17 Ağustos depremiyle başlamıştı her şey...

Hava çok sıcaktı ve uyutmuyordu. Saat 02:30 civarlarında annem terleyen atletimi değiştirmişti. Depremde daha 6 yaşımdaydım. Tekrar uykuya dalmıştım ki bir gümbürtü bozmuştu gecenin sessizliğini ve saat 03:02 de depremden sallanmaya başlamıştık. Kafam demire çarpmıştı. Kafam kan içindeydi kırılan tabak ve patlayan cam seslerinden kendi ağlama sesimi bile duyamıyordum. 45 saniye içinde yerle bir olmuştu binalar apartmanın merdivenleri çoğu dökülmüştü. Apartmandan dışarı çıktık. Kanamam azalmıştı. Etraf karanlıktı. insan seslerinden başka bir şey yoktu. Bağıranlar ağlayanların sesini duydukça korkuyordu. Sabahın ilk ışıkları ile felaket gün yüzüne çıkmıştı. Etraf beton yığınıydı ve enkaz altında kalanların sesleri hala geliyordu...

Karnım acıkmaya başlamıştı. Çaresiz bir şekilde annemin elinden tutarak yiyecek bir şey aramaya çıktık. iki sokak arkada bir market vardı orası da enkaz yığınına dönmüştü. Market sahibi ihtiyacı olan girip alsın demesiyle insanlar bir anda markete hücum ettiler. Ezilmeyeyim diye annem beni kucağına almıştı. Beton ve demirlerden sıyrılarak ihtiyacımız olan şeyleri almaya başladık. Annem şakaklarımda kuruyan kanı silmek için su bezi almıştı. Daha sonra eline alabildiğince erzak aldı. Sığınma yerine geri dönmeye başladık. Annem mutluydu. Sorduğumda karnımız doyduğu için cevabını aldım. Sığınma yerine gittiğimizde annem yüzümü silmek için bezi ıslattı temizlemeye başladığında benden çok annemin canı yanıyordu bunu bir şekilde hissedebiliyordum...

Artık yaralar sarılmaya başlamıştı kızılay erzak ve tıbbi malzeme yardımı yapmaya başlamıştı ama her geçen gün enkaz altında ölen insanlar çıkarıldıkça moraller yine bozuluyordu Babam da kurtarma çalışmalarına yardım ediyordu. Artık elinden geleni yapan ekipler toparlanmaya başladılar biz kalacak yeni bir yer aramaya başladık...

edit: okuyan var mı beyler

Babamın yüzü gülüyordu. Çünkü kalacak bir ev bulmuştuk. Ev köyün içindeydi fakat hiç köy görmediğim için yabancılık çekiyordum. Yeni eşyalarım taşındıktan sonra eve yerleştik. Kiracı olduğumuz için annem beni hep tembihliyordu. Oğlum yaramazlık yapma yoksa bizi kovarlar diye . Agresif biriydim ama annemi çok sevdiğim için sözünü dinliyordum. Sokakta oynayan çocuklara camdan bakıyordum. Annem benimde çıkmamı isteyince kendimi sokağa attım. inek ve tavuklar sokakta geziyordu. Ürkek bir şekilde çocukların yanına oturdum. Oyuna davet etmelerini istiyordum. Bir süre sonra benim yaşıtım bir çocuk geldi. Bizimle oynasana dedi. Daha tanışmamamıza rağmen sıcak kanlıydı. ilk arkadaşlarımla tanışmıştım Buse , Musa ve Ali . Gerçekten çok mutluydum. Beraber çamurla kumla oynuyorduk . Eve gitme vakti gelmişti ve benim üstüm kir pas içindeydi. Annemin kızmasını beklerken gülen bir yüzle yeni arkadaşlar mı edindin oğlum demesi rahatlatmıştı beni...