insanların yaşama tutunma azimlerini anlamıyorum, ölüm varken bu motivasyonu nereden bulup da kariyer falan yapabiliyorlar, dünyevi hedefler uğruna binbir türlü hengamenin içine giriyorlar, sırf sosyalleşmek için apuk sapuk yapay muhabbetlerin öznesi oluyorlar...

Modern dünya insanları hedonist, konformist, afazi tüketicilere çevirdi; başka birşey değilsiniz; sığır gibi yaşayıp köpek gibi öleceksiniz.

evet tatlım

ananlayken ölmemek için herşeyi yaparım anladın ?

Kariyer yapmak sistemin bize aşıladığı bir hipnoz hep kariyer yapanlar övülür hep şöyle hep böyle söylenir.. fakat git orta derecede zengin sayılabilcek bir komşuna mutlu mesut yaşadığını söyleyemiyecektir yahut bir tanıdığın patrona..

Hayattaki amaç -dinsizim, dinsizler için konuşuyorum- mutluluk olmalı mutluluk da rutin şeylerle sağlanmaz o yüzden evlilik çok saçma bir kurum geliyor. Yeni deneyimler, yeni heyecanlar, zevk veren şeylerle hayat yaşanılabilinir ve bunun için 'kariyer' yapmaya gerek yok. Bu arada evlilik hakkındaki düşüncem yanlış anlaşılmasın ot gibi, aşk uğruna evlenenlereydi o sözüm gerçekten felsefe ve bilim aşığıysanız öyle birini bulunca hiç bırakmak istemez insan, bıkmaz da çünkü hep bilmediğin bi tarafı vardır ve de yeni şeyler düşünüyor, yapıyorsunuzdur.

Tabi bir de bu deneyimleri yaşamaki, bir anlık mutluluğa ulaşmak için geçtiğimiz engeller, üzerimize gelen kısa/uzun vadeli stres/sorunlar var.. yani ucundaki bir anlık şeye ulaşmak için bu kadar çaba değer mi.. sanmam.

ananıza babanıza yazık

Sonuna kadar haklısın da lanse edilen şey bu farkındaysan, zevk almak, hayatın amacının mutluluk ve zevk olduğu, ye iç seviş hiç ölmeyecekmiş gibi yaşa, umursama. Değil mi? Zaten ateizm deizm agnostizm çok popüler ve hepsi bunları öneriyor. Ölüm muhabbeti geçince susturuyorlar herkesi, kimse hayattaki en kesin sonu düşünmek dahi istemiyor.

Keşke biraz daha ölümün farkına varıp ona göre yaşayabilsek