1. 51.
    0
    çok uzunsa bitince haber verde öyle okuyayım panpa
    ···
  2. 52.
    0
    O yaşlarda erkeklik önemlidir, ağlanmaz. Erkek adam ağlamaz.
    Gelmeden önce yeminler ettim kendime ağlamayacaktım, erkek olacaktım.
    O beni hep son gördüğü şekilde hatırlayacaktı, salya sümük ağlayan bi cocuk olarak hatırlasın istemezdim.
    Aşağı indik, iki elim arkada, bir elimle diğer elimi sıkıyor, yemini hatırlıyor, dudaklarımı ısırıyordum.
    Ağlama lan, erkeksin sen, erkek adam ağlar mı hiç ?
    işe yaramadı, gözlerim doldu.
    Serpil beni anlar, ağlayacağımı biliyordu, kendimi tutmaya calıstığımı hissediyordu.
    Üzülme bee, geri gelirsin mektuplasırız, biz ayrılmayız ki diyordu, kendini gülmeye zorlayarak.
    Ama bende serpili anlardım. Zor tutuyordu kendini ağlayacaktı.
    ···
  3. 53.
    0
    reserved
    ···
  4. 54.
    0
    En zoru arkadaslarla vedalasmak, elini bile tutamadığım çocukluk aşkıma gidiyorum bahanesi ile sarılmak oldu.
    Adı Serpil'di, birlikte büyümüştük, birlikte oynamıştık, birlikte ağlamış, birlikte gülmüştük.
    En çok koyan ondan ayrılmaktı, o bilmese ben ona aşıktım, delicesine, yağmuru sever gibi, güneşi özler gibi.
    Bir gün gidebileceğimi, ondan ayrılabileceğimi, uzaklaşabileceğimi hiç düşünmemiştim."
    Ben gidiyorum dediğimde inanmadı, inanmak istemedi. Bana aşık değildi ama ayrılamazdı benden.
    Birbirimizi tamamlardık biz, birbirimizindik aslında biz.
    Son gün yanına gittim, kapısını caldım. Konusalım biraz aşagı gelsene dedim.
    ···
  5. 55.
    0
    yerimizi alalim
    ···
  6. 56.
    0
    reserved belki tutar
    ···
  7. 57.
    0
    Şuan 32 yaşındayım, Hikayem tam 17 sene öncesinden bugüne kadar.
    15 yaşındaydım, el bebek gül bebek büyümüş, geçim derdi görmemiş, rahata alışkın binin tekiydim.
    Baba zengin, dede zengin. Ne istesem elimin altında.
    Babam ingiltere'ye yerleşicez, kendinizi ayarlayın dediğinde, sevinsem mi üzülsem mi bilemedim.
    Onca arkadaşı, çocukluğumun geçtiği yeri, büyüdüğüm yeri bırakıp gitmek...
    Zor geldi önce, istemedim, korktum.
    Zorda olsa baba bu, gidicez diyosa gidiceksin. Daha 15 yasında ben gelmiyorum diyemezdim
    ···
  8. 58.
    0
    ben dinlerim
    ···
  9. 59.
    0
    sağlam hikaye geliyor beyler
    ···
  10. 60.
    0
    rezerved
    ···
  11. 61.
    0
    rezerved
    ···
  12. 62.
    0
    reserved
    ···
  13. 63.
    0
    dinliyorum kardo
    ···
  14. 64.
    0
    ayrıca up up up
    ···
  15. 65.
    0
    devam et panpa dinliyoz
    ···
  16. 66.
    0
    3-4 saat sonra tekrar buradayım, dinleyen arkadaşlarımı görmek isterim.
    ···
  17. 67.
    0
    Odamda ilk yaptığım şey, bavulumda getirdiğim serpil'in resmini kapının kenarına sıkıştırmak oldu.
    Başka hiç bir ayrıntıyla ilgilenmedim, umurumda da değildi zaten.
    15 yaşıma kadar ne istesem yapıldı. en saçmaları bile.
    şimdi tek istediğim şey serpildi. kimsenin umurunda değildi ama bu sefer isteğim.
    Herkesin ayrı bir telaşı vardı, herkes kendi halindeydi.
    Bana bakıyorlar ama görmüyorlardı sanki.
    yalnız hissediyordum kendimi, kalabalıkta tek başıma, bilmediğim bir şehirde kaybolmuş gibi, tak gibi hissediyordum.
    ···
  18. 68.
    0
    Babam gelip giderdi hep buraya, az çok ingilizcesi var.
    Bende özel okullarda okudum, iyi denmez ama azda olsa ingilizce bilirim.
    ablamda öyle, annemse hiç bilmez.
    eve geldiğimizde etkilenmiştim, kocaman bir ev, büyük bir bahçe.
    gösterişli hayata ilk adım.
    ev tamamen hazırlanmıştı, bütün eşyalar tamam, çimler biçilmiş, ev temizlenmiş.
    girdik, babam moralimin bozuk olduğunu görüyordu "gel odana bak" dedi
    3 katlı bir ev, odam çatı katında, kocaman.
    "güzelmiş" dedim sadece, gülümsemeye çalışarak.
    ···
  19. 69.
    0
    Babamda hacı sakalı, annem kapalı.
    pasaport polisleri tip tip baktı, iyice süzdü.
    Türkseniz 1-0 yenik başlarsınız avrupada.
    o polisin bakışları, iğrenir gibi, hastalıklıymışız gibi bakışları.
    yaşayacaklarımın belkide ilk işaretiydi, ozaman anlamamıştım, çocuktum.
    bastı mührü, konuşmadan geri verdi pasaportları.
    Bavulları aldık, çıktık. Taksiye bindik, yeni evimizin yolunu tuttuk.
    ···
  20. 70.
    0
    Nerdeyse bütün ailem hacı hocaydı.
    Babam, annem defalarca hacca gitmiş, kuranı hatim etmiş insanlardı.
    çocukluğum kuran kurslarında geçmesine rağmen ben onların istediği gibi olmadım hiç.
    dinden nefret ettiğim, allahın egoist olduğunu düşündüğüm zamanlar oldu.
    uçak iner inmez annemin dualar etmeside sinirlerime dokunuyordu.
    bir kere olsun benim duamı kabul etmezdi allah.
    gene etmedi, Manchesterdayız...
    ···