hayat hikayemi anlatıyorum pş216

kafamı çevirip arkama baktım. rıfat ilerde bekliyodu beyler. şok oldum açıkcası, bende koştum yanına.

+gidiyo musun ?
-evet.
+inşallah hakkında hayırlısı olur. sana yeni hayatında başarılar kardeşim.
-eyvallah rıfatım. sağolasın.
+bişeye ihtiyacın olursa her zaman ara. her zaman bak !
-sağol.
+sağol deme, bi telefonuna eskişehirdeyim bak. senin önüne geçmeye çalışanlar olursa izin verme.
-peki ararım.

konuşmadan sonra biraz ilerledim. sonra rıfat peşimden koştu sarıldık ağladık. ilk defa rıfatı böylesine ağlarken görmüştüm. tam otobüs kalkarken muavin orda eskişehir kalkıyo diye bağırdı.

vakit geldi rıfat dedim. ben gidiyorum. hemen cebime bi tomar dolu zarf soktu. ne lan bu dedim giderayak ?

sana kardeşinden son bi güzellik dedi. anlamadım pek ne olduğunu ama otobüste bi bakıyım dedim. 9 milyar liranın geri kalanıydı beyler.

upppppppppp

oç nie sıfırdan başlıyosun gibeyim senide hikayenide bin liseli

uppuupupupup

uppuuppuupup

eskişehir otobüsü gece 01:00'de kalkmıştı. ben otobüste cam kenarında oturuyodum zaten. ortalama 14 saatlik yolculukta bol bol düşünme zamanım olduğunu biliyodum. ne düşünücektim ki, ileriye dönük pek bişey düşünmüyodum ben. düşünmeye çalışsamda hayal kuruyodum beyler. herkesin kurduğu gibi. gerçekleşemeyen hayaller.
hayallerimi gibtirettim. geçmişe döndüm. sebep olduğum iyi kötü şeyleri düşünmeye başladım.

babam hayatını bana adamıştı ve bütün emeklerini, hayallerini boşa çıkarmıştım.
annem vefat etmişti.
babama benim yüzümden kimse selam bile vermez olmuştu.
ablalarım başkalarına hiç bi zaman beni anlatmazlardı. neden ? gurur duyulacak birşeyim olmadığı için. hep 2 kardeşiz derlerdi.
rıfatın bile hayatını ben gibmiştim belkide..
çocuğun son kalan zula parasınıda ben almıştım. belki mal işinden vazgeçip iyi bi hayat edinicekti kendine..

bakıyorumda hiç iyi birşey yapmamışım ben.
beni iyi şeyler yapmaya zorlayacak bi ışık. bi umut olmalıydı bulutların arkasında... ve bi ekgiblik daha farkettim.

ben hiç aşık olmamıştım beyler. olmaya zamanım olmamıştı.

uzun yolculuk sonunda otobüsten
indim beyler.
temiz şehrin, temiz kokan
havasını çektim içime..
sanki eskişehir,
eğitim, aşk, öğrenci, gece ve
mutluluk kokuyodu adeta.
hem ben temiz sayfamda
eğitime, aşka, mutluluğa yer
açmayacakmıydım artık.
eskişehir’in beni düzelteceğine
inanarak amaçsız şekilde gezdim
şehri.
porsuk çayını, esparkı…
anadolu üniversitesininse sadece
kenarından geçebildim. ama
yemin etmiştim kendime.. birgün
böyle bir üniversitenin kenarında
değil. tam içerisinde yer
alıcaktım.

çok beğenmiştim namı diğer es-
es’i. çok.
saat 7’ye dayanmıştı. 9 milyar
parayla bankta yatmayacaktım
herhalde, pansiyon aramaya
çıktım. günlüğü gayet makul bi
paraya alt sınıf bi pansiyon
buldum kendime.. 5 günlük 175
lira verdim. anahtarı aldıktan
sonra yerleştim odama özen
göstermeden atladım yatağıma..
koydum ellerimi kafamın
arkasınaaa.. sigara eşliğinde
gülümsedim lambadaki ışığa..

uzun zaman boyunca stresli anlar yaşamıştım. geçmişime çizgi çekip yeni hayatın temellerini atmaya başlamıştım adeta.

telefonu aldım elime..

sırayla osmana, irfan abiye, ne kadar beni yıpratsada son günlerdeki yardımları için rıfata, ne kadar kalleşlik yapsalarda okanla burağa geçmişte ki günlerimizin hatrına arayıp teşekkür ettim. artık 16 ağustos pazar gününün geride kalanlarına geçmiş diyebiliyordum artık..

mutluydum.. umutluydum…

sıra babama gelmişti. ablamları söylemiyorum bile.. numaraları dahi yoktu bende, büyük ablam cep telefonu kullanmazdı zaten. küçük ablamsa öğretmen olduktan sonra kamuluyum ayağına numarayıda değiştirmiş. alma gereğide duymamıştım zaten.

soğukkanlılıkla aradım babamı,

telefonda ararken her dıııııt……… dııııt sesinde kalbim hızlanmaya başladı, hem korkardım hemde heyecanlanırdım.

telefonu açar açmaz, söyle.. dedi babam.

-baba ben eskişehire yerleştim. öğleyin iner inmez şehri dolaştım, pansiyonda buldum kendime 5 günlük paramı verdim. yarında iş aramaya çıkıcam bulursam eğer ertesi gün ev arıyıcam kendime..
iyi dedi. kendine güvenmen güzel.. en azından hamal bile olsan temiz bi sayfan var artık.

asla karalama o sayfayı dedi. asla.. bir şeye ihtiyacın olursa ara. şimdilik iyi akşamlar. diyip kapattı. babamla aramızdaki buzları zaman eritirdi belki diye zorla umutla yaklaştım her şeye.. zorla mutlu etmeye çalışıcaktım kendimi…

televizyonu açtım.

çok yorgundum, bir o kadar uykumda vardı ama televizyonda es-es’in başladığını gördüm. uyumamak için direnerek izledim diziyi.. sanki herşey benim geçmişimi anlatıyodu orda.. her kesitten bir ders bir yer ediniyodum..

dizi 11-12 arası gibi bitti. uykumda açılmıştı zaten 2.30’a kadar ayaktaydım sonra
artık pazar gecesi eğlencemide buldum diyerek uyudum.

temiz eses’in sabahına uyandım. saate baktım planladığım gibi, 8’de değil, 12’de uyanmıştım. temiz hayatında ilk hatasını yaptım ya gibeyim böyle kafayı diyerek hızlıca giyindim. uykulu gözlerle kahvaltı yapmadan çıktım pansiyondan. iş aradım.

işlek caddelere gittiğimde herkes ne mezunusun diye sordu. liseye devam edicem dedikten sonra lise mezunu altı veya öğrenci almıyoruz diye terslediler beni. o caddelerden iş çıkmıyıcağını anladım.

birazda esnaf mahalini gezdim bi lokantada eleman aranıyor yazısını gördüm direk daldım içeri..

-s.a abi.
+a.s abisi. buyur evlat karşı taraftaki masa boş. ne alırdın ?
-yok abi ben eleman aranıyor yazısını gördümde onun için gelmiştim.
+haa öyle desene abisi. yalnız ben komi arıyorum garson değil.
-olsun abi iş olsunda yaparız fark yapmaz.
+ne kadar istiyosun. vallaha ben 120’den fazla vermem.
-150 ?
+hayatta..
-hızlı çalışırım uyumam.
+130
-140 ?
+peki. yarın 7 gibi gel beğenmezsem keserim haftalıktan ?

eyvallah abi. sorun yok. ama ben buraya yeni yerleştim pansiyonda kalıyorum haftaya başlasam ?

haftaya kadar bu kadar işi kim yapıcak olum ? ben mi ? haftaya gelirsen haftalığın 75 lira, o kadar.
öyle olsun.

o günümüzüde öyle geçirip geçtim pansiyona yarının hazırlıklarını yaptım saatler geçti gece 2 gibi rıfat aradı.

-naber lan özledim seni yavşak. aramıyon sormuyon ?
+la daha dün aradım.
-gibtir züt. unuttun demek geri kalan 24 saatte.
+hastamısın amk.
-nefesimi ensende hissediceksin olum ensenndee. her an yanında olabilirim senin. sensiz samsun çekilmiyo..
+her zaman beklerim rıfat.
-istersen bekleme.
+hahahah..
-güldün mü lan sen ?
+hee yasak mı ?
-yok o değilde ilk defa gülüşünü duydum amk.
+napalım gülmeyelim mi ? temiz insanlar yüzümü güldürüyo artık bi görsen. bi çeksen şu havayı ciğerlerine..
-iyi bi ara bizde çekeriz eses havasını cigerlerimize..
+az çekte banada kalsın *
-tamam amk. çok yazdı, hadi iyi geceler.

peki lan iyi geceler.

konuşma sonunda uyudum tekrardan.

işbaşı…

lokantaya gelmiştim. akşamdan işleri halletmişti diğerleri. yani öyle görünüyodu. ama ben nezaketen yinede sordum ;

+s.a abi.
-a.s abisi. hoş geldin, ne o haftaya gelicek gibiydin.
+yok abi vazgeçtim.
-iyi öyleyse geç otur.
+yapılacak iş var mı ?
- yok yok. hallettik akşamdan.
+peki..

o günün temposu çok ağır geçti. sanki benim gelişimin şerefine adamın işleri artmıştı herkes gıcıklığına bizim lokantaya geliyo gibiydi. çok bunaldım ama hızla azimle çalıştım direndim.

nihayet akşam oldu masaları sildik. bulaşıkcı izin alıp çıktı garsonlarda izin aldı tam bende izin alıcaktım.

+bende gideyim mi abi ?
-yok yok dur bi soluklan. konuşalım seninle..
+peki konuşalım.
-nerelisin ?
+samsun abi.
-niye geldin buraya ?
+okumaya.
-niye samsunda okul mu yok ?
+hayır varda yani orayı istemedim ben. ortam pis.
-haa anladım. ne oldu bulabildin mi kalıcak yer.
+yok abi aramadım bile.
-iyi. bak ne diyicem. eğer böyle çalışacaksan gayet beğendim seni. mutfağın arkasında bi oda var orda kalabilirsin. hem böylece daha geç kapatırız. bende sıkışığım bu aralar zaten benim içinde iyi olur hem haftalığında 175. böyle devam edersen kenanıda çıkarıcam zaten işten. garson olursun sende artık ? ne dersin ?
+allah derim.
-peki. iyi o zaman anahtarları sana vereyim. kal bugün.
+yok öyle değil. 5 günün parasını verdim zaten pansiyona. perşembe akşamı çıkış var. cuma günü kalmaya başlarım ben.
-tamam o zaman. yarın erken gel.
+eyvallah abi çok sağolasın.

koşa koşa pansiyona gittim beyler. sanki her şey artık benim istediğim gibi gidiyodu. karşıma çıkan her insan benim için allah tarafından gönderilmişti adeta. sevinçliydim.

günler öyle böyle geçti 2-3 haftayı devirdim.
okula yazılma zamanı gelip çatmıştı bile..

günlerden bir gün patrondan izin alıcaktım babamı arayıp eses’e gelmesini istiycektim burada bi okula yazdırsın diye…

işin hafif olduğu zamanlardı. bir yerlere çorba, döner zütürürdüm. dönüştede eğer elimde bişey yoksa yavaş yavaş oyalanarak gelirdim lokantaya. rıfatın beni aramaları artık kesilmişti akşam kapattıktan sonra onu arayayım diye geçirdim içimden. derken… aniden bi kız fırladı karşıma ama öyle böyle değil yok böyle güzellik;

-pardon. ateşiniz var mı ?
+olmaz mı.
…
-eee bekliyorum.
+ha evet. buyurun..
(yanında arkadaşları vardı gülüp ettiler hem bana hem arkadaşlarına kızcağız kıpkırmızı oldu teşekkürler deyip ayrıldı. bende bakakaldım öyle.

lokantaya vardığımda kızı düşündüm. lan yok böyle bi tatlılık, yarenlik olamaz. olduğunu bile varsayamam müthiş afet diyorum sadece.. usta dalgınlığı fark etti.

-ne oldu olum bi dalgınsın. müşterilerden biri bi laf mı dedi ? canını mı sıktılar ?
+yoo yo. olmadı bişey.
-olum anlarım. ben söyle lan. bak eğer bişey dediyse daha yemek falan zütürme oraya.
+yok abi vallaha.
-yakında çıkar kokusu. neyse bakalım..

öyle oturdum masalardan birine zar vardı tek. onu atar dururdum tek başıma. zaten takıntı haline gelmişti. çift yada tekten birini seçerdim. seçtiğim çıkmazsa günüm kötü geçerdi diye inanırdım.

anasını satıyım düşün düşün.

başladım zarı atmaya. çift seçiyorum tek geliyo. tek seçiyorum çift geliyo 5-6 sefer adam gibi seçemedim. sonra kalktım aynaya saçımı başımı düzeltmeye başladım. birinin içeriye girdiğini fark ettim.