1. 26.
    0
    yaz pampa
    ···
  2. 27.
    0
    Anons yapılırken gözümü açtım.
    iniş için koltuklarımızın dik, masalarımızın kapalı, emniyet kemerlerimizin bağlı olması söyleniyordu.
    istemeye istemeye kalktım, koltugumu düzelttim, gözlerimi ovuşturdum.
    uçağın tekerlekleri sert bir şekilde yere değdi.
    sağ salim inmiştik. Malesef.
    babamdan sonra, pilota da sövüyordum.
    şansıma sövüyordum.
    hayatıma, kaderime sövüyordum.
    ···
  3. 28.
    0
    Rezerved ama biraz özet geç mk gereksiz şeyleri yazma.
    ···
  4. 29.
    0
    Nerdeyse bütün ailem hacı hocaydı.
    Babam, annem defalarca hacca gitmiş, kuranı hatim etmiş insanlardı.
    çocukluğum kuran kurslarında geçmesine rağmen ben onların istediği gibi olmadım hiç.
    dinden nefret ettiğim, allahın egoist olduğunu düşündüğüm zamanlar oldu.
    uçak iner inmez annemin dualar etmeside sinirlerime dokunuyordu.
    bir kere olsun benim duamı kabul etmezdi allah.
    gene etmedi, Manchesterdayız...
    ···
  5. 30.
    0
    Babamda hacı sakalı, annem kapalı.
    pasaport polisleri tip tip baktı, iyice süzdü.
    Türkseniz 1-0 yenik başlarsınız avrupada.
    o polisin bakışları, iğrenir gibi, hastalıklıymışız gibi bakışları.
    yaşayacaklarımın belkide ilk işaretiydi, ozaman anlamamıştım, çocuktum.
    bastı mührü, konuşmadan geri verdi pasaportları.
    Bavulları aldık, çıktık. Taksiye bindik, yeni evimizin yolunu tuttuk.
    ···
  6. 31.
    0
    Babam gelip giderdi hep buraya, az çok ingilizcesi var.
    Bende özel okullarda okudum, iyi denmez ama azda olsa ingilizce bilirim.
    ablamda öyle, annemse hiç bilmez.
    eve geldiğimizde etkilenmiştim, kocaman bir ev, büyük bir bahçe.
    gösterişli hayata ilk adım.
    ev tamamen hazırlanmıştı, bütün eşyalar tamam, çimler biçilmiş, ev temizlenmiş.
    girdik, babam moralimin bozuk olduğunu görüyordu "gel odana bak" dedi
    3 katlı bir ev, odam çatı katında, kocaman.
    "güzelmiş" dedim sadece, gülümsemeye çalışarak.
    ···
  7. 32.
    0
    Odamda ilk yaptığım şey, bavulumda getirdiğim serpil'in resmini kapının kenarına sıkıştırmak oldu.
    Başka hiç bir ayrıntıyla ilgilenmedim, umurumda da değildi zaten.
    15 yaşıma kadar ne istesem yapıldı. en saçmaları bile.
    şimdi tek istediğim şey serpildi. kimsenin umurunda değildi ama bu sefer isteğim.
    Herkesin ayrı bir telaşı vardı, herkes kendi halindeydi.
    Bana bakıyorlar ama görmüyorlardı sanki.
    yalnız hissediyordum kendimi, kalabalıkta tek başıma, bilmediğim bir şehirde kaybolmuş gibi, tak gibi hissediyordum.
    ···
  8. 33.
    0
    3-4 saat sonra tekrar buradayım, dinleyen arkadaşlarımı görmek isterim.
    ···
  9. 34.
    0
    devam et panpa dinliyoz
    ···
  10. 35.
    0
    ayrıca up up up
    ···
  11. 36.
    0
    dinliyorum kardo
    ···
  12. 37.
    0
    reserved
    ···
  13. 38.
    0
    hadi panpa bekliyoz
    ···
  14. 39.
    0
    ilk haftalar keşifle geçti, sokaklar, caddeler, meydanlar.
    Okul, dil kursu falan ayarlandı.
    1 ay sonra alışmaya başlamıştım bu hayata, beklediğim kadar kötü değildi.
    Eğlendiğim bile oluyordu.
    Komşularla tanıştık, benimle aynı yaşta, arnavut asıllı bir arkadaş edindim. rexhep (recep)
    burada doğup büyümüştü, onun katkısıyla alışıyordum şehre.
    aynı okulda, aynı sınıfta olacaktık rexheple.
    okulda yalnız olmama fikri korkularımı yenmeme yardımcı oluyordu.
    ···
  15. 40.
    0
    2 ay sonra okullar başlamıştı.
    kurslar ve rexheple yaptığımız sosyal etkinlikler sayesinde ingilizcem epey gelişmişti.
    rexhep olmasa buraya alışmam, çıkıp dolaşmam mümkün değildi.
    beni 1 sınıf geriden başlatmışlardı, rexheple aynı sınıfta olamayacaktık.
    Ancak korktuğum kadar yalnız değildim.
    sınıfımda başka ülkelerden gelmiş bir çok çocuk vardı.
    yalnız değildim, bu bana güç veriyordu
    ···
  16. 41.
    0
    ingilizcem git gide gelişiyordu.
    derslerde ingilizcemin zayıf olması nedeniyle zorlandığım olmuştu.
    gene rexhep koştu yardımıma, birlikte çalıştık derslere.
    annemden, babamdan, ablamdan çok destek oluyordu bana rexhep.
    daha tanışalı çok olmamıştı ama hemen ısınmıştım ona.
    kanım kaynamıştı, komşuyduk zaten, evler yan yana, hep birlikteydik.
    ···
  17. 42.
    0
    4. ayımda artık cesaretimi toplayıp, serpile mektup yazmaya karar verdim.
    4 ay beklememin sebebi, acaba o yazar mı önce bana diye düşünmemdi.
    belkide yazdı, bana gelmedi, mektup kayboldu diye kendimi kandıra kandıra oturdum masanın başına.
    4 ayımı anlattım, uzun uzun, sayfalarca.
    okulumu, rexhep'i, evimizi, bahçemizi.
    ondanda oraları anlatmasını istedim, neler olmuştu merak ediyordum.
    sevgilisi var mıydı ?
    benden sonra en yakın arkadaşı kimdi?
    her şeyi en ince ayrıntısına kadar sordum.
    kapadım zarfı gönderdim.
    ···
  18. 43.
    0
    yaz panpa dinliyorum
    ···
  19. 44.
    0
    Günler bir bir geçiyor, cevap gelmiyordu.
    mektubu göndereli 1 ay olmuştu, onca şey yazmıştım, neden cevap gelmediğini anlayamadım.
    mektubu göndereli 2 ay olmuştu...
    cevap yok.
    mektubu gönderdikten 5 ay sonra cevap beklemeyi bıraktım.
    yazmayacaktı. neden bilmiyorum ama yazmadı.
    beni unuttu dedim, baska arkadaşlar buldu, beni unuttu.
    hayallerim yıkılmıştı, hep ona dönmeyi hayal ederken, o artık yoktu.
    rexhep'e anlatıyordum hep onu
    ellerini, gözlerini, dudaklarını.
    sıkılmadan dinliyordu, tam bir dosttu rexhep
    bir gün anlatma artık dedi, boşver.
    sana süprizim var, gel biraz dolaşalım dedi
    ···
  20. 45.
    0
    reserved
    ···