hayata küçük sürprizler yapmak

kafa gibici horozlu çalar saatin çalması ile uyandım yatağımdan ve camı açıp bir sigara yaktım, uzun zamandır hayatım kötü gidiyordu aslına bakarsanız hiç iyi gitmemişti ve kolay yoldan para kazanıp mutlu olma çabaları içerisine düşmüştüm

aslında iyi bir insan sayılmazdım ama kötü olduğum da pek söylenemez, sadece normal bir şekilde yaşayamayacak kadar hasta olduğumu bildiğim halde yaşamaya devam etmeye çalışmam akli dengemi bozmuştu ve biraz düşündükten sonra paranın mutluluk getirebileceği kanaatine varmıştım, bütün bunları düşünürken yaktığım sigarayı artık bitirmiştim ve gidip elimi yüzümü yıkadım, kahvaltı edecektim fakat dolapta birşey bulamadım ekmeğin arasına domates koyup yedikten sonra elbiselerimi ütüledim ve giyebileceğim en karizmatik elbiseleri giyip dışarı çıktım

mahallemin insanları bana garip garip bakıyordu daha önce böyle görmemişlerdi çünkü beni, işsiz güçsüz bir adama göre fazla şık giyinmiştim fakat ne yaptığım konusunda benim bile en ufak bir fikrim yoktu, bir yerden bu yeni hayatımın temellerini atmalıydım ama nereden başlayacağım meçhuldü, kafamda sürekli birbirine çarpan düşünceler oluyordu, bu almam gereken intikamların sesiydi, onları almadan trilyoner olsam dahi bir işe yaramayacaktı sanırım

saçmaladığımın farkına vardım ve eve geri geldim, intikam almam gereken kişilerin bir listesini oluşturdum ve bunları araştırmaya başladım, ilk sırada ailemizin dağılıp babamın intihar etmesini sağlayan adamı yani babamın ortağı kemali bulmaya karar verdim, facebookta sağda solda her yerde aradım ve kılıç tekstil adında bir yer işlettiğini öğrendim, peki bu adamı öldürecek kadar cesaretim var mıydı? o kadar mı vazgeçmiştim hayattan? kaybedecek birşeyim kalmamış mıydı cidden? bu sorular beni meşgul ederken abimin altıpatlar tabancasını kasadan çıkarttım temizledim bakımını yaptım, onu kullanacağımı hiç düşünmemiştim bu yüzden hep kilitli dururdu... yarın işe koyulurum dedim ve uyumaya karar verdim

ama uyumamı engelleyen birşeyler vardı, neydi acaba? salak oç sabah yediğin domates ekmekle duruyorsun amk dedim kendi kendime ve hamburgerciye gidip birşeyler yedim, dönüşte de tekele uğrayıp 2 tane mariachi bir tane de pringles alıp geri geldim, sevdiğim herkesi kaybetmenin acısı vardı üzerimde, yapayalnızdım doğru düzgün konuşmuyordum bile, kimsem yoktu çünkü... kalmamıştı, beni en çok yaralayan da özgeden 2 aydır haber alamıyor olduğumdu...

ortalıktan kaybolmasından önceki gün çok güzel vakit geçirmiştik, doğum günüydü ve baş başa kutlamıştık, ben terasta barbekü yapmıştım sonra rakı masası kurup içmiştik, ardından sevişmiştik ve ben sabah olduğunda börek almaya çıkıyorum diye evden çıktım, alacağımı almıştım fakat geri döndüğümde onu hiçbir yerde bulamadım telefonunu da yatağın yanında parçalanmış şekilde buldum... beynimden vurulmuşa dönmüştüm adeta, sokağa çıkıp deli gibi sağa sola koşturup özgee özgeee!! diye bağırmıştım ama hiçbir şey bulamamıştım, o olaydan sonra delirdiğime zaten kesin kez kanaat getirmiştim...

sefil bira cips eğlencem bittiğine göre artık uyuyabilirdim, yastığın soğuk tarafını çevirdim ve kafamı koydum... bütün iyi ve kötü anılarım, hatta sadece bütün kötü anılarım gözümün önünden geçip giderken uykuya daldım... yine kafa gibici alarm sesiyle uyandım ve kemalin yanına gitmeye hazır olduğuma karar verdim, anadolu yakası tarafında oturuyordu ve çok da param kalmadığı için taksi yerine metrobüsle gittim... içeri girdiğimde kemal hanginiz lan? diye sordum ve buyur evladım benim deyince adamı kafasından vurdum daha sonra kaçmaya çalışırken polislere yakalandım ve hayatımın geri kalanını hapishanede geçirmek üzere cezaevine gittim

aniden uyandım, bütün bunlar her şeyi planladığım şekilde yaparsam hayatımın gibileceği yönünde işaretler olmalıydı, ben de teknik olarak intikam almak yerine daha farklı şekilde intikam almayı düşündüm, kemalin yanına gittim ve kim olduğumu söyledim, bunları duyunca şaşırdı ve panikledi lütfen kötü birşey yapma evladım pişman falan diyerekten, şirketini satılığa çıkartmasını ve bana bir şekilde 500 bin lira vermesini istediğimi, bütün bunları yaparsa aramızda bir problem kalmayacağını söyledim ve o para için şirketi satmama gerek yok ki diyerek gülümsedi ve ne olduğunu anlayamadan elini cebime attı, git sinirini at bununla yarın gel görüşelim dedi, peki kemal dedim ve şirketi terk ettim, merdivenlerde cebimi kontrol ettim ve yaklaşık olarak 5 bin lira civarında bir meblağ gördüm, pis pis sırıtarak indim merdivenlerin geri kalanını...

vücudumun biraz sahte mutluluğa ihtiyaç duyduğunu fark ettim ve bir klübe gittim... oturdum barın önündeki taburelerden birine ve bir şişe tekila istedim, şişeyi sek olarak kafama dikerekten etrafı izliyordum ki bu arada milletin de fena dikkatini çekmiştim sanırım, eski enerjim yoktu genç olmama rağmen öyle çıkıp oynıyım kızlara yavşıyım falan, yanıma gelenler de oldu ama reddettim ve ardından evin yolunu tuttum, içim rahat değildi ama birileriyle biraz vakit geçirmek istiyordum, rastgele bir eskort sitesine girdim ve geceliği 500 lira olan bir eskortu eve çağırdım...

sıradan, basit bir ciksten fazlası olmadı ama tatmin olmuştum, kızı bütün gece kiraladığım için bana ciks dışında eşlik etmesini de istedim, beraber playstation oynadık film izledik yemek yedik, dertleştik... bunlar sevişmekten daha da iyi gelmişti bana... kızın ismi irem'di 23 yaşındaydı babasının annesini öldürmesi sonucunda müebbet yemesinin ardından parasız kalınca güzel fiziğinin de verdiği yardımla bu yola başvurduğunu, pek mutlu olmadığını ama başka şekilde para kazanamadığını garsonluk falan yapmayı denediğini ancak tacize uğrayıp rahatsız olduğu için bıraktığını söylemişti, fikirtepe civarlarında 450 tl kirayla dandik bir yerde yaşadığını ve ödenen ücretin sadece beşte ikisinin cebine girdiğini de söylemişti, kendi derdim bana yetmezmiş gibi onun haline de üzülmüştüm...

hayatlarımız bir bakıma birbirine yakındı çünkü, dertleştikten sonra tekrar seviştik, ardından uyuduk... sabah bir kapı sesine uyandım, kız işini bitirmişti ve gidiyordu, sapık saplantılı bir adam değildim ama ona karşı birşeyler hissetmiştim sanki, kapıyı açıp türk filmlerindeki gibi duur deyip koşarak sarılmayı düşünmedim değil ama saçmalık olurdu, birden camın üzerine rujla yazılmış bir telefon numarası gördüm ve bu sanırım onun özel numarasıydı, numarayı kaydettikten sonra yapmam gereken işlerin olduğunu anımsadım ve börekçide kahvaltı ettikten sonra kemalin yanına gittim

kemal acayip bir adama benziyordu o mistik tavırları ve birden o kadar parayı cebime koyması falan cidden şüphelendirmişti beni, acaba cebindeki bütün parayı ölmemek için verip dükkanı da bırakıp yurtdışına mı kaçtı? diye de düşünüyordum ama düşündüğüm gibi olmadı... gittiğimde orada duruyordu ve gel bakalım genç, ne oldu atabildin mi stresini? dedi...

attım attım eyvallah da bütün bunların yeterli olacağını sanmıyorsun umarım? dedim, babam senin kazığın yüzünden iflas etti ve annem delirip köy hayatına verdi kendini, bütün bunların sorumlusu sensin her ne kadar şu an iyi anlaşıyor olsak da dedim... bak dedi burası basit bir tekstil şirketi gibi gözüküyor değil mi? dedi... evet çünkü öyle dedim. pis bir sırıtmayla sen öyle san dedi ve asansöre binip binanın bodrum katına indik, ee dedim niye geldik buraya? sabırlı ol dedi, ve birkaç birşeyle oynadı ve ardından diğer kapıyı gördüm, oradan da aşağıya indik ve gördüklerim karşısında şok oldum...

kemal bir silah kaçakçısıydı, hiç beklemiyordum açıkçası ve orada beni çekip öldüreceğini düşünmüştüm lakin öyle olmadı... baban iflas etmedi baban kendi halinde bir adamdı fakat batmak üzere olduğu zamanlarda onunla tanıştım ve kendi işlerime ortak ettim ben işlerimi hallediyordum o da tekstil şirketi süsü vermemi sağlayıp işlerimi kolaylaştırıyordu dedi... peki dedim neden babam iflas etti? hadi iflas etti tamam, neden intihar etti? dedim... ah çok salaksın çocuk dedi, babanın intiharını anlat bana dedi ve anlatmaya başladım...

bütün bu olaylar olduktan sonra ben kafamı dinlemeye gideceğim birkaç gün deyip evden ayrılmıştı ve alkollüyken denize girmesi sonucunda boğulmuştu dedim. peki bunu nereden öğrendin? dedi, şile polisinden dedim... onlar olayı bizzat gördü mü peki sence? eğer görselerdi müdahale etmezler miydi? onların söylediklerine ne kadar inanabilirsin ki çocuk!? dedi... olayın aslı ne peki? başka ne olabilir ki yani bunun arkasında? bilmek istiyorum hadi söyle! dedim... iyi dinle dedi ve klas bir hareketle sigara yakaraktan sözlerine devam etti

baban bir işte bana engel olmuştu çünkü çok büyük bir işti, eğer gerçekleşirse toplamda 3 milyon dolar alacaktık ve bu işe tövbe edecektik, fakat öyle olmadı baban korktu adamları geri çevirdi, ve ölüm fermanını imzalamış oldu... soner (onların patronu) bana bir şekilde şirketi iflas ettirmemi ve babanla aramı bozmamı istedi, eğer gerçekleştirmezsem babanı sadece öldürmekle kalmayıp sizi de öldürecekti ve işi tatlıya bağlamayı da kabul etmedi, ben de dolarla iş yapmaya başladım ve şirketi kısa sürede iflasa sürükledim, babanı da şileye gitmesi için ben ikna ettim ve onlar da orada babanı boğdu, ardından polise de sus payı verdiler yapacak birşeyim yoktu en azından sizi hayatta tutmak istedim, istiyorsan şu an çek vur beni ama bu birşeyi değiştirmez, sana soner'den intikam alman için yardım edebilirim fakat intikam alacağın kişinin ben olduğumu düşünüyorsan da bir saniye bile düşünme dedi, gözlerim dolmuştu ve bir sigara da ben yaktım, sonra ofisine geri çıktık...

ne yapacağımızı konuşuyorduk, bir taslak bir plan hazırlamaya karar verdik ve beni bu işlere sokup piyaya yapmamı, ardından sonerin yanına girmemi kararlaştırdık fakat ismim ve soy ismim buna engel oluyordu, ne kadar dört dörtlük bir taslak hazırlasak da bu her şeyi bomtak ederdi ve sonuç olarak kendimizi ölü olarak bulurduk... bu yüzden kendime en azından göstermelik olarak başka bir kimlik çıkartmalıydım, ben sana bunu hazırlarım sen de şu kartı al şifresi 5690 bu benim vadesiz hesap ek kartım, içerisinde sana fazlasıyla yetecek kadar para var fakat hepsini harcaman yararımıza olmaz, bulunduğun evden lüks bir daireye taşın git doğru düzgün takım elbiseler al, kendine bir çeki düzen ver dedi ve he unutmadan şu arabayı da al ben kullanmıyorum zaten başka arabam var dedi ve anahtarları verdi...

kendimi zengin hissetmeye başlamıştım, her gece intihar etmeyi düşünen bir adamken kendi kaderimi yazabilmek ve intikamımı alabilmek için bir fırsat geçmişti elime, hem de öldürmeyi planladığım kişi tarafından... hayat gerçekten sürprizlerle doluydu

bankadan 25 bin lira kadar para çektim, bu beni idare ederdi herhalde şimdilik, evimle vedalaşma zamanı gelmişti... gittim ve bana lazım olabilecek eşyalarımı topladım, kasamın içini boşalttım, her şeyim 1 çantaya sığmıştı neredeyse, ev sahibine telefon ettim, 2 sokak ötede oturuyordu zaten... yanıma çağırdım ve bugüne kadar yaptıkları için, beni evine aldığı için teşekkür edip, kalan kira borçlarımı verdikten sonra anahtarı bırakıp arabama atladım, 2008 model audi a4'tü arabam, fiyakalı birşeydi ve sürerken zevk alıyordum... evi ne taraflardan tutsam acaba diye düşünüyordum, anadolu yakasında tutmam iyi olabilir aslında diye düşündüm ve bağdat caddesinde, yat limanının oralardan bir ev kiraladım aylık 15 bin dolara, bu iş canımı sıkmaya başlamıştı çünkü sabırsız bir adamdım, hemen halletmeliydim bütün işlerimi ve kemalle işe başlamalıydım...

sosyete mobilyacısına gidip evi baştan aşağı yaratmasını ve hiçbir masraftan kaçınmamasını söyledim ve giyecek birşeyler almak için alışveriş yaptım... artık herşey tamam gibiydi, daha önce hayatım boyunca hiç 900 liraya takım elbise almamıştım yani... her neyse gidip ilginç tütün ürünleri, purolar bilmem neler ot mot falan aldıktan ve bunları arabaya yerleştirdikten sonra bir otele gidip oda tuttum ve dinlenmeye başladım, eve gidemiyordum çünkü ev dekore ediliyordu...