hayat hikayemi

dinliyonuz mu oglum anlatiyom bak

anlat dinliyoruz zütelek

iki saate kalmaz da babam vefat etti.
işte ben o gün gerçek hayattan çıktım, matrixi de gibtir ettim amk.
Kasımpaşa'ya doğru döndüm ve What iş matrix amk? diye bağırdım
bütün gazoz kapaklarımı, bilyelerimi
mahaledeki çocuklara dağıtım amk. nasıl olsa birdaha oynamak zordu..
Bütün çocukluk kiyafetlerimi o gün çıkardım, yerine 5, 6 beden büyük kıyafetler giydim.
üstüme çok büyük geldi, Ama olsun, bir sonraki sene gene giyerim diye avuttum kendimi...
evet çocukluğumu orda o gün bıraktım.
ama ne yazık ki o günden bu yana ne tam bir çocuk oldum, ne de tam bir yetişkin.
iki arada birdere, kaldım hep.
Hep bir araf yaşadım amk..

Anlat lan kardeşime bile anlatıyom masalkitabı kalmamışta evde hazır kafiyeyide bulmuşken

yalan yok varsa gotum senindir gardas

Tamam panpa inandırıcılık kazanıyo giderek aldım çayımı dinliyom seni

Bütün masal dünyam o dakika yıkıldı.
bütün masal kahramanlarım oldu.
Çok sonra anladım ki Masal karamanlarim da hayata benim gibi çoktan atılmışlardı.
Kizmizi başlıklı kız, hasta babanesi için, kurtların arasında değnekçilik yapıyor du eminönünde gotune koyim.
kül kedisi, evlere gündelikçi gidiyor, onun bunun arkasını temizliyor du. Zaten o zaman kaybetti,
o bayram kendine aldığı ayakkabıları.
Ayakkabıları bulan apacide, en son eskici ile, 1 bidon, 2 bidon, pazarlığına tutuşmuştu bile.
Bütün bunlar olurken, külkedisinin, üvey annesi ve kız kardeşleri,bir randevu evi açmanın peşine düşmüşlerdi bile.
Kolay parayı çok seviyor du annesi. Ne de olsa, Ne kadar para o kadar Kapitalismdi amk. Özal sağolsun...
Pamuk prensesin, annne ocağından, yedi tane cücenin evine kaçıp, ama gel zaman git zaman, Annesine "Ben Zehirli elmaya razıyım, toplasan bir Adam etmez,bu 7 tane andaval bin,ne olur gel beni kurtar" diye mektup yazdığını öğrendiğim gündü o gün..
Keloğlan farksız mi ya la. Oda benim gibin babasız kalmış. ama tek derdi , saçına protez taktırmak, taktırmak muallaknin.
Bu hayali içinde, sokaklar da "Kent var Malboro var, Kent var Malboro var" diye kaçak sigara satıyordu. pekekent..
Çoktan unutmuş tu padişahın kızını. Zaten sınıf ayrımını savunan Padişah da, istanbul sosyetesinden, biriyle evlendirecek ti onu. bunuda yaşayıp görecektim.
Rapunzelin, "böyle bir hayat istemiyorum, gerçekler canımı acıtıyor, yaşamak istemiyorum" diye, bir çok kez intihar planı yaptığı zaman di o zaman. Çok sonra öğrendim bunu.
Ve hiç bir Kralın yanlizliktan bu kadar çıplak kalmadığı, Masal ve gerçek arasında kalmış, bir istanbul akşamı idi. işte gerçek böyleydi. benim hayal dünyamın masal kahramanları böyle yapıyordu.

doğum gunumdu ve babam artık yoktu. Hayatımda aldığım en garip doğum günü hediyesiydi
birde yengemin aldığı okul çantası. Topu topu iki hediye aldım o gün...
Tamammen paradox içinde iki hediye,

Ölü bir baba, tum bitisler icin
ve yeni baslangiclar için bir çanta.

inanamak ve inanmamak senin elinde, degistirmek ise benim. ama sana teminedrim yasanmisliklarda yalan yok. eksisi var artisi yok Pasazadem...

CEnaze kalktı. Amcam geldi, omzuma vurdu, oğlum evin erkeği sensin bundan sonra. Ablana da annede sen bakacaksın. Amk ne alaka dedim icimdem. daha dur bakam bi.
Ne oluyoz.. çelik çomak oynucam ben daha.. Beşiktaş'in alt yapısına gircem ben.
Hayallerim var benim. Evet çocuğum ama gelecek için umutluyum ben...
Ama öyle değildi işte. Bende benim masal kahramanlarım gibi hayatın tam ortasından dalmıştım hayata.

son 2 paragraf dışında anlamadım amk

devam burdayız

Cenaze kakâlı 2 ay olmuş. Evde uşkun bir anne, gelinlik çağında bir abla, 9 yaşında kocaman bir çocuk.
hayatın tam ortasında öylece kalakalmış... Amacam sağolsun, babamın geciken sigorta pirimlerini
yatirdida, Emekli yaptı.
o sene okul nasıl geçti neden geçti hiç anlamadım ben sadece ders çalıştım..
derken yaz geldi. benimde yaz tatili hayallerim vardı picler.
ama ben o yaz yatilinde kendimi araba boyacisinda buldum amk.
oha lan bütün çocuklar mahallede top oynuyor bizde burda zımpara yapıyoruz.
diye geçirdim bütün yaz içimden.
daha o zaman sevmedim bu hayatı... gibem lan dedim kendi kendime..
tatil nedir bilmedim.
öğlen tatilinde usta eve gonderiridi( o zamanlar böyle sanayi merkezleri yoktu amk) çalıştığım yer eve 5 dakka..
koş koş eve gelirdim, çocuklar için tatilya progrdıbını izlerdim. tatilimin en güzel saatleri o saatlerdi..
haftalık olarak çalışıyorum. kazandigim bi tak değil, direk gelip Valide sultana veriyorum..
Oda artık, sakız çikolata parası ne atarsa...
Ama o yaz hiç unutamayacağım bir şey yaşadım

heycanlandım la acaba nedir?

Bir sabah kalktım, günlerden pazar..
Evde, ekmek ndıbına hiç birşey yok. Para da yok. yemin ederim yiyecek bir tak yok...
lan hadi tak yeriz sorun değilde, sicmaya hacet yok..
Mide boş, neyi sicacan amk..
Rahmetli sağolsun bize miras bırakmadı.
Bıraktığı tek miras, bir ceket ve gurur oldu...
komşudan istenmez, olmaz, gurur yaptık..
Bakkala borç birikmiş, ayılık gelince kapatcaz, Ha şimdi gitsek yazdirsak verirdi allah için
ama dedim ya gurur, kaldı bize babadan hepsi o kadar...
Dedim "ben cikiyom valide sultan"
dönerim bir iki saate..
burda bir on bilgi vereyim amk. Bizim zamanımızda, düğün dernek sünnet, gibi syler mahalle arasında olurdu
sokak aralarında, hele bide sunnetse, Sünnet sahibi yumurtanın sarısı kesilirken Para serpedi..
Bozuk para ama olsun.. Sağlam topladın mi, bi taka benziyordu..
Lan şansıma o gün 3 tane sünnet düğünü var amk. Allah işte... Hele bi tanesi, zengin bir picin..
Babası bozuk para atmıyor direk kağıt para savuruyor amk..
dururmuyum, direk daldım ortaya, it köpek gibi saldiriyorum paralara.
tuttuğum parayı kapmaya çalışan olursa, kuduz köpek gibi havliyorum muallakye...
vel hasıl kelam 3 sünnet düğünü dolaştım o gün. bu zamanın parası ile bir 100 150 lira civarı
para topladım..
Direk bir bakkala gittim, Ama borçlu olduğumuz bakkala değil başka birine gittim amk..
3 tane taze ekmek, 1 koli yumurta, 1 kilo beyaz peynir, 1 kilo zeytin, kucakladim Geldim eve, geriye 40 lira felan kaldı, onuda verdim valide sultana. Baktım hepsi salya sümük ağlıyor...
bir sadettin teksoy edasıyla "Durun" dedim
"boşverin şimdi ağlamayı benim karnım ac."
"Hadi dedim, hazırlayın sofrayı."..

erken buyudum lan ben...

O gunyaptigim kahvaltinin tadini, hic bir kahvalti salonunda bulamadim..bu yasima geldim hala Hala da aramaktayim..

ve iste ilk yaz oyle gecti . Araba boyacisinda uc kusura zimpara sallamak ile...

Sonra ki yazda degisen birsey olmadi. okul biter bitmez hoppp zimparanin basina,
neyse ki usta yeni birini almis.
artik yeni cirak var Kuru zimparayi o yapiyor pic. Ben astardan sonraki zimparayi yapiyom.
bilmiyenler icin soyliyeyim. sulu zimpara, kurudan daha kolaydir amk.
boyle sulu sulu, arabayi oksaya oksaya zimpara yapiyon. Bastirmana gerek yok.
fazla efort sarfetmiyon. tatli tatli vakit geciriyon.
O yazda arabalari oksadim.

okuyonuz mu olum... bosa yazdirmayin. dinleyen yoksa sileyim gitsin...

neyse gene öyle bir yaz daha geçti geldim orta okula...
Bu arada Anadolu lisesi sınavlarına girdim kazandım zekiydim vesselam.
ama kitap paraları servis parası, öğlen yemek parası derken bizimkilere pahallı geldi..
okuyacak bir çocuğum ama para yok...
Direk devlet okuluna verdiler..
Eyvallah deyip başladık okula..
okuldaki çoğunu mahalleden taniyom o yüzden fazla sıkıntı çekmedim.
Hersesin durumu benden farkı olmayınca tabi. Kolay bir yıl oldu benim için
okul yıllarım hepsi silik geçti. silik derken,
inek gibi çalışıyorum, geri kalan zamanımda da maç yapıyordum amk.. yüzden okul yıllarına sonra giricem..

Burdaaa

okuyoruz sen yaz

sadece 2miz mi okuyoz la