Ben böyle işi zikeyim

1-2 gün daha hastanede yemeden içmeden, arada kaçamak tuvalette sigara içerek takıldım. biraz toplamıştım ama tamamıyla kendimde değildim henüz. fero hala yanımdaydı.

- begüm evde mi ?
+ evet kardeşim sen dinlenmene bak
- gitmem lazım fero kusura bakma
+ gönderemem
- karşımda durma fero ezer geçerim

biliyordu, geçerdim. annemi ezip geçmiştim ulan ben. konu begüm olduğunda değişiyordum ben. gidecektim, zar zor ayağa kalkıp serumu çıkardım kolumdan. köşe bucak kaça kaça hastaneden çıktım. ferodan tokatladığım 20 lira ile az ileriden bir taksiye binip eve doğru yola koyuldum. begüm evdeydi, konuşacaktık. belki hala toparlayabilirdik. yaşadığım ilçe bu sefer bambaşka geliyordu gözüme. aşkla elele gezdiğimiz sokaklar sanki acıyla haykırıyor gibiydi. bulutların, güneşin, çocukların, bigibletlerin, parkların aslında benim için hiç bir önemi kalmadığını farkettim. sadece acı veriyordu. gözlerimi kapatıp başımı koltuğa yasladım, aslında birşey görmek istemiyordum. görmek istediğim tek şey begümdü. onu görmeliydim, sarılmalıydım herşeye rağmen. bizim ilişkimizin temeli zaten birbirimize koşulsuz şartsız destek vermemiz, olanları giblememizdi. düzelirdi inanıyordum aq.

taksiciye "dayı sigara içebilir miyim" dedim. babacan adamdı, bembayaz saçları, bıyıkları vardı. "iç yeğenim" dedi. yaktım bir sigara belkide anlamıştı halimi. gözlerim hep doluydu, tenim bembeyaz, göz altlarım mor bile değildi artık siyaha bürünmüştü. yıkık dökük birşeydim. bir sigara içtik, evin önüne gelmiştim. parayı uzattım, ağzımda sigaramla zorda olsa taksiden indim. sokaktaki çocuklar bile sevinmişti beni görünce. ama hiçbirinin başını okşamak istemiyordum. gelip geçerken "at bakayım bi pas" dediğim o çocuklar bile buz gibi geliyordu bana. zor be beyler çok zor. "sonra görüşürüz gençler" dedim çocuklara aralarında birşeyler konuşa konuşa gittiler. kapıya kadar gelmeye başardım, anahtar kapının üzerindeydi. hasta heralde o yüzden kapıda bıraktı dedim. odaya girdiğimde göremedim. mutfağa baktım orda da yoktu. odaları teker teker gezdim göremedim onu beyler. çıldırmak için yeterince güçsüzdüm. oturdum o gibko sallanana sandalyeye ilk günü getirdim gözlerimin önüne düşündüm. ayaklarımı masaya uzattığımda ayağımın dibinde kayan birşey olduğunu farkettim. bir kağıttı beyler. bir not, bir veda notu.

Rezerve

Rezerve 44

Soluksuz okudum hepsini be ne biçim hayat bu kardeşim allah sabır versin üzerinden ne kadar geçti bu olayların merak ettim aq benim zütüm yemez hatırlaya hatırlaya yazmak

http://www.imgim.com/14722271279191680438170.jpg

not tam olarak buydu beyler. oturduğum koltukta kala kaldım. hıçkıra hıçkıra ağlamaktan halsizleşene kadar ağladım. dolaba zor zar yürüdüm, içmeye birşey vardır diye. 2 tane bira çok azda rakı vardı. rakıyla birayı karıştırıp içmeye başladım. bir elimde not diğer elimde rakı / bira karmaşasının olduğu kadeh. tadı çok acıydı beyler denemeyin, ama o an ne kadar acı olursa olsun benim içimi daha fazla yakamazdı. kahrolmuştum. binlerce defa okudum o notu. "affet ben seni affettim" diyordu. attığım tokat için affetmişti. beni ben onu ne için affedecektim ? edilen hakaretlere dayanamayıp hayatta en çok sevdiği şeyden vazgeçirilmek zorunda olduğunu mu ? neyi affedecektim beyler ? kızamadım. kendimi cami avlusuna bırakılmış bebek gibi hissetmekten alıkoyamadım kendimi. günlerce o koltukta elimde o notla oturdum, ne bir acıkma ne bir susama ne uyku hali sadece kitlenmiştim, gözlerim sürekli doluydu. bazen boşalıyordu yaşlar. kaç gün oturduğumu yemin ederim bilmiyorum. kalktığımda dizlerim tutmadı. yüzüm çökmüştü, zayıflamıştım beyler 1 hafta içinde bambaşka biri olmuştum. telefonum geldi aklıma. arayacaktım. aradım...

Bune hiamina

Bitti mi pnp

Hay ben böyle hayatı gibiyim

"aradığınız numara kullanılmamaktadır"dedi huur telesekreter.

ümitsizliğin, acının, derdin nirvanasındaydım. hani elbet ailenizden biri ölmüştür acısını az çok bilirsiniz. o benim herşeyimdi. 1 hafta içinde nasıl kimsesiz kalınır onu öğrenmiştim. soğuk bir duşa girmeye karar verdim. su buz gibiydi ama koymadı beyler içim öyle yanıyordu ki koymadı. duştan çıkıp bornozla koltuğa serildim. üşümek iyi gelmişti. aklıma seçil geldi. seçili aradım.

- efendim ?
+ seçil, begüm nerede ?
- reklam bırak peşini
+ seçil biliyorsun onu seviyorum, aklıma türlü şeyler geliyor. ölmeyi bile düşünüyorum. en azından nerede kimle onu bileyim lütfen söyle. ben yaşamak istiyorum uzak olsam bile ona adadığım şu ömrü onsuzda olsa yaşamak istiyorum
- reklam.. dedi duraksadı sanki biriktirdiği birşeyler vardı
+ dinliyorum dedim.
- o yaşadığı hiçbirşeyi sana anlatmadı. annen defalarca hakaret etti ona. çalıştığımız yerdeki insanlar "genç avcısı, ooooh buldun genç tokmakçıyı, annesinin yüzüne nasıl bakıyorsunuz" vs vs binlerce şey söyledi ama bu onların hiçbirini sana lanse etmedi. etmek istemedi, üzüleceğini onu üzen herkesi üzeceğini biliyordu. çocuk istiyordu çok, senden olan bir can istiyordu olm. evlilik konusunu o yüzden açmıştı, kendin birşeyler yap istiyordu. çocuk olacağı için değil onunla evlenmek istediğin için yap istiyordu olay buydu. o eve kadar getiren lavuk seviyordu begümü. hali vakti yerindeydi. yaşı yaşınaydı. eleman çok kovaladı begümü, begüm yüz vermedi. en son o gün annen arayıp "binini aldır oğlumdan uzak dur" demişti. deli gibi ağladı. o gün karar vermişti aldıracaktı. aldırma diyemedim. yaşadığınız hayat hayat değildi ve yine o gün o elemanla evleneceğ..
+ dur dur düşündüğümü deme ne olur yalvarırım.
- evet reklam onunla gittiler. samsuna...
+ bana bunu yapamaz.
- o yapmadı, ona duydukları yaptırdı. sana anlatamadıkları yaptırdı, sen üzülme diye hayallerinden vazgeçişleri yaptırdı buna onu. çok çabaladı reklam. çok ağladı, mutluydu seninle evet ama olmayacaktı. olamayacaktı. olmasını çok istediniz, başaramadınız reklam kabul et.

telefonu kapattım. ne düşüneceğimi bile bilmiyordum beyler. kime neye küfredeceğimi bilmiyordum

Rezerve

Lan paket bitti be birader

At yalanı gibeyim inananı...
Bunlar filmlerde olur amk. annesi arıyorda, "binini aldır" falan diyor. hangi anne der lan öyle bir şey?
kardeş gerçekse de kusura bakma ama, "senin ananı gibeyim" lafı tam sana edilir. giberler öyle anayı :D

o elemanı o gün orda kevgire çevirmediğim için kendimden utandım. gerçi begümede güveniyordum. kimin aklına gelebilirdi ki beyler ? kim bilebilirdi böyle olacağını ? olmuştu ama. başta dedim ya olmaz dediğim herşey olmuştu dıbına koydumun hayatında. o an sadece ölmek istiyordum. sevmişsinizdir beyler. şöyle bir düşünün ömrünüzü harcadığınız kadın olabildiğince geçerli bir sebepten gidiyor. evladınız doğmadan ölüyor, o kadın belli bir süre sonra başkasıyla gidiyor. siz yarak gibi kalıyorsunuz. ona sarılıp yatamayacağınız, yazdığı notu atamayacağınız, onunla geçtiğiniz yerlerden tek başına geçmek zorunda kalacağınız, dertleşemeyeceğiniz, en önemlisi birdaha sevemeyeceğiniz bir ömür sizi bekliyor. zor değil mi ? acıtıyor değil mi beyler ? aradan kaç gün geçti bilmiyorum 86 kilodan 60'lı kiloya düştüğümü aynaya baktığımda direk anladım. ne kadar zamandır bakmıyordum acaba aynaya ? güldüm kendime. vaay be dedim reklam haline bak. bir dilim ekmek yedim o gün belki 1 hafta sonra. insan açlıktan ölmüyormuş beyler bunu öğrenmiştim. sokağa attım kendimi. yürüdüğümüz yerlerden geçtim, geçerken ağladım. herkes dönüp bakıyordu. insanlara çarpa çarpa yürüyordum. özür bile dilemeden geçip gidiyordum. sakallarım olabildiğince uzamıştı. sokakta yatan kimsesizler gibiydim. öylece yürüdüm o gün. sadece yürüdüm, yürürken ağladım, insanlara çarptım yaptığım tek aktivite buydu uzun süre sonra.

Adres ver anasını gibelim o binin gidip çok ciddiyim panpa

artık uzatmayacağım. eve döndüm, yine uzun süre hiçbirşey yapmadım. işten zaten çıkmıştım ev sahibi sürekli kira diye geliyordu. böyle yaşayamazdım. artık maaş aramaksızın kiramı ve içkimi karşılayacak bir iş bulmam gerekiyordu. zaten yemek yemiyordum doğru düzgün. o evden çıkamazdım onunla bir yığın anımız vardı. o evde kaldım beyler. işe girdim, kimseyi sevemedim birdaha. ölen bir çocuğum giden bir sevgilim ve evini bırakın sokağından geçmediğim bir annem vardı artık. aradan belki 1 sene kadar geçmişti. ayda yılda bir seçili arayıp durum kontrolu yapardım görüşüp görüşmediklerini bilmediğimden. zarf vermezdi. en son aradığımda evlendiklerini 11 aylık evli olduklarını çocuklarının olmadığını söyledi. beni sevdiğini söylemesini istemiş seçilden. kendimce bir gibtir savurdum içimden. çocukları olmamıştı beyler. belki alakam yok ama ben üzülmüştüm. çocuk sahibi olamayacaktı. aradan şuan 2 seneden fazla geçmiş bulunuyor ve ben hala aynı ilçede, aynı mahallede, aynı sokakta, aynı apartmanda, aynı dairedeyim, aynı yatak odasında yatıyorum. herşeyi hala duruyor.. gelmeyeceğini bildiğim birini bekliyorum. sevdiklerinize sahip çıkın beyler. ne olursa olsun bırakmayın onları. ölün ama bırakmayın, ben ölemedim, yaşamadımda. her zaman giren takılan biri değilim. dinlediniz allah razı olsun hepinizi seviyorum.

Rezerved

Bunları okuduktan sonra nasıl güvenipte sevicez amk sigara içsem 3 paket bitirirdim

Vay be gerçekten çok farklı bir hikaye reis her zaman yanindayiz