hayata sakso çekerek yaşam savaşı vermek

dede devam dede

@931 tamam ulan

beyler,bu gece hayvan gibi yorgunum. sabahın beşinden beri yollardayım.bu gecelik kusuruma bakmayın. başlık sabit. gelip geçip attırıyorum.ben yokken siz de yapın. kendi malınız gibi kullanın gibtiğimin başlığını.

@934 iyi geceler dede

bıktım ardımda yarım kalmış hikayeler taşımaktan. çünkü bizzat ben, yarım kalmış bir niyetim. anlamlarını bilmeden sevdiğimiz şarkılar var ya. işte biz böyleyiz. sesin kıvrılıp büküldüğü yerde ıslanıyor gözlerimiz. hayat, sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer(altını çizin buranın beyler yada attırın nasıl hoşunuza gidiyorsa)..

- ali ulvi hünkâr

Aklımdan çıkmıyorsun dedim
Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya.
- Cahit Zarifoğlu

asdasdasd

içimde sanki hep aynı şarkıyı çalan bir laterna:
Cancağızım basma perdeme bir çiçek de sen olsaydın
Kaçarken yangın merdivenlerine
Keşke grapon kağıtları assaydın.

- Didem Madak

beyler yine çok çok meşgul olduğum günler.ben bu temponun amk. hamster gibi dönüp duruyorum amk.

buyrun benim için dinleyin
http://www.youtube.com/watch?v=xQN7A6Vl1H4

@938 fazla kalamayacağım ama madem çocukluk anıları istemişsiniz. madem grapon kağıtları ile ilgili bir şeyler yazılmış, gibtirolup gitmeden önce bir anımı anlatayım..

dinlemedeyim dede

aslında gibko anım tam olarak grapon kağıtları ile ilgili değil.. çağrışım yaptı amk kelimesi. ortaokulda elişi dersindeyiz. hocaya handjob yapıyoruz anlayacağınız. espri sıçtım evet.ben bu konuda pek iyi sayılmam. grapon kağıtlarını büküp büküp çöp şişlerin tepesine yapıştırıp bir çeşit çiçek yapmamız gerekiyor. parama kıyıp bir adet yeşil,bir adet beyaz kağıt alıyorum. aksi yakdirde dersten çakacağım ve bu en son istediğim şey. güya okuyup 'adam' olacağım. bilmiyorum tabi o zamanlar diplomayla beraber adamlık vermediklerini. hayalini bile kurmaktan çekindiğim bir yerde okudum ve içimde en ufak adamlık krırıntısı yok. neyse..o zamanlar işte kapağı üniversiteye atmak için zütümü verecek haldeyim. halbuki daha lise var bilmemne..

dıbınakodumun arabeskçisi ajitasyon yapıyo hala

gibtiğimin kağıtlarını alıyorum okulun karşısındaki kırtasiyeden. kadın kağıtları taka uzatır gibi uzatıyor bana. poşete koyma gereği duymuyor. ikinci gidişim kırtasiyeye.bir defasında da bir silgi almıştım.iyi bir kaynak değilim kırtasiyeci kadın için kısacası. diğer çocuklar gibi kalemlerin üzerine takılan damgalardan, yumurtlayan kalemlerden, meyve şeklindeki silgilerden, çift bölmeli kalemtraşlardan, incecik ve kısacık cep kalemlerinden; kısacası her birini bu gün bile en ince ayrıntısına kadar hatırladığım o gibtiğimin cicili bicili işe yaramaz kanser saçan gıptayla baktığım çocukça oyuncaklarından almıyorum. alamıyorum.zaten yaklaşık iki sene sonra ben artık çocuk olmayacağım.bir daha asla. olamayacağım.

@944 ben de seni seviyorum benim minik tavşanım. huur çocuğu.xd xd

çöp şiş nerden alınır en ufak fikrim yok. birinden aşırabileceğimi umuyorum. belki de hoca dağıtır. nerden alınır ki çöp şiş?hem de ahşap olacak amk. markettenmiş meğer. hoca azarlarken bir yandan da nerden almam gerektiğini bu şekilde belirtiyor. yine de beş tane çöp şiş veriyor bana. beş tane çiçek yapacağım şimdi. yanımdakinin makasını alıyorum. kıçımdan ter akarak büküyorum kağıtları. beyaz kağıttan güle benzer bir şey yapıp şişin tepesine yapıştırıyorum. yeşilden de yaprak yapıyorum. yannan gibi bir şey oluyor. diğer çocukların (hepsinin değil elbette, benim gibi sıçan yavruları da var sınıfta) rengarenk kağıtları olmasına rağmen onların yaptıkları da genel olarak bir gibe benzemiyor. fikir aptalca çünkü. sıkılmaya başlıyorum.

http://www.youtube.com/watch?v=Ts2DXY0zfLs

gözüm iki sıra önüme, sıranın altına kayıyor. deri ceketli binin oturduğu sıra bu.bin,en arka sırada oturan ekürisinin yanına gitmiş, taşak geçiyorlar. hoca desen masada gazete okuyor, şakaklarını ovuşturuyor bir yandan yine migreni tutmuş. sonradan kanser oldu o kadın amk. bakın nerden nereye. kısaca onu da anlatayım.şu an anlatmakta olduğum olaydan altı ay sonra falan resim yarışmasında birinci oldum ben.o kadın sayesinde. yüz lira verdiler. kadın ağzıma sıçardı ama iyiydi amk. belki şu an yaşamıyordur. yaşamıyorsa üzülürüm.bir yandan da sevinirim. hayatın sillesini yemişlerden biriydi o da,yarı deliydi amk. yaşayıp yaşamadığını neden mi bilmiyorum? kanser olduğunu öğrendiğimde asla ziyaretine gitmedim de ondan.. geçmişimi yok sayabilmem için böyle huur çocukluğu yapmam gerekiyor arada. resim yarışması hikayesini de anlatayım bir ara size binler.

neyse, sıranın altında bir şey dikkatimi çekiyor. anında.beş milyon lira.o zamanın para birimiyle milyon tabi. şimdi kaç liraya tekabül ediyor? yine fazla bir şey değil.ama bana göre bir hazine.o parayla ertesi gün okuldan kaçıp ercan abide iki bardak çay içebilirim. sonra sahile akarım..bir yerlerde kendime ziyafet çekerim döner falan, para yeterse tabi amk. bininse deri ceketi var ve daha bir sürü beş milyonu. babasının matbaası var amk. matbaada para da basılıyor mu?binin o paraya kesinlikle ihtiyacı yok.ama benim var. hiç heyecanlanmıyorum.bu konuda profesyonel sayılırım.

nasıl olsa üniversiteye gidince artık çalmayacağım.o zaman çok namuslu olacağımdan değil, ihtiyacım olmayacak da ondan. sanıyorum ki üniversiteye gidince direk zengin oluyorsun. aklımı gibeyim. nasıl çalışıyorsa kafa o zamanlar.