Okuyacam sonunda ağlstırsan giberim

Seri pmp

bunu duyunca ilk önce başımı odadan içeriye sokuverdim. sonra destek aldığım sol elimi. yataktaydı beyler. rengi bembeyazdı. gözlerinin altı mosmor, gözleri şiş. ölüyor sandım. bir an yıkılmakla yıkılmamak daha doğrusu yıkılamamak arasında gidip geldim. etejer gibi bir zımbırtıya zor tutundum. seçil beni öyle görünce yanına yatağa oturttu. begüm o ara kolumu görmüş olacak ki tekrar ağlamaya başladı. sürekli "ne yaptın sen"diyordu. koluma bakmaya çalışıyordu. ter içindeydim, gözlerimi açmak için inanılmaz bir çaba gösteriyordum. ölmeye niyetim yoktu fakat yaşamak içinde pek fazla bir sebebim kalmamıştı.

- annem dimi, o yaptı dimi, özür dilerim onun adına, kendi adıma, herşey için ne olur kalk hadi
+ hastaneye gitmen gerek
- tamam kalk gidelim hadi, sende iyi değilsin güzelim hadi bebeğim
+ reklam, hastaneye git

seçil girdi araya ;

- reklam gerçekten kötüsün gitmen gerek
+ sen sus lan anasını gibtiğimin karısı onu almadan şurdan şuraya gitmem
- o gelemez
+ nasıl gelemez lan ?

rezzzzzzzzzzzzzzzz

Güzel panpa

Rez heycanlı

Rezerve.

sürekli beyin fırtınası yapmak zorunda olmaktan nefret ediyordum anasını gibeyim.. üzerindeki pikeyi kaldırdım. bacaklarına elledim, ayaklarına elledim, acaba diyordum felç mi geçirdi.. insanın aklına herşey geliyor beyler, yeter ki karşınızdaki aşık olduğunuz insan olsun. ayaklarını oynattı.

- gelebilir bak iyi kalkabilir bende yorgunum, bende üzgünüm, benimde canım acıyor bu zamana kadar hep birbirimizi taşıdık. beraber ağladık beraber güldük, ben onu bırakamam oda beni bırakamaz. evlenicez lan biz, ev alıcaz, cocuğumuz olucak. size ne ? girmeyin ulan artık araya, gidin lan hayatımızdan derken salya sümük ağlamaya başlamıştım.

seçil huursu yutkundu, yutkundu, gözlerinin dolduğunu görebiliyordum, begüm zaten ağlıyordu. bir kaç dakika sonra seçilde koyverdi kendini. ağlıyordu hemde nasıl. bugüne kadar ona huur demiştim hep, huur olduğu için değil hazetmediğim için. ama en az benim kadar begüm kadar acı içinde ağlıyordu. seviyordu demek ki begümü. onada üzüldüm. nasıl bir duygu karmaşası içindeysek odada ki herkes ağlıyordu ama kimse çıkıp "bunlar bunlar oldu" diyemiyordu. ben sadece acıyla karışık yapacaklarımızdan bahsediyordum. "ev alacağız, yatak odasını begüm ayarlayacak, oturma odasını ben, kocaman bir lcd televizyon alıp derbileri izleyeceğiz, o mısır patlatacak, bir zaman sonra ufak bir bebeye baba olacağım, ona anne bana baba diyecek. daha çok şey yapacağız, ama öncelikle ölmemem gerek, onun benimle gelmesi tekrar elimi tutması gerek" falan diyordum. mala mı bağlamıştım, son çırpınışlarım mıydı bilmiyorum.

Tez aldım

Okurken avuclarimin ici terledi amk

rezerve

rez hizli yaz

hiç geleceği yoktu beyler. her yere beraber gittiğim, en güzel kafaları beraber yaşadığım, sabahlara kadar sevişip sabahına mükemmel bir huzurla yanında uyandığım kadın bambaşka biriydi. sanki duygusuz sanki ruhsuz.. ağlıyordu evet ama niye olduğu yine kayıptı. boynuna sarıldım, içime çektim kokusunu bir süre. kanım üzerine gelmişti, onu görünce çıldırdı, üzerindeki geceliği çıkarıp fırlattı avazı çıktığı kadar bağırdı

- ne istiyorsunuz lan benden sen, annen, çevremiz ne istiyorsunuz aq
- uzak durun lan benden gidin oğlum başımdan bela mısınız lan bana ? hayalimden hayatımdan vazgeçtim lan ben sizin yüzünüzden. senin yüzünden senden vazgeçtim lan ben. neyin sevgisi lan bu gibtirin gidin lan artık.

10 saniye içinde kurduğu cümlelerin en dibine kadar indim. "hayalimden, hayatımdan vazgeçtim" , "senin yüzünden senden vazgeçtim".. inşallah düşündüğüm şey değildir dedim kendi kendime. kısa süre içinde allaha ne kadar yalvardım bilmiyorum. içimde düğüm düğüm birşeyler vardı. yapmamış olsun dedim, bunu bana daha doğrusu bize özelliklede kendisine yapmamış olmasını diledim allahtan.

"Yoksa dedim ?" beyler belki cevabıyla benim sorum arasında 5 saniyeden fazla bir süre yoktu. ama o 5 saniye bana hayatımın en uzun anı gibi geldi. demiştim ya beyler, hayatta 2 şeyi çok istiyor diye. birincisi ev almaktı, ikincisi çocuk. beni tanıyordu, "olursa olur aldırmayız, aldıramayız ben o günaha giremem, senide seviyorum" diyordum oda "aldırırsam bir daha asla çocuğum olmaz" demişti. ondan sonra her sevişmemizde korkmuştum, evlilik yoktu ufukta çocuk olduğu için evlenmeye kalkarsam da kendini kötü hissedecekti. hep olabildiğince korunmaya çalıştım. (doğal yollarla) sonra beynimde şimşekler çaktı beyler. maksimum 1 bucuk 2 ay önce evlilik muhabbetini açmıştı, bozuk atmıştı. düzeltmek için gezmeye gitmiştik hatırlarsınız. kanımın buz kestiğini, dünyamın başıma yıkıldığını, hayallerimin altında kaldığımı hissettim beyler. anlayamazsınız o duyguyu. tükendiğimi hissetim. ölmek istedim beyler. elimizde son bir şans vardı sadece bir çocuğumuz olacaktı, büyük ihtimallede onu aldırmış, hayallerimize hayatımıza bir son vermişti. bunların hepsini 5 saniye içinde düşündüm. eğer aldırmışsa gideceğimi biliyordu, yapamayız demiştim defalarca.

Hadi yaz amk

Derdimin ızdırabını gibeyim dedirttin Eyvallah

Tezzzz okucaagimmmmm

Of avradini skeyim be of aksam aksam yaktirdin yaz BREZzırs yaz yaz lan yaz

ağlamayı keserek "evet, aldırdım" dedi..

beyler o ana dair sadece şunu hatırlıyorum "neden" deyip bacaklarının üzerine doğru bıraktım kendimi. uyandığımda hastanedeydim. kanlar, serumlar havada uçuşuyordu. kafam biraz yerine gelir gibi oldu, başımda çok sevdiğim çocukluk arkadaşım feridun vardı.

- fero gitmem lazım
+ agacım yat daha iyi değilsin, yenge evde rahat ol
- fero tutma be
+ kardeşim...

kalkmayı denedim yemedi beyler. tükenmişim. aslında gidip ne yapacağım ? hayatınızda kaç kere baba adayı oldunuz ve kaç kere haberiniz olmadan bu elinizden alındı beyler ? kaç bebeğin günahına girdiniz ? bunlar inanılmaz acı şeyler. eğer adam iseniz karşınızdaki insanı seviyorsanız öyle canınız acıyor ki. işin taktan yanı bir daha asla baba olamayacak sevdiğiniz insanla ortak bir cana bakmayacaksınız. gözlerimden yaşlar süzüldü, fero sildi. ben ağladım, fero sildi. o gece sadece ağladım beyler. erkeklik gururuna sokayım, hayatım başıma yıkıldı. o güne kadar hiç böyle ağlamamıştım. millete göre dağ gibi adamdım, devrildim beyler. begümün ilk ağlamasında sarsılmıştım, gülüşüne aşıktım onun gözyaşları sarsmıştı beni. annemin dedikleri kökümle toprağımı ayırmıştı. yine bile tutanabilirim yapabilirim diyerek gittiğim o evimizde baba olamayacağımı, benim çocuğumu aldırdığını, hayallerinden vazgeçtiğini söylemişti. çok istiyordu beyler kendi bakabildiği, sevdiği kişiden çocuğunun olmasını çok istiyordu. neden yaptı ulan o zaman dedim, isyanımın bini bir paraydı.

Başın sağolsun