hayat hikayemi anlatıyorum toplanın hadi

2-3 gün seth’le takıldım,,, bana iowa’nın her yerini gezdirdi akşamları,,, gündüzleride seth’in emlak bürosunda geçirioduk vaktimizi..

arından ilk antreman günüm geldi çattı..
kıyafetlerimi giyip salona girdiğimde takımdakiler bana şaşkın şaşkın baktı , bi çoğu beni tanımıştı.
aralarında eski dostum othyus jeffers’in de olduğunu fark ettim , kendisiyle karşılıklı rakip olarak oynadığımız dönemden,,hep birbirimizi tuttuğumuzdan az da olsa bi arkadaşlık ilişkisi vardı..
bi tek othyus beni sıcakkanlılıkla karşılamıştı..
diğer herkes “vukuatlarım” yüzünden bana pek dostça yaklaşmadı..
kendi aralarında “bu itin burada ne işi var?” tarzı şeyler fısıldaşlıkları kulağıma geliodu..

önceki anlattıklarımı dinlediyseniz , beni blilirsiniz , bebelere tekme tokat dalmamak için kendimi zor tuttum.
insanda biraz vicdan olur amk , o kadar başımdan olay geçti,, insan bi hoş geldin der.
ama artık daha sağlam adımlar atmalıydım.
eminim ki bu şansımı da harcarsam,, başka bir şans daha çıkmayacaktı karşıma..

devam et panpa biz akşam okuruz tamamlanmış halde

alıntının dıbına koymuş eksiledim bin

o gece ablamı eve dinlenmesi için yolladım ve sabah kadar annemin yanında,, onun elini tutarak refakatçi kaldım..
neler geçti aklımdan..
annem uyumuştu , onun o güzel yüzüne bakıp eski güzel neşeli günlerimizi düşündüm.
çocukluğumu düşündüm..
derdimin , tasamın olmadığı günleri , en büyük derdimin saklambaçta sürekli ebelenmem olduğu günleri düşündüm..
ezan okununca üstüm başım ter içinde eve gittiğimde annemin beni doğru banyoya zütürüp yıkadığı günleri düşündüm..

hayat ne çabuk ilerliodu ??

neydik , ne olduk ??

keşke hayat hep çocukluğumuzda oynadığımız oyunlar gibi olsa..

o an o kadar çok istedim ki o günlere 1 dakikalığınada olsa geri dönmeyi , annemin yaptığı kurabiyeler eşliğinde çizgi film izlemeyi..

offff..

o gece sabaha kadar güzel düşler kurup , annemin iyileşip yine eskisi gibi bana kurabiyeler yapacağı günlerin hayaliyle geceyi sabah ettim..

reserved okurum bi ara

la bu vol2 deki hikaye değil mi yoksa tam okumadım da.

telefonu kapattıktan sonra , yine telefonum çaldı..
arayan ablamdı..

evet , telefonda bana söylediklerini nasıl anlatacağımı bilemiorum..
hala tüylerim diken diken oluo , gözlerimden boncuk boncuk yaşlar damlıo..

uzun bi konuşma yaptık , konuşmanın özeti şu ; "anneme kanser teşhisi konulmuş."

elim ayağım boşaldı , erkek çocuklarının annesine nasıl düşkün olduğu aşikar , hele benimle annem arasında çok daha büyük bi bağ vardı..4buçuk yıldır uzağında olduğumdan burnumda tütüodu zaten..
benim bugünlere gelmemde en büyük pay sahibi olan insanların başında geliodu annem..
ilk ve orta okul zamanlarımda ben biraz içine kapanık bi çocuktum , ve annem sayesinde, annemin o dönemlerde bana verdiği destek ve sevgi sayesinde aşmıştım bu sorunumu.
beni hayata öyle güzel hazırlamıştı ki,,,benim elim kulağım kolum kanadımdı o..

ne yapacağımı bilemedim , hemen bavulumu eşyalarımı topladım ve önce koç nurse'ün yanına gittim , ona durumu anlattım , anlayışla karşıladı , hemen git türkiye'ye dedi..

ilk ayarladığım uçakla türkiye'ye döndüm , annem bi hafta hastanede kemoterapi tedavisi görüyo 2 hafta evde dinlendiriliodu..
benim gittiğim hafta hastanedeydi , gece 10.00 gibi türkiye'deydim.
hemen koşa koşa hastaneye gittim.
annem hastalık yüzünden bariz kilo vermişti , beni görünce "oğlumm" diye bağırdı , hemen koştum yatağının yanına dakikalarca sarıldım.
ona farkettirmeden gözümden yaşlar süzüldü,, hemen sildim..
güçlü gözükmeliydik..
ama hepimizden güçlü o kadının,o an hepimizden güçsüz gözüken hali beni kalben 10 yıl yaşlandırmıştı..

Amk ben bu hikayeye daha önce rastladım yarrağam alıntı mı yapıyon

antreman çıkışı tesislere doğru giderken telefonum çaldı , arayan en iyi dostum ryan’dı..

“nasıl geçti dostum ilk antremanın?”
“basketbol konusunda mükemmeldi,,ama sosyalleşme açısından pek iç açıcı deildi.”
“lan yine kavga falan çıkarıp sopa mı yedin amk?”
“yok yok,, henüz değil =) neyse onu gibtrette sanırım koç nurse’ün gözüne hafiften girdim.”
“vay kardeşim benim,, seni beğenmeyecekte kimi beğenecek amk,mad ants’in yıldızıydın sen”
“bakalım hayırlısı..”

konuyu bi türlü lauren’e bağlayamıodum..
açıkçası korkuodum , ama kendisi demişti bana “lauren sana iowa’da yabancılık çektrmez” diye
di mi ?
ben de patlattım soruyu ; “yahu senin kardeşinde lafının eri değilmiş,,, insan bi evsahipliği yapar burada di mi?” dedim..
“daha bugün çıktı yola,,hem matt’le de arkadaşmışsınız,, kız kardeşimi naapcan züt?” demesin mi ???
ehem köhöm ettim hiç bişey diemedim bi anda amk
“tabi tabi” deyip geçştrdim..

antremanda da görüldü ki ben hala büyük bi yetenektim , herkesten daha çok koşuyo ve herkesten daha iyi bir fundamental’a sahiptim..
antreman yaklaşık 2buçuk saat sürdü..
bitiminde koç nurse beni odasına çağırdı..
duşumu alıp doğru koç nurse’ün odasına gittim..
beni daha önceden çok fazla takip edemediğini , ancak bugün kü performansıma bakılırsa kısa süre içinde takımla kontrat imzalayabileceğimin sinyallerini verdi..
konuşma bitipte ben odadan çıkarken arkamdan seslendi

“seni türk olduğuna eminsin di mi ? arjantinle falan bi alakan var mı ?”
“yok” dedim , “bırakın arjantin’li akrabayı,, arkadaşım bile yok , niye sordunuz ?”
“ginobili’yi beğenir misin?” diye sordu
“tabi ki beğenirim , kimse de olmayan, kendine has bir oyun tarzı var” dedim.
“bence artık pek kendine has olduğu söylenemez” dedi ve gülümsedi.

işte o meşhur “gino” lakabım , koç nurse tarafından o gün konmuş oldu..

reserved

yetmedimi yannanım senelerdir yazıyon bırak artık başka bir hikaye yaz

gibtir lan bu hikaye başkasının

basketbola başlama hikayem ilkokul 4. sınıfta (sene 1997) sınıf arkadaşlarımla kavga etmemle başlıyo..

beden eğitimi dersinden önce sınıftaki çocuklarla tartıştığımdan ötürü , onlar futbol oynarken ben salonda tek başıma basketbol oynuyodum..

beni gizli gizli izleyen beden eğitimi öğretmeni , beni zorla basketbol takımına sokar..

hikayenin esas muamması burda başlar ;

" acaba o beden eğitimi öğretmeninin dıbına mı koyayım , yoksa kendisinden allah razı mı olsun ? "

aradan geçen yıllarda ben basketbolumun sürekli üstüne koyarım..
öyleki lise dönemlerimde okuduğum okula ve oynadığım klube madalyalar , kupalar ve şampiyonluklar kazandırırım..

ün'üm "yetenek avcılarının" kulağına gittiğinden , maçımı izlemeye 2 tanesi gelir..
maçta tabir-i caizse "show" yaparım..

yetenek avcılarından bir tanesi benle ve babamla görüşür ve beni , hem eğitimimi ve hem basketbol kariyerimi devam ettirmek için amerika'da marquette university'e gönderir..