kuşumu elime aldığımda artık buz gibiydi ve sertti. minicik kanatları kasılıp kalmıştı. gözleri acıyla kısılmış gibiydi sanki.ne yapacağımı bilemedim onu orda öyle gördüğümde. soğuk ve pis kokulu toprağa gömecek değildim.ben de alıp kalbime koydum onu.ama öyle soğuk ki,bir gün beni de öldürecek sanırım soğuktan.yaz kış titreyip duruyorum o gün bu gün.

altı yaşımdaydım.bir kavanoz kapağına kağıttan kestiğim balıklar koymuştum. orası benim 'havuz'umdu. nereye gidersem gideyim balık havuzumu yanımda zütürüyordum. rengarenkti balıklarım. melek balıkları, yannan balıkları kürrek balıkları.her neyse. hayalimde en güzel en nadide balıklar ordaydı.ne kadar balık gördüysem işte o güne kadar. çoğunu da hayal ediyordum. sonra annem bir gün farketti havuzumu.bir şey demeden alıp savuruverdi. sokaktaydık.çöplük gibi bir şeye döktü balıkları. ağlamadım.zaten ağlamak pek sökmezdi. yani bizde yoktu öyle şeyler. aman neden ağlıyorsun bilmemne diye soran olmazdı. çok çok bir tane okkalı yerdim suratıma. neyse,benim hayaller döküldü gitti kısacası. nerdeyse bir okyanus dolusu balık döküldü sokağa. çırpınmaya başladılar. yapabileceğim bir şey yoktu. arkama baka baka gittim.o gün bu gün gözüm arkada yürüyüp duruyorum. balıkları döke döke gidiyorum. arkamda bıraktığım yol balık halinden farksız.

küçük bir prenseten farksızım. düşüncelerimi insan içinde söyleyemiyorum.o kadar uyumluyum ki.kafamın içi söyleyemediklerimle dolu. yine de çevremdeki diğerlerinin de benden farksız olduğunu biliyorum. pgibolog bilmemne olan var mı amk hep merak etmişimdir insan toplu halde yaşamak için yaratılmış bir şey mi, yoksa sonradan mı öğreniliyor

çileden çıktım amk

geçen gün evde çok mutlu olduğum zamanlarda geceleri giymiş olduğum bir tişört buldum. nasıl olduysa,ne alakaysa eski bir bavulun içine sıkışıp kalmış.onu oradan çekince geride kalmış düşleri sürükleyiverdi peşinden. odanın içi ölü kelebeklerle doldu. mordu bunların rengi. öksürük krizine girdim, camı açmak zorunda kaldım.bu sefer düşler küle döndü,toz oldu. telaşla camı kapadım ve onları yerden toplamaya çalıştım.ne var ki ellerime sıvanıp kaldılar. ellerim kapkara oldu.bir kısmı da burnumdan içeri girdi. beni hapşırttı.o kadar çok hapşırdım ki ardı ardına,hay aksi ne zaman bu kadar çok hapşırsam içimden ağlamak gelir.ben de küle dönmüş anıların üstüne yere oturup ağladım.bir daha o kadar hapşırmayacağım. yitip gitmiş hayallerinizi bavuldan çıkarmadan önce maske takmayı unutmayın.

evet beyler,bu başlığı sevdim. gibleyen olsun olmasın kusmaya devam edicem. şimdilik hoşçakalın minik kelebeklerim.

velhasıl, kimini görünmez ayılar giber beyler.

insan yavrularını sevmiyorum. bakışlarında hayır yok. kimse bana bebekler masumdur falan demesin. bebekler şeytanın potansiyel kira evlerinden başka bir şey değiller. iradeleriyle temiz olsalardı önümü ilikler abi derdim bebeklere. bilinçli olup da temiz olan bir şey gösterin bana.tam da bu kirli dünyaya bir çocuk getirmek istiyorum. müstahak muallakye.ben çalışmalara başlıyorum. peçeteden kendi imkanlarıyla doğar herhalde?

stres atmak için deniz kenarına gidin derler. denizi izleyin. ananızdan yeni doğmuş gibi pırıl pırıl olun.su negatif enerjiyi alır, evirir çevirir zütünüze sokar falan. hele hele denize girmek, dalgaları parmak uçlarında hissetmek bütün pislikleri alır zütürür derler.ben de girdim denize. henüz kıyıdan fazla uzaklaşmamıştım. yosunlar bacaklarıma değiyordu. hoşuma gitti. eğilip elimle dokunmak istedim. yosunları elimle tarazladım. sonra irkildim. orda olmaması gereken bir şeyler vardı. elimi çektim. parmak aralarımda bir dolu saç vardı.her renk, parmaklarıma dolanmış. kusmamak için zor tuttum kendimi. bütün negatifimi atmıştım. bunu sık sık yapmalıyım.

neyse geldi bizim gibtiritaktan şarap,ki 23liraya satılıyor marketlerde, burda elli lira.gel gelelim garsonun tripler.. sanırsın elli yıllık özel üretim bağ şarabı getirdi.bir de tatmam için koydu şarabı.bu arada garsondan da ayarı yedik 'bence daha iyi bir şey alabilirdiniz xxx bey in de dediği gibi, isterseniz geri zütüreyim' ulan amın oğlu, sana mı düştü tasası ucuz şarabımızın diyemedim tabii. onun yerine tadını herkesin bildiği taktan şeyi tadıp, daha doğrusu lök diye mideme döküp aynen şöyle dedim 'mmm bu benzersiz lezzete asla hayır diyemiyorum. doldur!' adam ruh hastası olup olmadığımı anlamak için uzun uzun baktı suratıma. olduğumu anlayınca ses etmeden doldurdu şarabı.

Perdeleri sürekli açık tutmama rağmen Ev ne zamandır ışık almıyordu, meğer camlar leş gibiymiş. Camları sildim.ne yazık ki sildikçe daha da çok kirleniyorlardı. nerdeyse tüm gücümü buna harcadım. ışık git gide azalıyordu.en sonunda farkettim ki,meğer pencereler kendi içime bakıyormuş.

@341 öyleyse biraz eğri oturup doğru konuşalım panpa. zenginlerden daha az adam çıkıyor gibi geldi demişsin.bir de fakirleri ele alalım.ama dehşetli fakirlerden söz ediyorum, yiyecek ekmek zor bulan, hatta hiç bulamayanlardan.git güzel kardeşim bunların yaşadığı mahallelere. açık konuşmak gerekirse buralar lağımdan daha 'kirlidir'.hani sokakta dilenen çocuk tinerciler vardır, boyunlarını yana eğip 'abi bir ekmek parası be,bozuğun yoksa bari şuradan bir döner al. açım abi be' diyenleri kastediyorum.bu çocukların ayakları çıplak, boyunları incecik, gözleri her ne hikmetse kocamandır. öyle mazlum bir sesle yalvarırken orta sınıfın yüreğinin bam teline dokunu dokunuverirler. bunlar dilenirken o sırada oralardan geçmekte olan az buçuk paralı bir kızın 'ay canım yhaaa çok shekeeer baksana yaa. canım benim gel bakayım buraya.al bir lira(bu sırada başını okşuyor).okula gidiyo musun bakiim?(arkadaşına dönüyor)bak pelinsu bunlara aslında para vermek çözüm değil, okutmak lazım.ama devletimiz çok hedehödö rerörerö.. okumak istiyosun dimiii?(çocuk iştahla kafa sallıyor).ah canım yhaa,al şu bi lirayı da,kendine kalem(zütüne mi sokacak kalemi amk?)alırsın.' dediğini duymanız ve akabinde çakal sürüsü misali veledin klonlarının kızın etrafını sardığını görmeniz işten değildir. üstelik o küçük, zavallı,çaresiz 'şey'in yediği bol miktarda hormonlu ve kanserojen gıdanın da etkisiyle henüz 11-12 yaşındayken gibi kalkmaya başlamış ve akşam olunca öğlen ona para vermiş olan pelinsu ve alarayı düşünüp ölümüne asılıyor olması (gündüz hafızaya attığı para vermek için sırt çantasına eğilme eylemi esnasında görünen meme çatalının da yardımıyla)da ihtimaller arasındadır elbette.o minik tatlı 'şey', belki yüz lira için değil sizi, anasını bile gözünü kırpamadan kıtır kıtır kesecek gözükaralığa muhtemelen henüz beş yaşındayken erişmiştir ve cebinde bir kelebekle geziyordur. pelinsunun verdiği bir liralar sigara ve bilimum sentetik tutkal olarak geri dönüştürülüyordur bu mükemmel işleyen 'fabrika'da.velhasıl, ekmeği olmayanın vicdanı nasıl olsun? diyor ve bu'kısa' yazıyı noktalıyorum.

çok iyi kafa hacı devam et benide aldın içeri , teşekkür ederim bu yolculuk için @22 adınada özür dilerim,

buyur devam et çok iyi lan, gerçek hayat hallerini alıp adamın içindeki gerçek hayattan bağımsız dünyadada simultane canlandırmak, süper fikir devam panpa çok uzattım ben.

bunu yapan huur çocukları duymuştum. çocuklara hem de..çocukları sevmem demiştim ama ruhlarına boşalalım demedim. onları cerahatli yaralara çevirelim demedim. erkek ya da dişi huurlar olmalarına sebep olalım da demedim. sırf bu şekilde muallak olan bir adamın hayatını okumuştum. bakkal amca karşılığında gofret veriyorumuş.o gofretlerin içindeki katkı maddelerinin prostat ve göğüs kanserine yol açtığını biliyor muydunuz? hadi gidip minik yavrunuza bir gofret alın

size çok komik bir şey anlatacağım binler, yarılacaksınız.karnımdaki et benini tırnak makasıyla kestim.

okulda spermleri öğrendiğim zamanlardı. onları kurbağa yavrularına benzetmiştim.'iribaş' lara yani. bizim pislik yuvasında bunlardan bol bir şey yoktu. nerde bir su birikintisi, nerde sidik gibi ufak bir su,hep bunlarla doluydu. birden hem spermlere hem iribaşlara sempatiyle doldu içim. benden de çıkıyordu bunlardan ama ben göremiyordum, demek ben de o mikrop dolu sular gibi bunlardan üretiyordum devamlı. iribaşlar ve spermlerim.bir evcil hayvanım olması gerektiğine karar verdim. çok fazla aramama gerek yoktu. gidip bir pet şişenin dibine koydum iki üç kurbağayı. yattım uyudum. gece bir sesle uyandım: 'hey dede, besle bizi.' kurbağa yavruları konuşuyordu.bir parça ekmek buldum.'istemeyiz' dediler.'bizi bize benzeyenle besle'.bir müddet konsantre olmaya çalıştım.'kusura bakmayın ama pek ciksi değilsiniz' dedim onlara. gözlerimi kapattım. biyoloji öğretmenini düşündüm çaresiz.fen bilgisi deniyordu o zamanlar. neyse.memeleri vardı ve benim için yeterliydi. yoksa suratı..yok yok, benimkinden çirkin değildi. neyse,işimi gördüm.ve yatağa döndüm. çok uykum vardı. gün doğarken uyandım. şişeye baktım, kurbağalarım gitmişti. hafif bir gürültü duydum. pencereden biri(ya da bir şey) çıkıp gitmekle meşguldü. upuzun,pullu bir kuyruğu vardı. bana göz kırptı galiba. emin değilim çünkü hava henüz tam olarak aydınlanmamıştı.

az önce sevdiğinden uzakta olanların başlığına gittim. platoniklere imrendim. aldatılmışlara imrendim. terkedilmişlere imrendim. öyle bir lanetle lanetlenmişim ki,işte dedim ya başlarda da hayat bana gösterip de vermiyor aga. keşke göstermese. keşke hiç sevilmeseydim. keşke deliğimden çıkmasaydım. keşke kaskatı ve ayı devam etseydim.ama bir gün biri seni insan yapıyor,ama bir bakıyorsun insanlık yok.ya da insanlık bir kişiymiş.o da yitip gitmiş. kuş gibi uçmuş gitmiş.

yatakta sırt üstü yatıyorum. gözlerimi kapıyorum.iyi anlarımı,iyi anılarımı düşünüyorum.ilk başlarda güzel gidiyor. anılarımla ön sevişme yapıyoruz. fakat sıra ne yazık ki içime girmeye geliyor. anılar ve ben söz konusu olunca ben edilgenim.